جنگ معمولاً گران از آب در می‌آید. بنا برتخمین محققین آمریکایی تعداد کسانی که در طول «جنگ علیه ترور» از سال ۲۰۰۱ تاکنون در سطح جهان به قتل رسیده اند بیش از ۹۰۰ هزار نفر است. تعداد به مراتب بیش‌تری از مردم به دنبال پی‌آمدهای جنگ از بین رفته اند. محققین هزینه مالی این «موفقیت» را تنها برای ایالات متحده آمریکا ۸ بیلیون دلار محاسبه کرده اند. برای مقایسه: توان اقتصادی آلمان در سال ۲۰۲۰ بالغ بر ۳.۸ بیلیون دلار بود. ولی برلین برای همکاری خود در ویران کردن افغانستان فقط ۱۲ میلیارد دلار هزینه کرد.
این ارقام نشان می‌دهد که چه تناسبی بین برتری امپریالیسم و پایگاه آلمانی آن وجود دارد. شاعر و نویسنده آلمانی پتر هاکز ۲۰ سال پیش نوشت: «اگر ایالات متحده آمریکا وجود نداشت، هر دو جنگ جهانی می‌توانست به معنی پایان حیات امپریالیسم باشد. به برکت آمریکا شاید بسیاری از نتایج دو جنگ در لحظه کنونی برای سوسیالیسم از دست رفته باشد. شاید هم نه!»
و اکنون آمریکا دچار ضعف شده است و در آلمان آرزوهای کهنه بیدار می‌شوند: آن‌چه که در سال ۱۸۹۷ «مکانی در آفتاب» نام داشت، اکنون «نقطه عطف» نام‌گرفته است. منظور این است که با و یا شاید هم بی آمریکا بتوان روزی در رأس یک «اروپای واحد» برای تکه‌تکه کردن و به استعمار کشیدن روسیه به جنگ این کشور رفت. برلین در سال ۱۹۱۴ و ۱۹۱۸ سعی کرده بود و (از جمله با تأسیس اوکرائین) در دهه ۳۰ به کشورهای اروپای غربی پیشنهاد جدیدی کرد و از فروپاشی اتحاد شوروی سود کلانی به جیب زد. اروپای شرقی حیاط خلوت آلمان محسوب می‌شود. اکنون بحث بر سر «مابقی»، یعنی بزرگ‌ترین کشور دنیاست.
جنگ ارزان است، البته با کمک اوکرائینی‌ها علیه روسیه. در دسامبر ۲۰۱۳ معاون وزیر خانم ویکتوریا نولاند حجم «سرمایه‌گذاری» ایالات متحده برای متحول ساختن اوکرائین به یک کشور تحت‌الحمایه غربی را ۵ میلیارد دلار اعلام کرد. این مبلغ ناچیز در کودتای مایدان فوریه سال ۲۰۱۴ ثمربخش شد و سپس یک ارتش ناتو خارج از مرزهای ناتو برقرار گردید. از آغاز حمله روسیه در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ به اوکرائین، واشنگتن ۵۰ میلیارد دلار به کی‌یف واریز کرده است که باز هم ناقابل است.
ولی اکنون روسیه ۲۰٪ سطح کشور را در اختیار خود گرفته است که به اندازه نیمی از کشور انگلستان می‌باشد و اکنون نوبت آلمان رسیده. لذا مجله اشپیگل روز چهارشنبه نوشت: «اوکراین مستقیماً ۱۰۰ هویتزر متحرک به کنسرن تسلیحاتی آلمانی کرائوس-مافای-وگمان KMW سفارش داده و طی دو روز اجازه فروش آن‌ها را از دولت گرفته. هزینه آن ۱.۷میلیارد یورو. مدت تولید: چند سال.
و این تازه آغاز کار است. هر کس که در آیندۀ نزدیک در آلمان از سرما بلرزد، اطمینان خاطر دارد که حداقل سر KMW شلوغ است و مشکل اروپای شرقی برای امپریالیسم آلمان پس از گذشت چند زمستان برای همیشه حل خواهد شد. به ندرت «قدرت رهبری کننده» آلمانی را بتوان این‌قدر ارزان به دست آورد و طبیعی است که آلمان این موقعیت نادر را خواهد قاپید.