عقل و شعور باید هر سیاست‌مدار و هر شهروندی را از خطر عظیمی که این روند به دنبال خواهد داشت آگاه سازد. روسیه را نمی‌توان به دلیل داشتن سلاح‌های هسته‌ای مانند آلمان هیتلری از نظر نظامی به زانو درآورد و از بیرون شکست داد. اضمحلال معهود از درون نیز غیر محتمل به نظر می‌رسد از این رو باید سریعاً یک راه حل صلح‌آمیز یافته شود!
حمله تهاجمی روسیه به اوکراین روز ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ آغاز شد. تقریباً ۵ هفته پیش‌تر یعنی روز ۱۹ ژانویه ۲۰۲۲ قانون «اجاره و رهن سال ۲۰۲۲ برای دفاع از دمکراسی در اوکراین» به کنگره ارایه شد و روز ۹ مه (!) ۲۰۲۲ این قانون توسط جوبایدن دمکرات، ۴۶مین رئیس جمهور آمریکا به امضأ رسید.
سه وضعیت موازی
۱. یک بار در روز ۱۱ مارس ۱۹۴۱ قانون «رهن و اجاره» در ایالات متحده به تصویب رسید. ۹ ماه پس از آن ایالات متحده وارد جنگ دوم جهانی علیه آلمان هیتلری شد.
۲. «روز پیروزی» روسیه علیه آلمان نازی ، روز ۹ ماه مه است. چه تصادفی که رئیس جمهور آمریکا درست در چنین روزی اجرای یک برنامه عظیم امدادی برای اوکراین که در جنگ با روسیه به سر می‌برد را کلید زد.
۳. اگر قانون «رهن و اجاره» سال ۲۰۲۲ تقریباً شباهتی با قانون مشابه در سال ۱۹۴۱ داشته باشد در آن صورت خدا عاقبت روسیه را به خیر کند. ایالات متحده آمریکا از سال ۱۹۴۱ تقریباً ۵۰ میلیارد دلار به متفقین خود (یعنی بریتانیا، روسیه و چین) در مبارزه با آلمان هیتلری و ژاپن کمک کرد. نسبت دلار سال ۱۹۴۱ به دلار ۲۰۲۲ تقریباً ۱ به ۲۰ است یعنی متفقین در آن زمان برمبنای معیار امروزی با رقم نجومی هزار میلیارد دلار حمایت شدند.
کمک به اتحاد شوروی در آن زمان مثلاً شامل یک سوم کلیه مواد منفجره، ۳۰٪ کلیه لاستیک‌های چرخ. ۱۹۰۰ لکوموتیو (تعداد لوکوموتیوهای ساخت روس بالغ بر ۹۳۲ عدد بود)، ۲۰۰ هزار کامیون (استیودبکرUS6)، ۱۵۰ هزار نفربر، ۷۸ هزار جیپ، ۳۸۰ هزار تلفن صحرایی، ۳۵ هزار ایستگاه مخابراتی، ۲،۵ میلیون تن فولاد، ۷۲۸ هزار تن فلزات غیرآهنی، ۷۶۰ هزار تن مواد شیمیایی، ۴ میلیون تن مواد غذایی، ۱۵۰۰۰ هواپیما (۴۰۰۰ عدد بمب‌افکن)، ۷۰۰۰ تانک، ۱۳۲ هزار مسلسل، ۸۲۰۰ خمپاره‌انداز، ۱۰۵ هواپیمای ضد زیردریایی، ۱۹۷ کشتی‌های توپدار، ۱۵ میلیون جفت چکمه، ۶۰٪ مواد سوختی با اوکتان بالا (که بدون آن هواپیماهای پرقدرت قابل استفاده نبود).
در این رابطه استالین در کنفرانس تهران در نوامبر سال ۱۹۴۳ گفت: «این جنگ، جنگ موتورها و اکتان‌های بالا است. بسلامتی صنایع خودروسازی و صنایع نفتی آمریکا لیوان خود را بلند می‌کنم». (ریچارد اوری: «ریشه پیروزی. چرا متفقین در جنگ جهانی دوم پیروز شدند» ص.۳۰۰) و سفیر بعدی روسیه در آمریکا، ماکسیم لیتوینف در سپتامبر ۱۹۴۱ در گفتگویی در کرملین با حضور هریمان، فرستاده ویژه روزولت در رابطه با لیست محمولات کمکی که آمریکا تقبل کرده بود گویا از صندلی خود جهیده و فریاد زده بود «اکنون در جنگ پیروز خواهیم شد!» (ویکی‌پدیا)
وتازه این تمام قضیه نبود. حمایت از بریتانیا سه برابر حجم کمک به اتحاد شوروی بود. بریتانیای کبیر در ژوئن ۱۹۴۰ پس از شکست هم‌پیمان اصلی‌اش فرانسه از نظر مالی و مادی بشدت تضعیف شده بود. حتی پس از پایان جنگ نیز بریتانیا به طور کامل وابسته به واردات مواد غذایی از ایالات متحده بود. بدون تحویل ۵۰ ناو جنگی از طرف ایالات متحده از سپتامبر ۱۹۴۰ (!) بریتانیا قادر نبود در نبرد آتلانتیک پیروز گردد.
به احتمال زیاد بدون ۵۰ میلیارد دلار کمک آمریکا به شکل تحویل محمولات سیستم‌های تسلیحاتی، مواد غذایی و مواد مورد استفاده دیگر به متفقین ، جنگ روند دیگری پیدا می‌کرد. بادرنظر گرفتن ابعاد کمک‌ها این امر را با اطمینان می‌توان حدس زد. چرچیل با غریزه ویژه خود در اولین واکنش نسبت به قانون «رهن و اجاره» ۱۹۴۱ آن را «عملاً اعلان جنگ» ایالات متحده به آلمان هیتلری نامید.
برعکس، قانون «رهن و اجاره» ۲۰۲۲ در غبار معمول رسانه‌ای ناپدید شد! ولی مانباید سرخود را کلاه بگذاریم و باید مانند چرچیل قبول کنیم، که قانون «رهن و اجاره» سال ۲۰۲۲ عملاً اعلان جنگ ایالات متحده به روسیه، با همه پیامدهای قابل انتظار آن است.
جنگ اوکراین مانند آن زمان جنگ اقتصادهاست. همپیمانان ضد هیتلر آن زمان یعنی ایالات متحده و اتحاد شوروی، امروز در اوکراین به عنوان دشمن در مقابل یکدیگر قرار گرفته‌اند. تفاوت‌های آنان در آن زمان در قدرت اقتصادی تعیین‌کننده تسلیحاتی کماکان به نفع ایالات متحده آمریکا در نوسان است. درآمد ناخالص ملی در سال ۲۰۲۱ به بیلیون دلار در آمریکا بالغ بر ۲۳، در روسیه ۱،۷ (در آلمان ۴،۲) می‌باشد. اگر در سال ۱۹۴۱ جنگ در وهله اول «جنگ موتورها و اکتان‌های بالا» بود که بنا به گفته استالین ایالات متحده در آن برتری داشت، اکنون در سال ۲۰۲۳ جنگ، جنگ پهپادها، قمرهای مصنوعی و سیستم‌های تسلیحاتی خودکار است که روسیه عقب‌تر از آمریکاست.
با قانون «رهن و اجاره» ۲۰۲۲ ایالات متحده تصمیم گرفته تمام توان اقتصادی و نظامی برتر خود را در اوکراین علیه روسیه به کار گیرد. در مقایسه تاریخی با قانون قبلی ۱۹۴۱ شاید بتوان ابعاد عظیم این تشدید وضعیت را متصور شد. انسان می‌تواند آن را آغاز یک جنگ جهانی کوچک بنامد.
عقل و شعور باید هر سیاست‌مدار و هر شهروندی را از خطر عظیمی که این روند به دنبال خواهد داشت آگاه سازد. روسیه را نمی‌توان به دلیل داشتن سلاح‌های هسته‌ای مانند آلمان هیتلری از نظر نظامی به زانو درآورد و از بیرون شکست داد. اضمحلال معهود از درون نیز غیر محتمل به نظر می‌رسد از این رو باید سریعاً یک راه حل صلح‌آمیز یافته شود!