گروه اول شباهت‌های فراوانی با جنگ دوم جهانی و مبارزه با فاشیسم می‌بیند و از عملیات نظامی روسیه و جمهوری‌های دونباس حمایت می‌کند. چپ‌های گروه دوم وضعیت را با جنگ اول جهانی مشابه می‌بیند و از رقابت بین قدرت‌های امپریالیستی سخن می‌گوید و کوشش می‌کند از جبهه‌گیری به نفع این و یا آن طرف دعوا خودداری کندو گروه سوم یعنی گروه به اصطلاح خودمختارها که در واقع مشکلی با ناسیونالیست‌ها و فاشیست‌ها ندارند و خواستار کمک رسانی به اوکرائین هستند.
س: شما هفته گذشته در مورد وضعیت اوکرائین در روزنامه دنیای جوان گزارشی ارایه کردید. روز جمعه ، یک روز پس از جنگ روسیه در اوکرائین گفتید که وضعیت نسبتاً آرام است. آیا در این بین وضعیت تغییر کرده است؟
پ: در روزهای اخیر حملات هوایی متعددی صورت گرفته و برخی از ابنیه مورد اصابت قرار گرفته است. البته نمی‌توان با اطمینان نفی کرد که این ویرانی‌ها ناشی از موشک‌های سیستم پدافند هوایی که از مناطق مسکونی پرتاب شده بود نیست. جو ترس و وحشت حداقل در منطقه مسکونی من وجود ندارد. مردم مایحتاج زندگی و مواد غذایی مورد نیاز خود را تهیه کرده‌اند زیرا رسانه‌ها در مورد محدودکردن عرضه گزارش می‌کنند ولی ما تاکنون با انپاس روبه رو نبوده‌ایم.
س: هفته گذشته گزارش دادید که تا آن لحظه با سرباز، تانک و یا جنگنده شکاری روسی روبه رو نشده بودید. آیا هنوز هم همین‌طور است؟
پ: بلی. تنها چیزی که در منطقه مسکونی من ملموس است، غرش جنگنده‌های شکاری است. گویا در منطقه حاشیه‌ای شمال غربی کیف پرواز می‌کنند.
س: گزارشات در مورد تشدید خشونت در جامعه اوکرائینی در رابطه با جنگ افزایش پیدا می‌کند. شما جو حاکم را چگونه می‌بینید؟
پ: خشونت در هر جنگی پدید می‌آید که البته در مورد اوکرائین با معرکه‌گیری رسانه‌ها تشدید می‌شود. علاوه براین دلیل دیگر پخش اسلحه بین مردم است که در تاراج مغازه‌ها و منازل هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
از دیدگاه من مردم غیرنظامی را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد. گروه اول حامیان ناسیونالیست و فعال دولت و رئیس جمهور زلینسکی که روز و شب با فشار زیاد دنبال افراد خرابکار و توطئه‌گر مفروض می‌گردند و گروه دوم که تغییری در زندگی روزمره اش به وجود نیامده است. این افراد موضوع جنگ را پرانتز می‌گیرند تا از جمله افراد گروه اول را تحریک نکنند.
س: شما روزنامه نگار و عضو یک سازمان مارکسیستی هستید. چپ‌های اوکرائین با چه استدلالی وضعیت جاری را مورد بحث قرار می‌دهند؟
پ: مارکسیست‌ها و دیگر چپ‌ها پس از تغییر رژیم در سال ۲۰۱۴ از جمله به خاطر ممنوعیت احزاب کمونیستی و در واقع مشروعیت بخشیدن ضمنی به تروریسم نیروهای راست، در اپوزیسیون مطلق با دولت اوکرائین قرار گرفتند. در این محافل برسر تعبیر و تفسیر جنگ دعوا است. به نظر من آنها را می‌توان به سه گروه تقسیم کرد.
گروه اول شباهت‌های فراوانی با جنگ دوم جهانی و مبارزه با فاشیسم می‌بیند و از عملیات نظامی روسیه و جمهوری‌های دونباس حمایت می‌کند، زیرا امیدوار است از این طریق از شر نئونازی‌های اوکرائینی خلاص شود.
چپ‌های گروه دوم وضعیت را با جنگ اول جهانی مشابه می‌بیند و از رقابت بین قدرت‌های امپریالیستی سخن می‌گوید و کوشش می‌کند از جبهه‌گیری به نفع این و یا آن طرف دعوا خودداری کند.
و گروه سوم یعنی گروه به اصطلاح خودمختارها که در واقع مشکلی با ناسیونالیست‌ها و فاشیست‌ها ندارند و خواستار کمک رسانی به اوکرائین هستند ولی همین‌طور نیروهای چپ در کشورهای غربی را مخاطب قرار می‌دهند. این گروه در واقع بسیار کوچک است ولی از طرف رسانه‌های غربی کراراً مورد حمایت قرار می‌گیرد زیرا اظهارات آنان با دستورکار دولت‌های غربی هم‌خوانی دارد.
س: هفته گذشته اظهار امیدواری کردید که جنگ هرچه زودتر به پایان رسد و حتی‌الامکان خسارات کمی به بار آورد. آیا هنوز امیدوارید؟
پ: این‌طور به نظر می‌رسد که جنگ طولانی‌تر از آن چه که امیدوار بودم خواهد شد. ارتش اوکرائین و گروه‌های فاشیستی شهروندان در خارکیف و کییف و یا ماریوپل را گروگان گرفته‌اند و از آنها به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کنند. این می‌تواند به زدو خوردهای سنگین در مناطق پرجمعیت بیانجامد به ویژه که ارسال سلاح از کشورهایی چون آلمان کماکان ادامه دارد. در برخی از شهرها ساده تر از نان می‌توان اسلحه تهیه کرد.
س: آیا با وجود ادامه مناقشه می‌توانید در مورد چشم‌انداز متوسط‌مدت اوکرائین بیاندیشید؟ پس از جنگ چه خواهد شد؟
پ: دو سناریو امکان‌پذیر است. یا با ادامه مذاکرات و تعامل اوکرائین یک وضعیت بی‌طرف اتخاذ خواهد کرد و یا کشور در نتیجه ادامه جنگ به دوبخش تجزیه خواهد شد و در آن صورت یک «دیوار آهنین» جدید بین شرق و غرب برپاخواهد گردید.