تارنگاشت عدالت
نویسنده: تیمو الفاروق
برگرفته از: المیادین انگلیسی
۱۸ اکتبر ۲۰۲۵
هیچ فرد عاقلی نباید برای جایزه صلح نوبلی که با اراده تولیدکنندگان اسلحه تعیین شده است، ارزش قایل شود.
تصمیم به اعطای جایزه امسال به ماریا کورینا ماچادو، رهبر مخالفان ونزوئلا، ورشکستگی اخلاقی این جایزه را بار دیگر تأیید میکند، زیرا کمیته نوبل نروژ همچنان به سنت به رسمیت شناختن دستآوردهای مشکوک جنگطلبان و متعصبان ادامه میدهد.
میشل النر، از کمیته هماهنگی سازمان فمینیستی و ضد جنگ کُد پینک، پس از انتشار خبر اعطای جایزه به ماچادو، نوشت: «سیاستهای ماچادو غرق در خشونت است. او خواستار مداخله خارجی شده و حتی مستقیماً از بنیامین نتانیاهو، معمار نابودی غزه، درخواست کمک به «آزادسازی» ونزوئلا با بمبها زیر پوشش «آزادی» کرده است.»
به گفته شورای روابط آمریکایی-اسلامی (CAIR): «خانم ماچادو از حامیان سرسخت حزب نژادپرست لیکود اسرائیل است و اوایل امسال در کنفرانسی با حضور فاشیستهای اروپایی، از جمله گیرت ویلدرز و ماری لوپن، سخنانی ایراد کرد که در آن به پاکسازی قومی مسلمانان و یهودیان اسپانیا در دهه ۱۵۰۰ میلادی اشاره کردند و آشکارا خواستار تسخیر مجدد شدند.»
با توجه به تلاشهای شرورانه امپراتوری ایالات متحده برای جلب رضایت و تشویق آن به حمله به ونزوئلا، نمیتوان از این پرسش خودداری کرد که آیا تصمیم به اعطای جایزه صلح به یکی از وفادارترین سرسپردگان امپریالیسم یانکی در آمریکای لاتین صرفاً راهی برای حفظ آبروی کسی، دونالد ترامپ، بوده است که قرار بود آنرا بگیرد؟
«فساد اخلاقی»
دلایل هر چه باشد، جایزه «صلح» نوبل یکی دیگر از نهادهای هژمونیک است و چیزی را به نمایش میگذارد که آجامو باراکا، فعال حقوق بشر و نامزد سابق معاونت ریاست جمهوری حزب سبز آمریکا، آنرا «گندیدگی اخلاقی» توصیف میکند.
این فساد بیش از همه در حمایت دوساله اخیر جنگ نسلکشی «اسرائیل» علیه غزه مشهود بوده است، که در حال حاضر با اجرای پر تنش طرح «صلح» دیکته شدۀ آمریکا، که مِدئا بنجامین، یکی از بنیانگذاران کُد پینک، آنرا به عنوان «طرحی برای اشغال دایمی» مورد انتقاد قرار داد، متوقف شده است.
کمیته نوبل نروژ پس از تجلیل از جنایتکاران جنگی بدنامی مانند هنری کیسینجر (که سیاست خارجی او به تنهایی مسؤول میلیونها مرگ است) و «جنگجوی ارشد پهبادها»، باراک اوباما، بار دیگر موفق شده است تقدس مفهوم صلح را لکهدار کند.
تصمیم همتای سوئدی وی برای اعطای نوبل ادبیات امسال به لازلو کراسناهورکای مجارستانی، همان قدر بحثبرانگیز است که «صهیونیسم و نژادپرستی ضد عربی او در پادکستها و رسانههای مجارستانی مستند شده است»، چنانکه آنیتا ژورژان، محقق مستقل ساکن بوداپست، در کانال ایکس به آن اشاره میکند.
در شرایط نسلکشی استعماری مداومی که از جانب مستعمرهنشین تحت حمایت غرب صورت میگیرد و تنها چند ساعت پس از آتشبس غزه، لبنان را بمباران میکند، اعطای هر دو جایزه نوبل غیرعلمی به افرادی که متهم به تعصب ضدعرب هستند، نشان میدهد که نهاد نوبل تا چه حد بیملاحظه است و آنرا از محتوی تهی میکند.
انکار نسلکشی
به نظر میرسد که انکار نسلکشی یک رشتۀ ایدئولوژیک است که در فرایند تصمیمگیری کمیتههای نوبل ریشه دارد.
در سال ۲۰۱۹، آکادمی سوئد که مسؤول انتخاب برنده جایزه نوبل ادبیات است، آن را به پیتر هاندکه، نویسنده اتریشی اعطاء کرد که به خاطر دیدگاههای غیر تاریخیاش در مورد نسلکشی سربرنیتسا شهرت و سابقه بدی دارد.
نشریه اینترسپت در آن زمان خاطرنشان کرد که هاندکه در چندین کتاب خود سیاست «هر دو طرف مقصرند» را دنبال کرده و ادعا کرده است که «همه طرفهای جنگ بوسنی اردوگاههای کار اجباری با خشونت یکسانی داشتند» و مسلمانان بوسنیایی را به خاطر قتل عامهایی که نیروهای صرب علیه آنها مرتکب شده اند، سرزنش میکند.
وی همچنین بمباران صربها در سارایوو را به عنوان عملیات پرچم دروغین بوسنیایی توصیف کرده بود و استدلال کرد «تصاویر قربانیان پاکسازی قومی مسلمانان، از سوی عکاسان خبری صحنهسازی شده است.»
حال، «بوسنی» را با «فلسطین» و «صربستان» را با «اسرائیل» و «سارایوو» را با «غزه» جایگزین کنید، آنگاه نسخهای از لحظه کنونی خواهید داشت که در آن «اسرائیل» نسلکشی میکند و حامیان غربی، آنرا با تمام ترفندهای تجارتی تبلیغاتی انکار میکنند.
بیوجدانی مداوم
با توجه به نظر هاندکه، نظریه «هر دو طرف مقصر» یکی دیگر از رشتههای گفتمانی است که برندگان تجدیدنظرطلب جایزه نوبل در آن سرآمد هستند.
همانطور که مورخ، زاخاری فاستر گفته است، اوباما در مورد آتشبس غزه به خاطر جانبداری از «هم عاملان و هم قربانیان نسلکشی»، به طور گستردهای مورد انتقاد قرار گرفت.
و البته از استاندارد دوگانه لفاظی اوباما در انسانی جلوه دادن اسرائیلیها و غیرانسانی جلوه دادن فلسطینیها («خانوادههای اسرائیلی» در مقابل «مردم فلسطین») نیز نباید گذشت.
اما از کسی که به عنوان فرمانده کل ارتشی که در سال ۲۰۱۵ بیمارستان پزشکان بدون مرز در افغانستان را بمباران کرده است، چه انتظاری دارید؟ شاید این نخستین برنده جایزه صلح نوبل در تاریخ باشد که یک برندۀ دیگر صلح نوبل را بمباران کرده است.
با تصمیم دور از وجدان امسال برای پاداش به این دو قلوی شرور، امپریالیسم آمریکا و رژیم صهیونیستی، کمیته نوبل نروژ و آکادمی سوئد حداقل انگشت خود را بر نبض این دوران آشکارا استعماری-نژادپرستانه و نسلکشی گذاشته اند.
آفرین بر این ثبات قدم!