تارنگاشت عدالت
برگرفته از : Sinistra.ch
۳ مه ۲۰۲۵
فروپاشی اقتصادی
اسرائیل با خطر فروپاشی فاجعه بار اقتصادی از زمان تاسیس خود در سال ۱۹۴۸ روبه رو است:
• خسارتهای نظامی: ۳۴ میلیارد دلار
• کل خسارتهای اقتصادی: ۶۷ میلیارد دلار
• کسر بودجه: ۴۰ میلیارد دلار (بیشترین کسر بودجه در تاریخ اسرائیل)
تبعات اقتصادی در سال ۲۰۲۴ بسیار سنگین بود:
• ۶۰ هزار شرکت تعطیل شد که به از دست رفتن شدید اشتغال انجامید
• بخش گردشگری ۷۰ درصد کاهش یافت و خساراتی معادل ۵ میلیارد دلار به بار آورد
• صنایع ساختمانی ۴ میلیارد دلار خسارات دید و ۷۰درصد شرکت های ساختمانی تعطیل شد.
یک چنین فروپاشی اقتصادی توانایی تل آویو برای برپانگاه داشتن عملیات جنگی را فلج خواهد کرد.
شهرک نشینان کوچ می کنند
به دلیل نسل کشی مداوم و ترس از انتقام جویی های جنبش مقاومت فلسطینی تاکنون بیش از ۱۴۳هزار اسرائیلی از خانه های خود به ویژه در شهرک های نزدیک غزه و مرزهای شمالی گریخته اند.حتی با وجود آتش بس های موقت بسیاری به‌خاطر ترس، از بازگشت به خانه های خود سرباز می زنند زیرا نگران تشدید وضعیتند.این وضعیت تنها به بحران کوچ داخلی منجر نشده، بلکه فرار توده ای اسرائیلی ها از کشور را نیز به دنبال داشته است، که تبعات عظیمی برای تعادل جمعیت شناسی اسرائیل به همراه دارد. در حقیقت در سال ۲۰۲۴ قریب ۸۲۷۰۰ یهودی سرزمینی که قرار بود «سرزمین معهود» یهودیان باشد را ترک کردند که بزرگترین رقم در دهه های گذشته است. این وضعیت عدم اعتماد فزاینده به آینده اسرائیل به عنوان یک کشور مطمئن و با ثبات و تشکیک در توان بقای دراز مدت آن را به دنبال داشته است.
مردم اسرائیل به دلیل مناقشه مستمر و ترس از حملات پارتیزانی زیر فشار روانی سنگینی قرار دارند. رژیم صهیونیستی مردم خود را بیش از نیم قرن در حالت آماده باش نگاه داشته است، وضعیتی که خود طلایه دار فروپاشی است. از منظر بهداشتی و تندرستی:
• ۹۰۰ هزار اسرائیلی با اختلال روانی پس از سانحه PTBS روبه رو است که رکورد شکسته.
• یک سوم مردم اسرائیل به افسردگی و اختلالات روانی مبتلا است
• مصرف الکل ۲۵ در صد افزایش یافته (که خود نشانه افزایش استفاده از مواد مخدر است)
• فروش قرص های خواب آور ۱۸۰ درصد افزایش یافته است
• در ارتش اسرائیل در سال ۲۰۲۴ بیست و یک خودکشی به ثبت رسیده که احتمالاً رقم واقعی به مراتب بیش از ارقام اعلام شده می باشد
آمار نشان می دهند که اخلاق و اعتماد به نفس بسیار کاهش یافته که به نوبه خود روی آمادگی نظامی و ثبات درونی تأثیر می گذارد.
نارضایتی اخلاقی و روحی در ارتش اسرائیل رشد می یابد
از بحران نظامی و اقتصادی به شکست دیپلماتیک
چهره جهانی این ساختار صهیونیستی کاملاً ویران شده زیرا جهان اکنون اشغالگری و جنایات آن را علیه انسانیت شناخته است. این امر مدیون بسیج مداوم دانشجویان در اروپا است: بسیاری از کشورها از نظر دیپلماتیک از اسرائیل فاصله می گیرند و محکوم کردن های بین‌المللی افزایش می یابد. رؤیای یک «اسرائیل دمکراتیک و صلح دوست» دیگر مرده و چهره واقعی آن به عنوان یک رژیم آپارتاید آشکار شده است. ولی این وضعیت در زمینه خارجی در قیام درونی در محافل الیت کشور نیز منعکس می شود:
• کارمندان بلندپایه از جمله رئیس سابق موساد و یک کمیسارسابق پلیس علناً علیه دولت قیام کردند
• خانواده های اسرا و گروگان های اسرائیلی در مقابل وزارت دادگستری به عنوان اعتراض چادر زده اند و خواستار پایان بخشیدن به جنگ هستند
• در بین سیاستمداران اسرائیلی شکاف سیاسی عظیمی در رابطه با مسئله برخورد با جنگ وجود دارد و از این رو خطر فروپاشی دولت موجود است
همه اینها نشان می دهد که اسرائیل نه تنها در خارج از مرزهای خود بلکه در درون نیز در حال فروپاشی است.
آغاز پایان؟
اسرائیل امروز دیگر آن کشوری نیست که جهان چندین سال پیش تصور می کرد. اقتصادش فرومی پاشد، جامعه اش از نظر روحی متلاشی است، ترک کشور بی سابقه است، سیاستش به اغتشاش کشیده شده و و اختلاف نظر داخلی در حال رشد است. همه این شاخصه ها به نقطه عطف بحرانی اشاره دارد و سئوالات فراوانی را مطرح می کند: آیا ما شاهد آغاز پایان پروژه صهیونیستی هستیم؟ در حالی که پاسخ نهایی نامعلوم است، یک چیز مشخص است: اسرائیل دیگر تسخیر ناپذیر نیست و مقاومتی که از طرف حماس صورت می گیرد، شیره این کشور را می مکد، تا این که ناگزیر فرو ریزد. اسکات ریتر، افسر سابق سازمان امنیتی آمریکا می گوید: «اسرائیل از درون خود را می خورد». کمونیست های سوئیسی ششماه پیش به این امر اشاره کرده بودند و نوشتند: « تضادهای اجتماعی و ساختاری فزاینده در یک جامعه نژادی که به شدت از هم پاشیده، دشواری های اقتصادجنگی، اقتدارگرایی فزاینده گروه صهیونیستی و نظامی سازی اجباری جوانان پایه های پایان اسرائیل را به عنوان کشوری که امروز می شناسیم بنا می گذارد.»
چه کار می توان کرد تا بر صهیونیست ها پیروز شد؟
دبیر حزب کمونیست سوئیس، ماسیمیلیانو آی از ابتدا ۴ عنصر را ترسیم کرد که نیروهای استراتژیک باید روی آنها متمرکز شوند:
۱٫ از هرکس که به مخالفت با رژیم صهیونیستی می پردازد، حمایت کن، حتی اگر با اکراه مثلاً با یهودیان ارتودوکس، با مسلمانان با سیاستمداران دست راستی اروپایی. پیروزی در دسترس است و نباید به انشعاب اجازه داد.
۲٫ تخطئه و خرابکاری در هرنوع همکاری با اسرائیل در کلیه سطوح، نه تنها در سطح تجاری، بلکه همین‌طور و قبل از همه در سطح آکادمیک و نظامی و غیره
۳٫ باید طرح «دو کشور» از نظر ایدئولوژیکی کنار نهاده شود و نامشروع بودن اسرائیل به عنوان یک کشور استعمارگر که به طور مصنوعی توسط امپریالیسم ابداع شده به رسمیت شناخته شود و به جای آن این اصل مورد حمایت قرار گیرد که تنها یک کشور دوملیتی وجود خواهد داشت که نامش فلسطین است.
۴٫ حمایت از ابتکار کمربند-جاده چین از هرنظر و دفاع از یکپارچگی اقتصادی اورآسیایی. اسرائیل مانعی بر سر راه جاده ابریشم نوین است که به نوبه خود برای غلبه نهایی بر مدل یک قطبی و آتلانتیکی دارای اهمیت ویژه ای است. با این چشم انداز باید دست به کار شویم تا سوئیس درگیر جنگ جهانی سوم نشود. برای این کار باید بی طرفی احیاء گردد همکاری با ناتو متوقف شود و در یک دست سازی فزاینده بلوک آتلانتیکی و اتحادیه اروپا شرکت نکرد، تا خشم خلق های سرکوب شده را که خواستار رهایی خود هستند، خریدار نشد.