فابریتسیو آلوارادو نسخه کاستاریکایی ژائیر بولسونارو است و فرد شدیداً خطرناکی است. در مسابقه ریاست جمهوری ما علیه سه حزب دست راستی مبارزه می‌کنیم: در نظرسنجی‌ها اتحادیه سوسیال مسیحی PUSC، از حزب راست سوسیال دمکرات PLN و حزب ماورا راست PNR متعلق به فابریتسیو آلواردو که خواستار الغای جدایی دین از دولت است عقب‌تر قرار دارد.
س: ۸ سال، یعنی دو دوره است که Partido Acceion Ciudadana (PAC) (حزب کنش شهروندی) بر کاستاریکا حاکم است. این حزب معتدل و مترقی محسوب می‌شود. در آغاز حزب شما، «فرنته آمپلیو» حتی با دولت همکاری می‌کرد. شما کارنامه تجربه با PAC را چگونه می‌بینید؟
پ: آنها وعده‌هایی در جهت یک سیاست مترقی دادند، ولی همه عهدها را شکستند و به اساس و اصول سوسیال‌دمکراتیک خود خیانت کردند. این یک حزب نولیبرال است که خصوصی‌سازی می‌کند و به توزیع از پائین به بالا مشغول است. حقوق کارگران زیر پا گذارده شد و به جای دمکراسی بیشتر حقوق مردم محدودتر گردید، که به یاس و ناامیدی تلخی انجامیده است. امروز کاستاریکا یکی از ده کشور جهان با غیرعادلانه‌ترین توزیع درآمدهاست.
س: در انتخابات چهار سال پیش رئیس جمهور “کارلوس آلوارادو” تازه در دور دوم انتخابات توانست بر رقیب خود کشیش اوانگلیکال “فابریتسیو آلوارادو مونیوز” پیروز شود. راست‌های مذهبی تا چه حد قدرتمندند؟
پ: فابریتسیو آلوارادو نسخه کاستاریکایی ژائیر بولسونارو است و فرد شدیداً خطرناکی است. در مسابقه ریاست جمهوری ما علیه سه حزب دست راستی مبارزه می‌کنیم: در نظرسنجی‌ها اتحادیه سوسیال مسیحی PUSC، از حزب راست سوسیال دمکرات PLN و حزب ماورا راست PNR متعلق به فابریتسیو آلواردو که خواستار الغای جدایی دین از دولت است عقب‌تر قرار دارد. فابریتسیو آلوارادو بدون شک بدترین گزینه است ولی تفاوت آن با آندو حزب دست راستی دیگر نهایتاً بسیار کوچک است. PUSC و PNL قطب‌نمای ایدئولوژیک خود را از دست داده‌اند و از نظر اقتصادی هیچ تفاوتی بین آنها نیست.
س: شما برای بار دوم به عنوان نامزد چپ‌ها در انتخابات شرکت می‌کنید. بار اول در ۸ سال پیش صعود شما در نظرسنجی‌ها طبقه حاکمه را چنان نگران کرد که یک سازکار گسترده ایجاد هراس ضدکمونیستی به راه افکند. این سازکار از این رو موفق بود که در پایان بسیاری از انتخاب‌کنندگان بالقوه شما به حزب معتدل PAC رای دادند. حزب شما با ۱۷درصد آرا رتبه سوم را احراز کرد و در نتیجه در دوره دوم انتخابات حضور نداشت. چهارسال پیش «فرنته» بکلی سقوط کرد و شما به عنوان تنها نماینده وارد مجلس شدید. امروز حزب شما کجا قرار گرفته است؟
پ: ما توانستیم موقعیت خود را مستحکم کنیم. ما به عنوان چپ‌های دمکراتیک وزنه‌ای در مقابل نیروهای راست ایجاد کردیم و همین‌طور جنبش‌های اجتماعی را تقویت نمودیم و هم توانستیم قوانین مترقی تحمیل کنیم و از این طریق با موفقیت خود را به عنوان آلترناتیو عرضه کردیم. نظرسنجی‌ها ما را در رتبه سوم و یا چهارم برآورد می‌کنند. ولی این نظر سنجی‌ها زیاد گویا نیست زیرا اولاً در این نظر سنجی‌ها هیچ حزبی بیش از ۲۰ درصد رای نمی‌آورد و ثانیاً امروز یعنی دو هفته مانده به انتخابات نیمی از کسانی که در نظر سنجی شرکت کرده بودند هنوز مردد بودند. لذا ما این شانس را خواهیم داشت که در دور دوم انتخابات شرکت داشته باشیم و با فراکسیون قوی‌تری به مجلس راه یابیم.
س: شعار شما در این انتخابات:«هنوز امیدی هست!» می‌باشد. این امید برای کیست؟ آیا بیشتر به مسائل اجتماعی خواهید پرداخت و یا به اشکال مختلف سرکوب؟
پ: ما مسائل اقتصادی و حقوق فردی را علیه یکدیگر به بازی نمی‌گیریم بلکه یک برنامه روشن برای احقاق حقوق کارگران و بهبود اجتماعی ، برای دمکراتیزه کردن گسترده و اشکال مختلف شراکت و علیه یکدست سازی نولیبرالی ارایه می‌کنیم. ما از حقوق زنان، گوناگونی جنسیت دفاع می‌کنیم و خواستار تحول اکولوژیک و اجتماعی هستیم . مخالفین ما مجدداً یک سازکار سبع ضدکمونیستی علیه ما سازمان داده‌اند. ولی آن‌چه که در این انتخابات بسیار چشم‌گیر است، یاس و ناامیدی مردم می‌باشد. PUSC و PLN نقش سنتی خود و هواداران خود را تقریباً از دست داده‌اند. ولی مردم همین‌طور به کشیش اصولگرا فابریسیو آلوارادو نیر اعتماد ندارند و با یاس و ناامیدی از PAC که در نظر سنجی‌ها دیگر نقشی ایفأ نمی‌کند روی برتافته‌اند. ما اکنون امکان داریم آلترناتیو خود را به روشنی به نمایش گذاریم.
