ممکن است مورخان آتی بگویند که مهم‌ترین رویداد سال ۲۰۲۳ هیچ ربطی به دونالد ترامپ، سایر نامزدهای ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴ یا حتی جنگ در اوکراین نداشت. در عوض، رویدادی با بیش‌ترین اهمیت درازمدت ممکن است رویدادی باشد که در رسانه‌ای جریان اصلی پوشش بسیار کمی به آن داده شده است: حرکت عربستان سعودی به سمت پذیرش ارزهای دیگری به جز دلار آمریکا برای پرداخت حساب‌های نفتی.
پس از آن‌که پرزیدنت نیکسون آخرین پیوند بین دلار و طلا را قطع کرد، دولت وی با دولت عربستان سعودی به یک توافق رسید. ایالات متحده از رژیم سعودی، از جمله با ارسال تسلیحات، حمایت خواهد کرد. در مقابل، سعودی‌ها تمام معاملات نفتی را به دلار انجام خواهند داد. سعودی‌ها هم‌چنین موافقت کردند که از دلارهای مازادی که انباشته اند برای خرید اوراق خزانه آمریکا استفاده کنند. «پترودلار» حاصله از این توافق، یکی از دلایل اصلی حفظ جایگاه دلار به عنوان ارز ذخیره جهانی است.
در اوایل سال جاری، چین و برزیل به توافقی دست یافتند تا تجارت آتی بین دو کشور را به جای دلار با ارزهای مربوطه خود انجام دهند. رییس‌جمهور برزیل، لولا دا سیلوا از دیگر کشورها خواسته است که دلار را کنار بگذارند.
این جنبش دلارزدایی تا حدی ناشی از نارضایتی از سیاست خارجی آمریکا، به ویژه استفاده فزایندۀ دولت آمریکا از تحریم‌های اقتصادی است. حذف دلار از جایگاه خود به عنوان ارز ذخیره جهانی، نادیده گرفتن این تحریم‌ها را برای کشورها آسان‌تر می‌کند.
دلارزدایی بر توانایی دولت ایالات متحده برای مدیریت بیش از ۳۰ تریلیون دلار بدهی خود تأثیر منفی خواهد گذاشت. به جز چند استثناء، هنوز هیچ حمایت واقعی برای کاهش هزینه‌ها در کنگره وجود ندارد. اعضای رهبری جمهوری‌خواه گفته اند که تنها در صورتی از افزایش سقف بدهی حمایت خواهند کرد که با کاهش هزینه‌ها همراه باشد. با این حال، پس از این‌که دولت بایدن جمهوری‌خواهان را متهم کرد که می‌خواهند تأمین اجتماعی و مراقبت‌های بهداشتی را کاهش دهند، کوین مک‌کارتی، رییس مجلس نمایندگان، خواستار کاهش هزینه‌ها در تأمین اجتماعی و مراقبت‌های بهداشتی شد – که سهم بزرگی در کسری بودجه فدرال دارد. مجتمع نظامی-صنعتی هم‌چنین علی‌رغم شک و تردید فزاینده جمهوری‌خواهان در مورد مداخله خارجی، کنترل محکمی بر رهبری کنگره و کاخ سفید دارد. بنابراین، انتظار کاهش هزینه‌های نظامی را نداشته باشید. در عوض، بودجه پنتاگون احتمالاً افزایش خواهد یافت.
فدرال رزرو ایالات متحده برای کسب درآمد از بدهی‌های رو به افزایش دولت و پایین نگه داشتن نرخ بهره (و در نتیجه هزینه‌های استقراض دولت) تحت فشار باقی خواهد ماند. تورم حاصله منجر به حمایت بیش‌تر از لغو وضعیت ارز ذخیره جهانی به وسیلۀ دلار خواهد شد. از آنجایی که کشورهای بیش‌تری دلار را کنار می‌گذارند، فدرال رزرو نمی‌تواند از بدهی‌های دولت فدرال بدون ایجاد تورم فوق‌العاده، پولی کسب کند. این منجر به بحران دلار و فروپاشی اقتصادی بدتر از رکود بزرگ خواهد شد.
این بحران منجر به پایان نظام ارزی فیات رفاه/جنگ خواهد شد. در حالی‌که تاریخ نشان می‌دهد که این امر منجر به ظهور جنبش‌های سیاسی اقتدارگرایانه‌تر می‌شود، محبوبیت فزاینده ایده‌های آزادی‌خواهانه نشان می‌دهد که فروپاشی به رشد مداوم جنبش رهایی‌بخش نیز دامن می‌زند. این می‌تواند به این معنی باشد که بحران منجر به احیای یک حکومت مشروط و ارتقای آزادی می‌شود. کلید استفاده کامل از فرصتی که بحران ارایه می‌دهد، این است که به گسترش ایده‌های خود ادامه دهیم. خوشبختانه، ما نیازی به اکثریت نداریم، فقط به یک اقلیت فداکار خستگی‌ناپذیر که هدف خود را به دست آوردن مجدد رهایی خویش قرار داده است.