مصالحه به خاطر صلح

ایروان حاضر است از حمایت استقلال جمهوری آرتساخ (جمهوری قره‌باغ کوهستانی) که از طرف جامعه بین‌المللی به رسمیت شناخته نشده، چشم‌پوشی کند. محصول چنین اقدامی (به رسمیت‌شناختن) «صلح پایدار» برای جمهوری ارمنستان بدون قرباغ‌کوهستانی خواهد بود .

ارمنستان و آذربایجان  بنا براظهارات  مقامات ارمنستان «با میانجی‌گری  جامعه بین‌المللی» برسر آتش بس به توافق رسیدند. آتش‌بس روز چهارشنبه ساعت ۲۰ به وقت محلی  آغاز شد و تا ۵ شنبه ظاهراً رعایت گردید. تا این تاریخ ۱۰۵  سرباز ارمنی به قتل رسیده بودند و آذربایجان از ۷۱ سرباز کشته شده خود سخن می‌گفت.

ایروان   پایتخت ارمنستان  روز چهارشنبه  شاهد  تظاهراتی علیه نخست‌وزیر این کشور  نیکول پاشین‌یان بود و تظاهرکنندگان خواستار استعفأی او بودند. آنها نسبت به اعلامیه‌ای که پاشینیان قبلاً در مجلس قرائت کرده بود، مبنی براین‌که  ارمنستان حاضر است مرز آذربایجان را در چارچوب مرزهای گذشته این کشور در دوران اتحاد شوروی سابق به رسمیت شناسد، مشروط بر این‌که آذربایجان نیز  به همین صورت قول مشابهی دهد، معترض بودند. این نظر بطور ضمنی به این معنی خواهد بود که ایروان حاضر است  از حمایت استقلال  جمهوری آرتساخ (جمهوری قره‌باغ کوهستانی) که از طرف جامعه بین‌المللی به رسمیت شناخته نشده، چشم‌پوشی کند. ادعای آذربایجان برای مالکیت این درونبوم ارمنی، که در دهه ۹۰ خود را از آذربایجان جدا کرد، اساس این مناقشه که اکنون ۳۴ سال ادامه دارد را ایجاد کرده است. پاشینیان قول داد که محصول چنین اقدامی (به رسمیت‌شناختن)  «صلح پایدار» برای ارمنستان  «به مساحت ۲۹۸۰۰ کیلومترمربع» خواهد بود ، که تقریباً مساحت جمهوری ارمنستان بدون قرباغ‌کوهستانی می‌باشد.

ظاهراً پاشینیان قبلاً کوشش کرده بود  درمقابل حمله آذربایجان به دهکده‌های مرزی ارمنستان کمک فوری نظامی از پیمان نظامی پساشوروی OVKS دریافت کند که موفق نشده بود. اعضای پیمان  توافق کردند که هیاتی برای تحقیق  وضع به محل ارسال دارند و از طرفین مناقشه خواستار اعتدال شدند. در این درگیری‌ها ظاهراً یک سربازخانه هیات صلح روسی نیز  که از سال ۲۰۲۰ ضامن آتش‌بس بین دو کشور است، مورد اصابت خمپاره واقع شده بود. ولی سربازان سرباز خانه را ترک کرده و از گشودن آتش متقابل خودداری کرده بودند.

در اوکراین این روند با خشنودی مقامات روبه‌رو شد. پرتال اوروپیسکایا پراودا نوشت: روسیه نمی‌توانست و یا نمی‌خواست به هم‌پیمان رسمی خود  کمک کند و در مقابل کمک ترکیه برای دور زدن تحریم‌های غرب،  ارمنستان را مبادله کرد.  ایروان اکنون  باید در جستجوی هم‌پیمانان جدیدی باشد.