روز یازدهم ماه مه سال جاری خبرنگار آژانس خبری الجزیره، خانم شیرین ابواکله طی عملیات نظامی اسرائیل در جنین در شمال کرانه باختری رود اردن به ضرب گلوله به قتل رسید. دادستان کل فلسطین اکرم الخطیب اسرائیل را مسئول مرگ این خبرنگار معرفی کرد. او گفت تحقیقات در مورد گلوله مرگبار نشان می‌دهد که این گلوله توسط یک تک تیرانداز با یک سلاح دقیق‌زن ساخت آمریکا شلیک شده است.گلوله از جانب سربازان اسرائیلی شلیک شده بود و آثار گلوله‌های بیشتر روی یک درخت نشان می‌دهد که دقیقاً بالاتنه خبرنگار ۵۱ ساله هدف قرار گرفته بود.
بنابراظهارات تشکیلات خودگردان فلسطین، آن طور که قبلاً ارتش اسرائیل ادعا کرده بود، که این قتل از طرف شبه نظامیان در اردوگاه پناه‌جویان صورت گرفته، هیچ مبارز فلسطینی در آن نزدیکی وجود نداشت. ارتش اسرائیل به این بهانه تصمیم گرفت از تحقیقات لازم در این زمینه خودداری کند زیرا به زعم آن “هیچ اقدام جنایتکارانه‌ای” صورت نگرفته. دولت اسرائیل تحقیقات بین‌المللی در باره مرگ ابواکله را رد می‌کند.
اکرم‌الخطیب اظهار کرد که ارتش اسرائیل روزنامه‌نگار را دیده بود و با این حال بسوی او تیراندازی کرده و او را از پشت مضروب کرده بود”او پس از شلیک گلوله‌ها سعی داشته فرار کند.”
دادستان کل اکرم‌الخطیب:”ابواکله هدف یک قتل بود!”
او خاطرنشان کرد که خبرنگار نامبرده جلیقه ضدگلوله با آرم PRESS برتن و کلاه‌خود برسر داشت و گفت: “کاملاً مشخص است که گلوله از طرف یکی از سربازان اشغالگر شلیک شده و به سر شیرین آکله اصابت نموده. براساس تحقیقات بالیستیک در جمجمه این روزنامه‌نگار یک پرتابه ۵،۵۶ میلی‌متری یافته شده که دارای ویژگی‌های عمومی و خاص یک Ruger Mini-14 نیمه‌اتوماتیک است، سلاحی که توسط ارتش اسرائیل در کرانه‌های باختری رود اردن برای سرکوب شورش استفاده می‌شود.” کالبدشکافی نشان داد که گلوله از پشت به سر خبرنگار مزبور اصابت کرده یعنی درست در یکی از معدود مکان‌هایی که توسط جلیقه ضدگلوله و کلاه‌خود محافظت نمی‌شود. به نظر الخطیب ابواکله قصد داشته محل را ترک کند که ضربه مرگبار به او وارد شده. همکار وی، علی صمودی نیز از ناحیه کمر مورد اصابت گلوله قرار گرفت ولی زنده مانده.
دادستان کل گفت: “فاکت‌های موجود: نوع پرتابه، سلاح، فاصله، عدم وجود مانع و وجود جلیقه ویژه خبرنگاران ما را به این نتیجه می‌رساند که هدف، قتل ابواکله بوده و تنها منبع تیراندازی ارتش اشغالگر اسرائیل می‌باشد.” الخطیب این واقعه را “جنایت جنگی و نقض قوانین بین‌المللی” اعلام کرد.
ارتش اسرائیل مسئول مرگ شیرین ابواکله
تحقیقات CNN نیز به همین نتیجه رسید. براساس فیلم‌های ویدئویی موجود که در جریان قتل توسط خبرنگاران حاضر و دوربین‌های منقول سربازان اسرائیلی گرفته شده بود، همین‌طور بنا بر اظهارات ۸ شاهد عینی و تجزیه و تحلیل کارشناسان سلاح‌های گرم و همین‌طور تصاویر ماهواره‌ای، CNN ارتش اسرائیل را مسئول قتل ابواکله معرفی می‌کند. به طوری که ۵ ویدئوی مختلف و تجزیه و تحلیل پزشکی قانونی از صدای گلوله و اظهارات نظامیان نشان می‌دهد، تیراندازی به سمت روزنامه نگار نامبرده از فاصله ۲۰۰ متری صورت گرفته است.
کاب اسمیت، کارشناس بریتانیایی می‌گوید: “تعداد سوراخ‌های گلوله در درختی که شیرین در مقابل آن ایستاده بود ثابت می‌کند که این یک شلیک تصادفی نبود بلکه هدفمند صورت گرفته بود. حداقل ۴ بار به سوی او شلیک شده بود.
مبارزین فلسطینی که در همان سو حرکت می‌کردند، پشت ارتش قرارداشتند. فاصله آنها به قدری زیاد بود که گلوله به آنها نمی‌رسید و به هر صورت آنها در تیراندازی شرکت نداشتند. آنگاه که قتل صورت گرفت، یعنی به ادعای تل‌آویو ساعت ۶:۳۰ صبح، درگیری مسلحانه‌ای وجود نداشت.
شکایت به دیوان کیفری بین‌المللی
آژانس خبری الجزیره به خاطر قتل شیرین ابواکله به دیوان کیفری بین‌المللی در لاهه شکایت خواهد کرد. این آژانس اعلام کرد که تیمی متشکل از وکلا و کارشناسان بین‌المللی در حال تهیه پرونده‌ای برای دیوان کیفری بین‌المللی هستند. در بیانیه آمده که این پرونده، هم‌چنین به بمباران اسرائیل و “ویرانی کامل” دفتر الجزیره در غزه در ماه مه ۲۰۲۱ نیز خواهد پرداخت.
به همین صورت تشکیلات خودگردان فلسطین نیز اعلام کردده است که کیفرخواستی به دیوان کیفری بین‌المللی در لاهه ارایه خواهد کرد.
باز یک خبرنگار فلسطینی دیگر به قتل رسید. باز یک حمله دیگر به مراسم تشییع‌جنازه.
در اوایل ژوئن سال جاری یک روزنامه‌نگار دیگر در کرانه‌های باختری اشغالی به قتل رسید. سربازان اسرائیلی خانم غفران وارسنا، روزنامه‌نگار ۳۱ ساله را از اردوگاه آوارگان العروب در نزدیکی الخلیل (هبرون) با گلوله به قتل رساندند. به گفته وزارت بهداشت رامﷲ، گلوله در نزدیکی قلب وارسنا اصابت کرده بود.
هلال احمر فلسطین در تویتر خود نوشت که ارتش رژیم صهیونیستی تقریباً ۲۰ دقیقه از ارایه خدمات پزشکی به مجروحین توسط نیروهای اورژانس جلوگیری کرده بود. به گزارش روزنامه اینترنتی نیوعرب، سخنگوی بیمارستان اهلی در الخلیل گفت: وارسنا وقتی به بیمارستان رسید از نظر بالینی مرده بود. او خون زیادی از دست داده و قلبش از کار افتاده بود.”
نیروهای نظامی اسرائیل مدعی شدند که وارسنا با چاقو به یکی از سربازان اسرائیلی نزدیک شده بود که بعد مورد اصابت گلوله قرار گرفت. ولی خانواده و همکاران وارسنا این ادعا را رد کردند. یک شاهد عینی به رسانه‌های فلسطینی گفت وارسنا وقتی مورد اصابت گلوله قرار گرفت ۲ متر با یک سرباز اسرائیلی فاصله داشت.
مانند مراسم تشییع‌جنازه شیرین ابواکله، در مراسم تشییع جنازه غفران وارسنا نیز نیروهای نظامی اسرائیل به شرکت کنندگان مراسم حمله کردند و ورودی اردوگاه آوارگان را که قرار بود جسد غفران در آنجا به خاک سپرده شود، بستند. عزاداران همین‌طور با نارنجک‌های شوک و گاز اشک‌آور مورد حمله قرار گرفتند. ارتش اسرائیل راه را بر روی حاملین تابوت بستند که نهایتاً به درگیری کشید. گروهی از عزاداران سعی کردند جسد را به آرامگاهش منتقل کنند.
بنا بر اظهارات وزارت بهداشت فلسطین، از ابتدای سال جاری میلادی تا کنون ۶۲ فلسطینی در کرانه‌های باختری رود اردن بر اثر گلوله‌های رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده‌اند که شیرین ابواکله و ۱۳ کودک در بین آنها هستند. مقامات تشکیلات خودگردان این رویکرد را اعدام‌های فراقانونی نام گذارده‌اند.
کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد بارها اعلام کرده است که سربازان اسرائیلی اغلب همین که سوءظن مبهمی وجود داشته باشد، از اسلحه خود استفاده می‌کنند.
بتسیلم سازمان‌های امنیتی داخلی اسرائیل را به اعمال شکنجه به طور معمول علیه مردم فلسطین متهم می‌کند.
اکنون سازمان حقوق بشر اسرائیل (بتسیلم) نیز در آخرین گزارش خود تایید کرده است که سرویس جاسوسی داخلی اسرائیل شین‌بت نه تنها در مناطق اشغالی کرانه‌های باختری بلکه همین‌طور در شرق بیت‌المقدس به طور معمول از حربه شکنجه علیه مردم فلسطین استفاده می‌کند که سال‌هاست توسط فلسطینیان محکوم می‌شود ولی اسرائیل آن را انکار می‌کند و جامعه بین‌المللی نیز آن را نادیده می‌گیرد تا با دولت یهود درگیر نشود.
به گفته سازمان نامبرده اعمال شکنجه در بین نیروهای اشغالگر دارای ریشه عمیقی است و از طرف مقامات و قضات اسرائیلی حمایت می‌شود. اقدامات سازمان جاسوسی شین‌بت که از طرف بتسیلم محکوم می‌شود، شامل استفاده از خشونت شدید، قطع رابطه با محیط خارج، محرومیت از آب، غذا و خواب و محرومیت از خدمات بهداشتی است.
در گزارشات اخیر کابوس یزان‌الرجبی، ۲۲ ساله و محمدالرجبی ۲۰ که در ۲۲ ماه اوت ۲۰۲۱ به ستاد پلیس بیت‌المقدس احضار شدند، تعریف می‌شود. پس از ورود، هردو دستگیر شده و به شین‌بت منتقل شدند و در آنجا به مدت ۴۲ روز تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفتند. هردوی آنها بیش از ۲۴ ساعت متمادی به یک صندلی کوچک بسته شده بودند و طی این مدت از خواب محروم بودند. یکی از آنها در یک کمد چوبی حبس شده و از خواب نیز محروم بود، تا این‌که از حال رفت و بیهوش شد. پس از آن آنها به زندان‌های دیگری اعزام شدند و در سلول‌هایی در کنار “جوجه‌ها” حبس گردیدند تا اعتراف کنند. “جوجه” به فلسطینیانی اطلاق می‌شود که با پلیس اسرائیل همکاری می‌کنند.
یازان‌الرجبی و محمدالرجبی باید اعتراف می‌کردند که در درگیری‌های ژوئیه ۲۰۲۱ با نیروهای اشغالگر در محله سیلوان، محله فلسطینی نشین شرق بیت‌المقدس که اسرائیل سال‌هاست به یهودی‌سازی آن مشغول است، شرکت داشته‌اند. هردو آنها این اتهامات را رد می‌کنند.
پس از ۲۰ روز محمدالرجبی که دیگر نمی‌توانست شکنجه‌ها را تحمل کند اعتراف کرد که سنگ پرتاب کرده است. با این حال او ۲۲ روز دیگر مورد بازجویی قرار داشت تا اعترافات بیشتری ارایه کند.
او به بتسیلم گفت: “پس از ۲۰ روز بازجویی به پرتاب یک سنگ اعتراف کردم، چون از نظر روحی درمانده بودم و تمام بدنم درد می‌کرد. اجازه نداشتم به توالت بروم و به قدر کافی غذا برای خوردن نداشتم و اجازه نداشتم بخوابم و ساعت‌ها، شاید ۱۰ تا ۱۵ ساعت باید با دستبند روی صندلی می‌نشستم. پس از این که اعتراف کردم مرا به زندان Megiddo منتقل کردند و در اطاقی در کنار یک “جوجه” حبس نمودند، که سعی داشت مرا وادار به ارایه اطلاعات بیشتری کند.
یازان توسط بازجویان شین‌بت متهم به تیراندازی به خودروهای پلیس شده بود که یازان این اتهام را رد می‌کرد. پس از ۴۲ روز شکنجه او به پرتاب دو سنگ اعتراف کرد. پس از آن بازجویی او به پایان رسید و و او به زندان مجیدو در جلیل منتقل شد.
او در طول بازجویی روی صندلی نشسته و دستانش از پشت بسته و پاهایش نیز به هم بسته شده بود. بازجویان با فحش و اهانت به مادر و بستگان او اجازه رفتن به دستشویی را نمی‌دادند و او را از آب و غذا محروم کرده بودند. فضای سلول بسیار کوچک بود به طوری که خوابیدن با پای دراز مقدور نبود و مجبور بود خمیده بخوابد و به علت کوتاهی سقف امکان ایستادن هم نداشت. با شروع مجدد بازجویی که دو روز به طول انجامید او اجازه استفاده از دستشویی را نداشت و در نهایت مجبور بود مدفوع و ادرار خود را روی خود خالی کند.
چون یازان اعتراف نکرد، او را در کمدی حبس کردند. سرش را بین زانوانش بستند. دستانش از پشت بسته بود و او نمی‌توانست سرخود را بلند کند و پس از چند ساعت بیهوش شد. وقتی به هوش آمد ۶ مامور در مقابل او ایستاده بودند و به بازجویی ادامه دادند. این بار او را متهم به جمع‌آوری کمک های مالی از همسایگان فلسطینی در سیلوان کردند.
هردو جوان نهایتاً به اتهام شرکت در تظاهرات و حمله به یک افسر پلیس به ۸ ماه زندان محکوم شدند. آنها در ماه مارس ۲۰۲۲ آزاد شدند و سپس در مقابل بتسیلم اعلام کردند که آماده‌اند تجربیات خود را در اختیار عموم قرار دهند.
به گفته سازمان حقوق‌بشر اسرائیل بازجویی‌های خشن یازان و محمد، ابتکار شخصی این و یا آن بازجو نبوده، بلکه بخشی از رویه معمولی است که طی آن زندانیان فلسطینی به طور روتین با یک دوره طولانی اعمال فشار و خشونت روبه رو می‌شوند. مقامات دولتی در این روند شرکت دارند و امکان سوءاستفاده مامورین شین‌بت از قدرت را بدون خطر مجازات میسر می‌سازند و به قضات اجازه می‌دهند تا بازداشت مردم فلسطین را برای مدت‌های نامحدود تمدید کنند.