طبق تحقیقاتی مشخص شده که از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ چهار برابر بیشتر از سربازان و پیشکسوتان آمریکایی در اثر خودکشی جان خود را از دست داده اند. دلایل آن آسیب های جسمی و عاطفی و همچنین عدم سازگاری با زندگی غیرنظامی است.
جنگ های بی پایان ایالات متحده پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ ، میزان خودکشی در بین پرسنل نظامی را افزایش داده است. این شناخت با مطالعه جدیدی که توسط «پروژه هزینه های جنگ» توسط دانشگاه براون ، واقع در ایالت رود ایلاند در ایالات متحده تهیه شده، تأیید می شود.
این تحقیق بینش جدیدی را در مورد آنچه که بسیاری آن را اپیدمی خودکشی در ارتش آمریکا می نامند فراهم می کند. بر اساس داده های وزارت دفاع ایالات متحده و منابع ثانویه ، این تحقیق نشان می‌دهد که از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ ، در مقایسه با جنگ های پس از حمله تروریستی حداقل چهار برابر بیشتر سربازان آمریکایی در اثر خودکشی کشته شده اند.
پس از این که جورج دبلیو بوش ، رئیس جمهور آمریکا ، جنگ جهانی خود علیه ترور را در سال ۲۰۰۱ آغاز کرد، ۷۰۵۷ سرباز در عملیات های نظامی کشته شدند. در همین مدت تقریباً ۵۱۱۶ کارمند شاغل در اثر خودکشی جان خود را از دست دادند. در سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ ، ۱۱۹۳ عضو گارد ملی و ۱۶۰۷ نیروی ذخیره نیز خودکشی کردند. در مجموع با ۳۰ هزار و ۱۷۷ مورد خودکشی ، سربازان چهار برابر بیشتر از جنگ در اثر خودکشی جان خود را از دست می دهند.
بر اساس مطالعه ، این تعداد تخمینی است و تعداد موارد گزارش نشده بیشتر است ، زیرا قبل از سال ۲۰۱۱ هیچ اطلاعات آماری در مورد مرگ در نیروهای ذخیره و گارد ملی در دسترس نبود. علاوه بر این ، آمار شامل همه خودکشی ها نیست ، زیرا در برخی موارد شناسایی آن دشوار است. مرگ ناشی از مصرف بیش از حد مواد مخدر، مرگ تصادفی در اثرعدم توجه توسط اسلحه یا در اثر سوانح ترافیک نمی تواند ارتباط روشنی با نیات خودکشی داشته باشد.
با این حال، تعداد خودکشی های ثبت شده در میان اعضای فعال و پیشکسوتان افزایش یافته است. این مطالعه نشان می‌دهد که خودکشی در بین نظامیان از میزان خودکشی در جمعیت غیرنظامی که آن هم که در ایالات متحده در حال افزایش است، پیشی گرفته است.
ولی این گرایش با روند تاریخی مغایرت دارد. میزان خودکشی در میان سربازان فعال معمولاً کمتر از افراد غیرنظامی است. قبل از جنگ ویتنام، در درگیری های منفرد ، حتی کاهش یافت. در چند وقت اخیر بطور مداوم اقدام به خودکشی در بین پرسنل نظامی افزایش یافته است ، حتی پس از این که از تعداد کشته‌شدگان جنگی پس از سال ۲۰۰۷ به شدت کاهش یافته بود.
این مطالعه نشان می دهد که هیچ دلیل واحدی برای افزایش میزان خودکشی وجود ندارد و تعدادی یک سلسله از عواملی را که بیان می‌کند، باعث خودکشی سربازان می‌شود ، که شامل مشکلات معمول سربازان در درگیریهای نظامی است که از آسیبهای جسمی و اخلاقی ، استرس و فرسودگی شغلی Burn-out، و یک فرهنگ نظامی که از سربازان توقع دارد نیاز به سختی و پایداری نشان دهند و احساسات خود را پنهان کنند و همین‌طور مشکلات در تطبیق دادن خود با زندگی غیرنظامی زندگی تشکیل می شود.
گروهبان ستاد “جیسون لو” در طی مصاحبه ای در تاریخ ۲۵ آگوست سال ۲۰۲۰ در “فورت براگ” ، نیویورک ساینس. چند روز قبل از خودکشی ، Lowe دوره پیشرفته رهبری ارتش را با رتبه دوم به پایان رساند.
عوامل دیگر ویژه نوع جنگهایی است که ایالات متحده طی دو دهه گذشته به راه انداخته است. استفاده گسترده از مواد منفجره دست ساز علیه سربازان آمریکایی منجر به افزایش ضربه مغزی و پلی‌تروما شده است. در همان زمان ، پیشرفت های پزشکی سربازان را قادر می سازد تا به مأموریت خود ادامه دهند حتی در صورت درد مزمن و سایر مشکلات ناشی از جراحات قبلی. حدود یک سوم سربازان مجروح پس از گذراندن دوران نقاهت حداقل یک مأموریت دیگر انجام می دهند.
فاکتور دیگر این است که عموم مردم ایالات متحده نسبت به جنگ های پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ بی تفاوت هستند. بسیاری از سربازانی که پس از ۱۱ سپتامبر در جنگ ها شرکت کرده اند این را می دانند و به آن اذعان می کنند. طبق نظرسنجی سال ۲۰۱۸ ، نزدیک به ۶۰ درصد پیشکسوتان معتقد بودند که ایالات متحده فاقد اهداف مشخص استراتژیک در افغانستان است. بعلاوه ، بسیاری از سربازان عقیده دارند که جنگ موفقیت آمیز نبوده است. یک نظرسنجی دیگر در سال ۲۰۱۸ نشان داد که حدود ۴۲ درصد از شهروندان ایالات متحده از درگیری ها در خاورمیانه بی اطلاع هستند و یا اطمینان دارند که جنگ علیه تروریسم به پایان رسیده است.
تصویر نماد یکی از اعضای نیروهای مسلح در روز یادبود در گورستان ملی آرلینگتون ادای احترام می کند