در کوبا، صندوق‌های رأی نه از سوی سربازان یا پلیس تا دندان مسلح، بلکه از سوی پیشگامان محافظت می‌شود. (عکس: presidencia.gob.cu/)
در ۱۹ آوریل، در سالگرد پیروزی بر تجاوزگران در خلیج خوک‌ها، در کوبا ریاست جمهوری و معاون او، اعضای شورای دولتی و به پیشنهاد رییس‌جمهور، نخست‌وزیر برای پنج سال آینده، انتخاب خواهند شد. در جلسه مؤسس «مجمع ملی قدرت خلق» (ANPP)، بالاترین نهاد قانونگذاری در این کشور کارائیب، ۴۷۰ نماینده جدید – که در ۲۶ مارس انتخاب شدند – برای اولین بار گرد هم خواهند آمد. گمان می‌رود که میگل دیاز کانل، دبیراول حزب کمونیست کوبا (PCC) برای دومین دوره و آخرین بار نامزد می‌شود.
این تاریخ برای گزینش رییس‌جمهور جدید در کوبا، که با دقت انتخاب شده است، معنایی نمادین نیز دارد. در ۱۹ آوریل ۱۹۶۱، نیروهای مسلح انقلابی، شبه نظامیان و داوطلبان مسلح به رهبری «Comandante en Jefe»، فیدل کاسترو روز، نیروی‌های متجاوز «سیا» را که وارد کوبا شده بودند، شکست دادند. در ۱۷ آوریل ۱۹۶۱، بیش از ۱۵۰۰ مزدور آموزش دیده به وسیلۀ سرویس‌های اطلاعاتی خارجی ایالات متحده از «بریگادا د آسالتو ۲۵۰۶» (تیپ حمله ۲۵۰۶) در Playa Girón (خلیج خوک‌ها) در جنوب جزیره، تحت حفاظت هواپیماهای آمریکایی و کشتی‌های جنگی برای سرنگونی حکومت انقلابی فرود آمدند. دو روز بعد مهاجمان که با کمک واشنگتن می‌خواستند شرایط قبل از انقلاب را بازگردانند، شکست خوردند. کوبایی‌ها بیلبورد عظیمی را در ساحل نصب کردند: «ژیرون – اولین شکست امپریالیستی در قاره آمریکا!» پس از تهاجم نافرجام، جان اف کندی، رییس‌جمهور ایالات متحده، در ۷ فوریه ۱۹۶۲ کلیه روابط تجاری بین ایالات متحده و کوبا را ممنوع کرد. وی تحریم‌هایی را تشدید کرد که پیش از این از جانب سلف او «دوایت دی. آیزنهاور» در پاسخ به سلب مالکیت تمام شرکت‌های آمریکایی به اجرا گذاشته شده بود. در اکتبر ۱۹۶۲، ایالات متحده هم‌چنین واردات محصولات از کشورهای ثالث را در صورتی که مواد اولیه آن‌ها از کوبا تهیه می‌شد، ممنوع کرد. هدف از این محاصره آمریکا و گسترش فراسرزمینی آن، که ناقض قوانین بین‌المللی است، تا امروز، ایجاد تغییر رژیم است.
انتخابات مجلس شورای ملی جدید در شرایط اقتصادی بسیار دشواری صورت گرفت که تأثیر منفی بر زندگی روزمره مردم دارد. این وضعیت در سال‌های اخیر به دلایل متعددی بدتر شده است. مانند سایر کشورهای جنوب جهانی، کوبا هم‌چنان از پی‌آمدهای همه‌گیری کووید-۱۹، بحران اقتصادی بین‌المللی و تورم مرتبط با آن رنج می‌برد. دولت ایالات متحده آشکارا این‌را فرصتی برای پیشبرد سیساست تغییر سیستم می‌دانست، که در طول تهاجم ۱۹۶۱ شکست خورده بود و محاصره اقتصادی، تجاری و مالی را که بیش از ۶۰ سال وجود داشت، در بحبوحه بحران جهانی تشدید کرد. ۲۴۳ اقدام اعمال شده به وسیلۀ دونالد ترامپ، رییس‌جمهور سابق آمریکا، از سوی دولت فعلی جوزف بایدن تقریباً بدون تغییر باقی مانده است.
در این شرایط، سیاست‌مداران ایالات متحده و حامیان حقوق‌بگیر واشنگتن در داخل و خارج از کوبا به دنبال بی‌اعتبار کردن انتخابات عمومی بودند. برایان ا. نیکولز، دستیار وزیر امور خارجه ایالات متحده در نیم‌کرۀ غربی، با تفسیر لفاظی سیاست‌مداران و رسانه‌های غربی گفت: «وقتی تنها انتخاب حزب کمونیست است، دمکراسی وجود ندارد، فقط خودکامگی و بدبختی وجود دارد. مارکو روبیو، سناتور راست افراطی جمهوری‌خواه از فلوریدا، گفت که «حزب کمونیست کوبا مردم را در معرض یک استبداد جنایتکار مارکسیستی قرار داده است.» به گفته روبیو، انتخابات یک «مضحکه» و «ضد دمکراتیک» است.
در واقع، بر اساس قانون انتخابات، حزب کمونیست کوبا حتی اجازه شرکت در معرفی نامزدها را نداشت. نامزدی و کاندیداتوری در کوبا به عضویت حزب وابسته نیست. به همین دلیل است که هیچ کمپین انتخاباتی حزبی به سبک غربی وجود ندارد.
با این حال، تلاش سیاست‌مداران آمریکایی و مخالفان کوبایی نظام، که خواستار تحریم انتخابات بودند و می‌خواستند آن‌را به عنوان «فانوس دریایی» در برابر مدل اجتماعی جایگزین جزیره معرفی کنند، نتیجه معکوس داد. بر اساس گزارش شورای ملی انتخابات، تقریباً ۶.۲ از ۸.۱ میلیون واجدین شرایط رأی دادند. میزان مشارکت رأی دهندگان با ۷۵.۸۷ درصد کم‌تر از انتخابات پارلمانی در سال ۲۰۱۸ بود، اما به طور قابل توجهی بالاتر از انتخابات محلی در نوامبر سال گذشته (۶۸.۵ درصد) قرار داشت. آبل پریتو، نویسنده و رییس مؤسسه فرهنگی کاسا د لاس آمریکا گفت: «دعوت دشمنان ما برای عدم شرکت در انتخابات شکست خورد.»
با سهم ۵۵.۷ درصدی زنان، کوبا هم‌چنان دومین کشوری است که بیش‌ترین درصد نمایندگان زن در جهان را دارد. جمهوری فدرال آلمان با ۳۵ درصد زنان، تنها در رده ۴۲ قرار دارد. نسل جوان نیز در مقایسه با سایر کشورها دارای حضور قوی‌تری است. ۹۳ نفر از ۴۷۰ نماینده (۱۹و۸ درصد) کم‌تر از ۳۵ سال سن دارند. «گرانما»، روزنامه حزب کمونیست در ۷ آوریل چنین نتیجه‌گیری کرد: «کوبا نمی‌خواهد مدل خود را به دیگران تحمیل کند، اما نشان داد، که ارزش دفاع کردن دارد. روزنامه افزود: «هیچ‌کس نباید فکر کند که ما می‌خواهیم مدل انتخاباتی خود را صادر کنیم. اما می‌توانیم مطمئن باشیم که – با موفقیت‌ها و شکست‌های احتمالی – ثابت کرده ایم که انتخابات پای صندوق‌های رأی مضحک نیست، جایی که فقط پول و عمدتاً وعده‌های محقق نشده سیاست‌مداران به حساب می‌آید.»
