در حالی‌که یمن تحت کنترل انصارالله از سوی مهم‌ترین بازیگر غرب آسیا یعنی ایران حمایت می‌شود، ورود روسیه به دریای سرخ پشت‌گرمی خاصی به آن کشور خواهد داد تا بتواند بسیار قوی‌تر از شرایط حاضر ائتلاف دریایی به رهبری امریکا را به چالش بکشد.
اخیراً اسکات ریتر، بازرس تسلیحاتی سابق ایالات متحده امریکا، راز مهمی را فاش ساخت که رسانه‌ها از آن غافل مانده اند: تأسیس یک پایگاه نظامی دریایی از سوی نیروی دریایی روسیه در دریای سرخ.
آن‌گونه که پیداست، روسیه موافقت کرده است که این پایگاه را در سواحل سودان تأسیس کند (۱)؛ کاری که می‌تواند یاری دهنده به صنعای تحت کنترل حوثی‌ها باشد که بی‌باکانه نفوذ و منافع استراتژیک قدرت‌های غربی را به چالش کشیده اند. در صورت تحقق این حرکت و کمک به حاکمیت انقلابی صنعا، روسیه و متحدان آن در منطقه غرب آسیا (خاورمیانه)، به ویژه ایران، قادر خواهند شد شکل تازه‌ای به این منطقه و فراسوی آن بدهند.
اهمیت راهبردی دریای سرخ در این است که آبراه باریکی در آن، دریای مدیترانه را به اقیانوس هند متصل می‌سازد. دریای سرخ در عین‌حال به عنوان مسیر دریایی حیاتی در تجارت جهانی به ویژه برای اروپا، غرب آسیا (خاورمیانه) و کل آسیا ایفای نقش می‌کند. هم‌چنین اهمیت راهبردی آن یک نقطۀ کانونی برای قدرت‌های جهانی و به طور مشابه، بازیگران منطقه‌ای، ایجاد کرده است.
در حالی‌که یمن تحت کنترل انصارالله از سوی مهم‌ترین بازیگر غرب آسیا یعنی ایران حمایت می‌شود، ورود روسیه به دریای سرخ پشت‌گرمی خاصی به آن کشور خواهد داد تا بتواند بسیار قوی‌تر از شرایط حاضر ائتلاف دریایی به رهبری امریکا را به چالش بکشد. در حقیقت، دخالت روسیه در یمن یک حرکت راهبردی با هدف مقابله با نفوذ غرب در منطقه و کسب یک جای پای مهم در یک بخش حیاتی جهان محسوب می‌شود.
علاوه بر این، حضور روسیه در دریای سرخ اعتبار امریکا و بریتانیا را در چشم متحدان خاورمیانه‌ای آن‌ها کاهش خواهد داد، توانایی آن‌ها را برای حمایت از متحدان‌شان زیر سؤال خواهد برد و برعکس، یک وضعیت ثبات‌بخش برای موقعیت روسیه در منطقه به ارمغان خواهد آورد. دخالت روسیه در یمن تنها برای به چالش کشیدن امریکا و بریتانیا نیست؛ به راهبرد وسیع‌تر مسکو در غرب آسیا نیز مرتبط است تا خود را به عنوان بازیگر عمده این منطقه و هم‌چنین عرصه گسترده‌تر بین‌المللی اثبات کند. دریای سرخ دروازه و مدخلی است برای آفریقا و شبه‌جزیرۀ عرب و این فرصت‌های مهمی را نیز برای توسعه اقتصادی و نظامی روسیه به دنبال خواهد داشت.
در عین‌حال، حمایت از یمنی‌ها به روسیه اجازه می‌دهد که خود را به عنوان میانجیگر در درگیری این کشور تثبیت کند. این به نوبۀ خود نفوذ فدراسیون روسیه را در مذاکرات آتی برای حل‌وفصل‌های صلح به طور بالقوه افزایش می‌دهد و اعتبار جهانی این کشور را به عنوان برقرار کنندۀ صلح بالا می‌برد.
ایران به عنوان «برادر بزرگ محور مقاومت» پشتیبان مطمئن یمن به شمار می‌آید، خواه به لحاظ سیاسی و خواه نظامی، لذا حمایت روسیه از یمن می‌تواند به عنوان هم‌گرایی منافع بین مسکو و تهران در تقابل با نفوذ غرب در غرب آسیا دیده شود. همکاری ایران-روسیه در یمن بازتاب دهندۀ هدف مشترک آن‌ها برای به چالش کشیدن ایالات متحده و متحدان آن در منطقه خواهد بود. ورود روسیه به دریای سرخ می‌تواند هم‌چنین هماهنگی نزدیک‌تری را بین مسکو و تهران موجب شود و حبهه‌ای نیرومندتر علیه قدرت‌های غربی در غرب آسیا پدید آورد. این صف‌بندی می‌تواند پی‌آمدهای گسترده برای تعادل قدرت منطقه‌ای در پی داشته باشد، که عاجل‌ترین آن‌ها می‌تواند تن دادن رژیم اسراییل به توقف نسل‌کُشی فلسطینیان باشد.
———————————————————-
پانوشت:
(۱)- ولادیمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه در آخرین ماه سال گذشته میلادی، مجوز تأسیس پایگاه دریایی در سودان را امضاء کرد. روسیه در چهارچوب توافق با دولت سودان، از حق انتقال هر گونه سلاح، مهمات و تجهیزات مورد نیاز به پایگاه از طریق فرودگاه‌ها و بنادر این کشور برخوردار خواهد شد. در این پایگاه ۳۰۰ پرسنل نظامی و اداری فعالیت خواهند کرد. پایگاه مذکور هم‌چنین می‌تواند، ۴ فروند کشتی جنگی حامل موشک هسته‌ای را پذیرا باشد.