سخنرانی خاخام شاموئل ایلیاهو در ۷ فوریه ۲۰۲۲ گروه «بشِوا» (Besheva). نژادپرستی آشکار و افراطی‌گری مذهبی وی حتی دولت آمریکا را مجبور ساخت تا ویزای وی را لغو کنند. وقتی مذهب و ناسیونالیسم – نوعی قبیله‌گرایی- آن‌طور که در اسرائیل درهم آمیخته است – نتیجه زهرآگینی می‌تواند داشته باشد. (عکس از Olivier Fitoussi/Flash90)
هر نژادپرست فاشیستی، در هر کشوری، صرفاً حامی حزب (غیرقانونی) نازی آلمان نیست، یک نازی است؛ (حامی) یک ایدئولوژی است، درست مثل خود فاشیسم. حزب فاشیست ایتالیا فاشسیت بود، حزب نژادپرست فاشیست آلمان، حزب نازی بود، ولی ایدئولوژی – مثل یک حزب – تنها به یک ملت محدود نمی‌شود.
در ۴ دسامبر ۱۹۴۸، نامۀ خطاب به سردبیر حامی اسرائیل نیویورک تایمز تحت عنوان «حزب جدید فلسطین: بحث درباره دیدار مناخیم بگین و اهداف جنبش سیاسی» – ملال آورترین تیتر ممکن منتشر شد. این نامه در روزنامه‌ای که شعار سرلوحه‌اش «هر خبری که بشود چاپ کرد»، می‌بایست چاپ می‌شد، زیرا امضاکنندگان آن آدم‌های بسیار سرشناسی بودند، و یکی از آن‌ها آلبرت اینشتاین بود که اعتبارش از اعتبار محبوب‌ترین روزنامه آمریکایی بیش‌تر بود. به چاپ نرساندن چنین نامه‌ای – نامه‌ای از چنین فرد معروفی – موجب رسوایی می‌شد؛ چنین نامه‌ای نمی‌توانست مخفی بماند. لذا، سردبیران آن‌را با آن تیتر ملال‌آوری که به فکرشان رسید، منتشر کردند. امروز، وقتی به نامه اشاره‌ای بشود، زیر عناوینی مثل «نامه آلبرت اینشتاین به نیویورک تایمز» منتشر می‌شود. خلاصه‌ای از آن‌را می‌خوانید:
اعترافات آشکار و همگانی حزب بگین هیچ نشانی از خصلت واقعی آن‌ها ندارد: امروز آن‌ها در باره آزادی، دمکراسی و ضدیت با امپریالیسم حرف می‌زنند، در حالی‌که تا همین اواخر آشکارا نظرات دولت فاشیستی را تبلیغ می‌کردند. یک حزب تروریستی با اعمال خود شخصیت واقعی خود را آشکار می‌کند، از روی اعمال گذشته است که می‌توان درباره قدامات آینده پیش‌بینی و داوری کرد.
حمله به روستای عرب
نمونه تکان دهنده، رفتار آن‌ها در روستای عرب دیریاسین بود. …
تفاوت میان ادعاهای گستاخانه امروز بگین و حزب او، و سابقه اعمال آن‌ها در فلسطین هیچ نشانه‌ای از حزب معمولی ندارد. این بدون تردید مهر و نشان یک حزب فاشیستی را دارد . …
با توجه به آن‌چه گفته شد، بیان حقایقی در مورد آقای بگین و جنبش او در این کشور ضروری است. غم‌انگیزتر این است که رهبری ارشد صهیونیسم آمریکایی از مبارزه علیه تلاش‌های بگین، یا حتی اشاره به خطرات حمایت از بگین برای اسرائیل به توده‌های حامی خود، خودداری کرده است.
اسرائیل در ۱۵ ماه مه ۱۹۴۸ تأسیس شد، و هنوز شش ماه از بنیان‌گذاری آن نگذشته بود که «فاشیست‌ها»، «امپریالیست‌ها»، و «تروریست‌ها» در انظار عمومی از سوی رهبران ضد فاشیست، ضد امپریالیست و ضد تروریست یهودی محکوم شمرده می‌شدند. عنوان درخور برای آن (نامه) می‌بایست چیزی شبیه «یهودیان ضد فاشیست فاشیست‌های اسرائیل را محکوم می‌کنند» یا «اینشتاین فاشیست‌های اسرائیل را محکوم می‌کند»، می‌بود.
این ایده که نازی یهودی نمی‌تواند وجود داشته باشد، احمقانه است، اما رسانه‌های «خبری» انتشار چنین حماقتی را ترغیب می‌کنند. این فریبکاری به این جهت انجام می‌شود که اسرائیل را قادر سازد به تهدید وحشیانه علیه فلسطینی‌ها ادامه دهد، و این‌که آمریکایی‌ها کماکان سالیانه ۳.۸ میلیارد دلار از محل مالیات‌هایشان به اسرائیل اهدا می‌کنند، که از آن مبلغ ۳.۳ میلیارد دلار صرف خرید تسلیحات نظامی ساخت آمریکا می‌شود.
در فرهنگ جامع بریتانیکا مقاله‌ای با عنوان «هنگامی‌که از اینشتاین خواسته شد رییس‌جمهور اسرائیل بشود» وجود دارد که در آن آمده است: «به دنبال مرگ نخستین رییس‌جمهور اسرائیل، شائیم وایتزمن، در سال ۱۹۵۲، دولت اسرائیل به رهبری نخست‌وزیری دیوید بن گوریون، ریاست جمهوری را به اینشتاین پیشنهاد داد. رؤسای جمهور اسرائیل غالباً وظایف تشریفاتی دارند، به این جهت این نقش بیش‌تر جایگاه افتخاری داشت تا جایگاه قدرت.» و ادامه می‌دهد که «هنگامی‌که ریاست جمهوری به او پیشنهاد شد، اینشتاین تلاش کرد بلافاصله آن‌را رد کند، و از ملاقات با نمایندگان سفارت اسرائیل سر باز زد.» او مردی با فراست و کیاست بود، لذا، او مسبب این روگردانی را مربوط به کمبود مهارت در امور مرتبط و کهولت سن خود گذاشت. او نوشت: «من فاقد استعداد طبیعی و تجربه رابطه مناسب با مردم هستم.» فرهنگ جامع بریتانیکا هیچ چیزی درباره نامه نکوهش‌آمیز ۱۹۴۸ در مورد بگین و دیگر رهبران فاشیست، امپریالیست و تروریست اسرائیل نمی‌گوید. اما آیا اینشتاین می‌خواست از او، پس از مرگش، نه تنها به عنوان یک فیزیکدان بزرگ، بلکه کسی که «افتخار» ریاست جمهوری «تشریفاتی» کشوری مثل اسرائیل را پذیرفته است، یاد شود؟
در اول ماه اوت ۲۰۲۲، روزنامه اسرائیلی هاآرتس از مناخیم بگین به عنوان «مؤسس حزب لیکود و رهبر جنبش تجدیدنظرطلب صهیونیستی از روزی که فرماندهی جریان زیرزمینی ایرگون را در سال ۱۹۴۳ به عهده گرفت تا سال‌های طولانی اپوزیسون، تا اولین موفقیت حزب لیکود در سال ۱۹۷۷، و استعفایش در سال ۱۹۸۸»، یاد کرد.
نخست‌وزیر دیگر (حزب) لیکود در اسرائیل اسحاق شامیر بود.
نفر سوم آریل شارون بود. و البته نفر چهارم و فعلی بنیامین نتانیاهو است.
نتانیاهو در سال ۲۰۱۵ آیِلِت شاکید را به عنوان وزیر دادگستری برگزید. او هیچ آموزشی در رشته قانون ندیده بود، اما اکنون تصمیم می‌گیرد چه کسانی در اسرائیل قاضی باشند. ژورنالیست معروف در امور اسرائیل، جاناتان کوک، در فوریه ۲۰۱۹ مطلبی زیر عنوان «ولایت خاخام‌ها چگونه به جنگ مقدس در اسرائیل دامن می‌زند» نوشت. و این‌طور آغاز کرد:
در چه کشوری یک روحانی ارشد، حقوق‌بگیر دولت، هفته پیش از پیروانش خواست دست به «مجاهدت» زده و از گروه جوانانی که زنی معتقد به مذهبی دیگر را به قتل رساندند، تقلید کنند؟
این روحانی با مصونیت دست به این کار زد. در واقع او تنها بازتاب دهنده هم‌قطارانی است که – بدون هیچ مجازاتی – از یک کتاب حمایت می‌کنند و مقلدین‌شان را به قتل کودکان متعلق به مذاهب دیگر تشویق می‌کنند.
کجای دنیا یک روحانی ارشد سیاه‌پوستان را «میمون» می‌نامد و خواستار اخراج جوامع مذاهب دیگر می‌شود؟
کجای دنیا یک نخبه روحانی به چنان قدرتی دست می‌یابد که تصمیم بگیرد چه کسی می‌تواند ازدواج کند یا طلاق بگیرد – و مورد پشتیبانی قانونی باشد که می‌تواند فردی را که بدون تأیید ایشان ازدواج کرده است، به زندان بیاندازد؟ آن‌ها حتی می‌توانند سیستم سراسری راه‌آهن را بدون اطلاع قبلی متوقف کنند.
این مردان مقدس کجایند که این قدر از زنان هراس دارند که از تابلوهای تبلیغاتی پاک می‌شوند، که طرح جدایی جنسی آن‌ها را تسکین می‌دهد، که عملاً زنان را به تَه اتوبوس هُل می‌دهند؟
آیا این کشور عربستان سعودی است؟ یا میانمار؟ یا شاید ایران است؟
نه. این کشور اسرائیل، تنها کشور خودخواندۀ یهودی در جهان است.
کدام «ارزش‌های مشترک»؟
وی ادامه می‌دهد:
هم رشد فزاینده قدرت و هم افراطی‌گری ارتدکس در اسرائیل در هفته آخر ژانویه خود را به نمایش گذاشت، هنگامی‌که یکی از متنفذترین خاخام‌های اسرائیل، شاموئل الیاهو، علناً از ۵ دانشجوی متهم به قتل عایشه ربیع، مادر فلسطینی ۸ فرزند، دفاع کرد. در ماه اکتبر آن‌ها با سنگ به اتومبیل وی (عایشه ربیع) در نزدیکی نابلُس، در سرزمین‌های اشغالی کرانه باختری حمله کردند و او را از جاده خارج کردند.
الیاهو فرزند خاخام ارشد سابق اسرائیل است و اکنون در جایگاه صدر شورای خاخام‌ها، که عرصه‌های مختلف زندگی اسرائیلی‌ها را کنترل می‌کنند، قرار دارد. …
او هم‌چنین خاخام اصلی شهر صفد است، شهری که در یهودیت معادل شهر مدینه در اسلام یا بیت اللحم در مسیحیت است، بدین سبب کلام او وزن زیادی در میان یهودیان ارتدکس دارد.
در اوایل این ماه ویدیویی از صحبت‌های وی در مدرسه علوم دینی در شهرک غیرقانونی رِحِلیم در جنوب نابلُس که این ۵ متهم در آن تحصیل می‌کنند، منتشر شد.
الیاهو نه تنها از این پنج متهم به عنوان «مجاهد» یاد کرد، بلکه با دیگر دانشجویان از ضرورت سرنگونی نظام قضایی «فاسد» سکولار صحبت کرد. وی به آنان گفت: «غلبه بر دولت» نیز امری حیاتی است، اما بدون تفنگ و تانک. او برای تشویق دانشجویان افزود: «شما باید مواضع کلیدی دولت را تسخیر کنید.»
قضات قانون‌شکن
در حقیقت، این روند هم‌اکنون بسیار به شکل پیشرفت‌های در جریان است. وزیر دادگستری، آیِلِت شاکد، که می‌بایست اولین کسی می‌بود که اظهارات الیاهو را محکوم می‌کرد، با ساکنان مذهبی (افراطی) شهرک‌نشین هماهنگ است. بدیهی است او و دیگر وزرای دولت سکوت حساب شده‌ای اختیار کرده اند. …
همان‌طور که نامه انیشتین درباره بگین، بنیان‌گذار حزب لیکود، گفته بود: «امروز آن‌ها در باره آزادی، دمکراسی و ضدیت با امپریالیسم حرف می‌زنند، در حالی‌که تا همین اواخر آشکارا نظرات دولت فاشیستی را تبلیغ می‌کردند. یک حزب تروریستی با اعمال خود شخصیت واقعی خود را آشکار می‌کند»، شاکد نیز سخنان لیبرالی به زبان می‌راند اما عملاً نازیسم تحویل داد. برای نمونه، در سخنرانی‌اش «بحثی با وزیر دادگستری اسرائیل آیلت شاکد»، در ۱۰ ماه مه ۲۰۱۷، خطاب به انستیتوی فاشیستی، اگر نه فاشیستی-نژادپرست- هادسون در واشینگتن دی سی، ۱۶ بار از «دمکراسی» اسرائیل تحسین کرد، و مدعوین به عنوان قهرمان دمکراسی برایش کف زدند. در صورتی‌که قضیه درست برخلاف آن بود.
در ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۴، حقوقدان واقعی، جاناتان تورلی مطلبی تحت عنوان «آن‌ها باید بمیرند: اظهارات سیاست‌مداران اسرائیلی و فراخوان آن‌ها برای کشتار مادران فلسطینی موجب واکنش شدید بین‌المللی می‌شود»، نوشت و یادداشت آیلت شاکد مندرج در فیسبوک در تاریخ اول ژوئیه ۲۰۱۴ را از زبان عبری ترجمه کرد که به سرعت به دلیل رسوایی به وجود آمده از صفحه‌اش پاک کرد. مطلب یادشده چنین بود:
«مردم فلسطین علیه ما اعلان جنگ کرده اند، ما باید با جنگ به آن‌ها پاسخ بدهیم. … این جنگی میان این دو ملت است. دشمن کیست؟ مردم فلسطین. … درک این‌که کل مردم فلسطین دشمن ما هستند چه چیز وحشتناکی است؟ … اعلام جنگ جنایت جنگی نیست. … احتراز از صدمه زدن به دشمنان غیرنظامی ممکن نیست. … اخلاقیات جنگ آن‌را به عنوان یک اصل درست، نه تنها از نگاه سیاسی، آن‌چه آمریکا در افغانستان انجام داد را، از جمله بمباران وسیع مناطق پُر جمعیت، می‌پذیرد. … همه آن‌ها دشمن جنگی هستند، و خونشان به گردن خودشان است. … اگرنه، بچه مارهای بیش‌تری در آنجا بزرگ می‌شوند.»
اگر این نازیسم نیست، پس چیست؟ بعد، در ۱۴ ماه مه ۲۰۱۵ نتانیاهو او را به عنوان وزیر دادگستری انتصاب کرد.
در ۱۰ ماه مارس ۲۰۱۳ (ستون‌نویس امور خارجی) واشینگتن پُست، اسهان تروور در بلاگ خود نوشت: «وزیر خارجه اسرائیل می‌گوید عرب‌های (خائن) یا ناسپاس باید اعدام بشوند»، و ادامه می‌دهد:
آویگدور لیبرمن، وزیر خارجه اسرائیل و رییس حزب دست راستی، حزب ناسیونالیست اسرائیل، برای حرف‌های تُندش معروف است. اما او احتمالاً روز یک‌شنبه در اجتماع انتخاباتی پایش را از گلیمش فراتر گذاشته است. لیبرمن با اشاره به وفاداری عرب‌های اسرائیل که ۲۰ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند، گفت: «هرکس با ماست باید همه چیز به او داد» و «برای همه کسانی که علیه ما هستند هیچ کاری نمی‌شود کرد – لازم است تبری برداریم و سرشان را از تنشان جدا کنیم. در غیر این‌صورت اینجا دوام نخواهیم آورد.»
لیبرمن یکی دیگر از انتصاب‌های ناتانیاهو بود.
مناخیم بگین و اسحاق شامیر به جانشین خود افتخار خواهند کرد.