از خلق ویتنام آموختیم

 

تارنگاشت عدالت

 

برگرفته از: دنیای جوان
۱۷ اکتبر ۲۰۲۵

 

س: رهبر اپوزیسیون راستگرای ونزوئلا خانم ماریا کورینا ماچادو «جایزه صلح نوبل» را دریافت کرد. در رسانه های اصلی غربی این اقدام با رضایتمندی روبه رو شد. مردم در ونزوئلا با این امر چه برخوردی داشتند؟
پ: این جایزه یکی از ابزارهای جنگ سرد است، جایزه ای برای جنگ و نه برای صلح و توهین به کلیه خلق های آزاد جهان . ماچادو در سال ۲۰۰۲ در کودتا علیه هوگو شاوس شرکت داشت. او در سال ۲۰۱۴ در مقام نماینده مجلس خواستار دخالت نظامی ایالات متحده آمریکا در ونزوئلا بود. در سال ۲۰۲۰ او با حزب لیکود اسرائیل و بنیامین نتانیاهو شخصاً ملاقات کرد تا دخالت نظامی اسرائیل را ممکن سازد. او سازمان دهنده به اصطلاح تظاهرات گوآریمبا، ناآرامی های خشونت آمیز ومسئول مرگ بیش از ۱۰۰ نفر از هواداران دولت است که در کف خیابان آتش زده شدند.

س: رئیس جمهور ترامپ علناً به حمله نظامی می اندیشد، نیروی دریایی آمریکا در هفته ای اخیر ۵ کشتی متهم به حمل مواد مخدر را در سواحل ونزوئلا منهدم کرد. مردم و دولت ونزوئلا خود را در مقابل این حمله محتمل چگونه آماده می سازند؟
پ: ما از زمانی که رهبر ما شاوس روند استقلال کشور را کلید زد، یعنی ۲۶ سال است، که از طرف ایالات متحده آمریکا تهدید می شویم. رفتار ایالات متحده پیروی از دکترین مونرو که حیات خلوت خود را تعریف می کند است. آنها سیاست بازیافت استعمار را دنبال می کنند. مسئله برسر کنترل منابع ونزوئلا است؛ نفت، گاز، طلا و آب . در مورد وضعیت جاری: ما آماده ایم. خلق سازمان یافته است. ما از تجربیات مقاومت خلق ویتنام آموخته ایم. ما همکاری های جنوب-جنوب خود، یعنی همکاری با چین، روسیه، ایران، ترکیه و فلسطین را تقویت می کنیم.

س: وضعیت اقتصادی کشور چگونه است و تحریمها چه نقشی ایفا می کند؟ در سال های اخیر میلیونها نفربه دلیل وضعیت اقتصادی کشور را ترک کرده اند.
پ: در حال حاضر ۱۰۴۲ تحریم یک جانبه علیه ونزوئلا اعمال می شود. و بدین سان در تحریم هایی که از طرف ایالات متحده و اتحادیه اروپا به ما تحمیل شده ما در سطح جهان دارای رتبه سوم هستیم. تحریم ها در سال ۲۰۱۴ در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما آغاز شد. تبعات آن به ویژه در زمینه پزشکی ویرانگر بود. قبل از آن در دوران شاوس ما از بهترین تأمین تندرستی در منطقه دسترسی برخوردار بودیم. از نظر اقتصادی به ویژه در سال های بین ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ وضعیت بسیار سخت بود. در این سال ها اعتراضات نیروهای اپوزیسیون بسیار شدید شد. از آن زمان ما روند بهبود بطئی را طی می کنیم. در سال ۲۰۱۳ تقریباً کل مواد غذایی ما وارد می شد. امروز ما تقریباً ۹۸ درمواد غذایی مورد مصرف را خود تولید می کنیم. از ده سال پیش دولت روزانه در اینترنت پیامدهای تحریم ها را مستند می سازد.

س: انتقاد به مادورو اکنون مدتی است که تنها از طرف اپوزیسیون راستگرا مطرح نمی شود، همین طور سازمان های چپی مثل حزب کمونیست ونزوئلا که در سال ۲۰۲۳ پس از دخالت دیوان عالی کشور در سطح رهبری دچار انشقاق شد و همین طور جنبش های کمون، دولت را اقتدارگرا و نولیبرال معرفی می کنند و متهم به تقلب در انتخابات اخیر می نمایند.
پ: این انتقادات به نظر من از طرف افرادی مطرح می شود که با راست های سیاسی متحد شده اند. طبیعی است که دولت اشتباه می کند ولی رئیس جمهور مادورو اشتباهات را علناً مطرح می کند و جویای گفتمان با بخش گسترده مردم است. من از همه دعوت می کنم به ونزوئلا بیایند و مستقیماً با مردم صحبت کنند و تصویر بلاواسطه ای به دست آورند . ما دارای یک دمکراسی گسترده، متنوع و مشارکتی مبتنی بر کمون های محلی هستیم.

س: مدام سخن از کمون ها است. کار آنها چیست و چگونه سازمان داده شده اند؟
پ: آنها شوراهای محلی هستند که در محل کار می کنند و موضوعاتی چون تأمین انرژی، تندرستی، مشکلات جوانان و غیره را مد نظر دارند. تجمعات کمون ها نوعی دولت محلی را به وجود می آورند که در آن هرفردی که حداقل ۱۵ سال عمر داشته باشد دارای حق رأی است. کمون های جدید باید خود را به شوراهای کمون معرفی کنند. این شوراها در تک تک بخش ها مثلاً تأمین بهداشتی در تماس مستقیم با وزیر مربوطه و همین طور با مادورو هستند. هدف از این کار ایجاد نیرویی در مقابل دولت استعماری و ساختارهای آن است.

آستروبال خسوس آلامیا گونزالس کارشناس علوم اجتماعی و استاد دانشگاه ایالت کارابوبو است