آنچه که ما می‌توانیم دربارۀ فعالیت‌های بشر باور کنیم و بگوییم این است که اکثر آن‌ها موجب فشار عظیم بر محیط زیست، زیست بوم و تنوع زیستی می‌شوند. جوانب جدید تخریب محیط زیست بوسیله فعالیت‌های انسان هر روز و با نگرانی‌های بیش‌تر ظهور می‌کنند.
اکنون، تازه‌ترین تحقیق که در هفدهم مارس در مجله «طبیعت» منتشر شد می‌گوید که ماهیگیری می‌تواند موجب آزاد شدن میزان عظیمی از کرین و اسیدی کردن بیش‌تر اقیانوس‌ها بشود. این تحقیق نشان داد که کشتی‌های ماهیگیری که بستر اقیانوس را می‌روبند می‌توانند به اندازۀ صنعت هواپیمایی دی‌اکسید کربن آزاد کنند.
براساس این تحقیق، در بسیاری از بخش‌های جهان، شیوه صید آبزبان در مقیاس بزرگ، از جمله کف‌روبی (ترال)، که در آن تورهای سنگین ماهیگیری در کف دریا کشیده می‌شوند، هر سال به میزان یک گیگاتُن [یک بیلیون تُن] کربن آزاد می‌کند. تحقیق با شرکت ۲۶ زیست‌شناس آبی، کارشناس آب‌و‌هوا و اقتصاددان انجام شد.
در این شیوۀ ماهیگیری، کربن از روسوبات بستر دریا به داخل آب بالا آزاد می‌شود. کربن آزادشده می‌تواند اسیدی شدن اقیانوس‌ها را افزایش دهد، که این به نوبه خود بر تنوع زیستی و بهره‌وری دریایی تأثیر منفی می‌گذارد. نکته مهم این است که رسوبات دریایی بزرگ‌ترین مخزن کربن در جهان می‌باشند.
این تحقیق- «حفاظت از اقیانوس جهانی برای تنوع زیستی، خوراک و آب‌و‌هوا»- نخستین تحقیقی است که تأثیر کف‌روبی دریا بر آب‌و‌هوای جهانی را تخمین می‌زند. تحقیق هم‌چنین به مناطقی اشاره می‌کند که باید به مثابۀ خط مقدم دفاع از حیات دریایی و هم‌چنین برای افزایش تولید خوراک دریایی و کاهش تأثیر منفی بر آب‌و‌هوا باید حفاظت شوند.
براساس این تحقیق، فقط حدود ۷ درصد اقیانوس‌ها تحت حفاظت قرار دارد. دانشمندان درگیر در تحقیق مطرح کردند که یک نیاز فوری برای شناسایی مناطق حفاظت استراتژیک- به عنوان مثال، شناسایی مناطقی که در آن صید تجاری در مقیاس بزرگ انجام می‌شود، مناطق اقتصادی انحصاری یا برخی قلمروهای آبی و غیره- وجود دارد. دانشمندان ملت‌ها را به تلاش مشترک برای تخفیف خطر در آینده تشویق کردند. آن‌ها گفتند که حفاظت استراتژیک از اقیانوس‌ها می‌تواند ۸ میلیون تُن خوراک دریایی تولید کند.
از دکتر انریک سالا، کاوشگر مقیم در «انجمن ملی جغرافیا» و مؤلف اصلی مقاله در اظهار نظر پیرامون تحقیق نقل است که گفت «حیات اقیانوس به علت صید بیش از حد، تخریب زیستگاه و تغییرات اقلیمی در سراسر جهان در حال نزول بوده است. در این تحقیق، ما پیشگام یک راه نوین برای شناسایی محل‌هایی بوده‌ایم که اگر قویاً حفاظت شوند، تولید خوراک و حراست از حیات دریایی را افزایش داده، و در عین حال آزاد شدن کربن را کاهش خواهد داد.»
مولف هم‌چنین افزود: «روشن است که بشر و اقتصاد از یک اقیانوس سالم‌تر سود خواهند برد. و اگر کشورها برای حفاظت از حداقل ۳۰ درصد اقیانوش تا سال ۲۰۳۰ با هم کار کنند، ما می‌توانیم سریعاً به این سود دست یابیم.»
دانشمندان برای شناسایی مناطقی که حفاظت در آن می‌تواند به تولید تنوع زیستی، تخفیف تغییرات اقلیمی و تولید خوراک دریایی کمک کند، یک محاسبه رقمی (الگوریتم) تهیه کرده‌اند. آن‌ها هم‌چنین طرحی پیرامون این‌که دولت‌های کشورهای گوناگون چگونه می‌توانند بطور مؤثر استراتژی‌های حفاظت را اجرا نمانید تولید کرده‌اند.
کشورهایی که بیش‌ترین کف‌روبی را انجام می‌دهند و نتیجتاً بیش‌ترین کربن را آزاد می‌کنند عبارتند از چین (۷۶۹٬۳ میلیون تُن کربن)، روسیه (۸۴٬۷ میلیون تُن)، ایتالیا (۶۶٬۸ میلیون تُن)، انگلیس(۴۷٬۷ میلیون تُن)، دانمارک (۳۹٬۷ میلیون تُن)، فرانسه (۳۱٬۱ میلیون تُن)، هلند (۳۰٬۲ میلیون تُن)، نروژ (۲۶٬۱ میلیون تُن)، کرواسی (۲۳٬۲ میلیون تُن) و اسپانیا (۲۲٬۸ میلیون تُن کربن) .
این تحقیق می‌گوید برای تأثیر فوری باید از ۳۰ درصد اقیانوس‌ها حفاظت شود. آن‌ها هم‌چنین گفتند که این تحلیل برای طرح ۵۰ کشور که موافقت کرده‌اند تا سال ۲۰۳۰ از ۳۰ درصد خشکی و اقیانوس‌های زمین حفاظت کنند مهم است.
https://www.newsclick.in/trawling-ocean-floor-fishing-release-carbon-equal-air-travel-study