در روزهای۱۶ تا۱۹ آوریل امسال، کنگرۀ هشتم حزب کمونیست کوبا برگزار شد. نام این گردهم‌آیی را «کنگرۀ تداوم» نهادند، زیرا محور اصلی کار جمعی صدها هزار ساعته برای تدارک کنگره، یافتن مسیرهایی برای غلبه بر نتایج وخیم تحریم‌های یکجانبۀ امپریالیسم و رشد و توسعۀ کشور بود.
در میان انقلابی‌ها، ما کمونیست‌ها در صف مقدم هستیم
در این کنگره، بازنشستگی رائول کاسترو تأیید، و میگل دیاز کانل-رییس‌جمهور فعلی- به عنوان دبیر اول کمیتۀ مرکزی انتخاب شد. سخنرانی پایانی کانل، تصویری از تصمیم‌های حزب و چرایی آن‌ها را در مرحلۀ فعلی تکامل انقلاب به دست می‌دهد. لازم به ذکر است که این سخنرانی از محدودۀ ممکن چاپ در مجله طولانی‌تر بود و تلخیص آن نیز بسیار دشوار. زیرا همۀ مطالب حایز اهمیت اند. با وجود این تلاش کردیم تا بدون حذف مطالب مهم، فرازهای مهم سخنرانی نقل شوند.
دمکراسی هر چه بیش‌تر مشارکتی باشد، بیش‌تر سوسیالیستی است.
او در ابتدا تصویری از شکل‌گیری حزب کمونیست کوبا به دست می‌دهد: « این تاریخ را می‌توان در دو کلمه خلاصه کرد: مردم و اتحاد، که به معنای حزب است. زیرا حزب کمونیست کوبا که هرگز یک حزب انتخاباتی نبوده است، از انشعاب زاده نشده است. این حزب از وحدت همۀ نیروهای سیاسی با آرمان‌های عمیقاً انسان‌گرایانه متولد شد که برای تغییر یک کشور سرشار از نابرابری و بی‌عدالتی، وابسته به یک قدرت خارجی و زیر یوغ یک استبداد نظامی خونین جنگیده بودند.»