نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۸ دسامبر ۲۰۲۳ رویداد غم‌انگیز و بسیار آموزنده‌ای برای همه بشریت بود. در این نشست، ایالات متحده از حق وتوی خود استفاده کرد تا با وقاحت و گستاخی به تنهایی قطع‌نامه‌ای را که از سوی امارات متحده عربی ارایه شده بود و ۹۷ کشور از آن حمایت کردند، بی‌اثر کند. همان‌طور که می‌دانیم، این قطع‌نامه خواستار آتش‌بس فوری بشردوستانه بود تا به کشتار جنون‌آمیز و بی‌سابقه روزانۀ ارتش اسرائیل علیه فلسطینیان غزه پایان دهد. آمریکا با رأی شرم‌آور خود به دنیا نشان داد و ثابت کرد که که نه تنها هم‌دست کشتار مردم فلسطین است، بلکه عملاً شریک همه جنایت‌هایی است که ارتش اسرائیل و دولت دیوانه ناتانیاهو در نوار غزه مرتکب می‌شود.
بیان این که تقریباً ۱۸۰۰۰ نفر در ۶۰ روز ابتدایی کشته و ۵۰۰۰۰ نفر مجروح شده اند، اظهار نظر بسیار دشواری است، به ویژه هنگامی‌که اکثر کشته شدگان غیرنظامیان بی‌گناه، عمدتاً زنان و کودکان هستند. این یک زمین‌لرزه یا فاجعه طبیعی نیست. این یک اقدام انتقام‌گیری عمدی بی‌پروا علیه فلسطینیان است، و به این قصد انجام شده است که این جنایات جنگی برای همیشه به آرزوی فلسطینی‌ها برای رهایی از اشغال و ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی پایان دهد. با این حال، واقعیت این است که دولت ایالات متحده، به رهبری جو بایدن، رییس‌جمهور آمریکا، علی‌رغم خواست تمام دنیا، تصمیم گرفته است آن‌را نادیده بگیرد و به اسرائیل فرصت بیش‌تری برای گرفتن جان حتی افراد بی‌گناه بیش‌تری بدهد.
این اولین باری نیست که آمریکا از حق وتو در حمایت از اسرائیل در مقابل محکومیت شدید اکثریت قاطع جهانیان برای ادامه نقض انواع کنوانسیون‌های حقوق بشری سازمان ملل و برای حفظ اشغال نژادپرستانه فلسطین از سال ۱۹۴۸ تا به حال، استفاده کرده است. این وتوی شماره ۴۶ آمریکا به سود اسرائیل بود که انزوای دولت یهود، استاندارد‌های دوگانه و ریاکاری دولت‌های متوالی ایالات متحده را در مورد حقوق فلسطینیان و اعراب تأیید می‌کرد. حتی دولت انگلیس برای گریز از انتقادات شدید مردم خود برای حمایت از جنایات جنگی اسرائیل، از رأی دادن به قطع‌نامه خودداری کرد.
شورای امنیت سازمان ملل، با توجه به تعادل نیرو در کشورهای دارای حق وتو، به ندرت مجمعی برای عدالت‌خواهی اعراب و مردم کشورهای در حال توسعه بوده است. از این گذشته، این نهاد که مسؤول حفظ صلح و امنیت بین‌المللی است نتوانست جلوی جنگ غیرقانونی جورج دبلیو بوش به تجاوز و اشغال عراق را در سال ۲۰۰۳ بگیرد، یا اسرائیل را به تبعیت از ده‌ها قطع‌نامه شورای امنیت که خواستار پایان دادن به اشغال یا ساخت شهرک‌های غیر قانونی در مناطق اشغالی در کرانه باختری رود اردن و بیت‌المقدس شرقی بودند، مجبور کند.
با این حال، این بار موضوع، با هر معیاری که در نظر داشته باشیم، متفاوت است. از این گذشته، این رسانه‌های غربی بودند که گزارش دادند که هیج جایی روی کره زمین چنین بمباران وحشیانه‌ای علیه منطقه کوچکی مانند غزه که بیش از ۲.۳ میلیون نفر در شرایط وحشتناکی در آن زندگی می‌کنند، صورت نگرفته است. در این مورد مقایسه‌هایی با بمباران دِرِسدِن (آلمان) به دست متفقین در جنگ جهانی دوم صورت گرفت و اشاره شد که مجموع بمب‌هایی که اسرائیل بر سر مردم غزه ریخته است معادل دو بمب اتمی است که آمریکا در همان جنگ بر سر مردم ژاپن فرو ریخت. جدا از تلفات سنگین میان زنان و کودکان فلسطینی که باعث شد آنتونیو گوترش، دبیرکل شجاع سازمان ملل، برای اولین بار پس از سال ۱۹۷۱ خواستار استفاده از ماده ۹۹ منشور سازمان ملل برای پایان دادن به جنگ و مداخله شورای امنیت شود، این واقعیت بود که از شروع «جنگ انتقام‌جویانه» اسرائیل، این امکان داشت افراد بیش‌تری از گرسنگی و بیماری در شرایط وحشتناک زندگی در غزه جان خود را از دست بدهند.
آنتونیو گوترش گفت که او به ماده ۹۹ استناد کرده است: «زیرا خطر شدید فروپاشی کامل سیستم حمایت بشردوستانه در غزه وجود دارد.» سازمان ملل پیش‌بینی می‌کند که این امر منجر به «نابودی کامل نظم عمومی و افزایش فشار برای کوچ اجباری و آوارگی توده‌ای مردم به مصر» شود. وی گفت نوار غزه در یک «نقطه بحرانی» قرار دارد و مردم مستأصل در خطر جدی گرسنگی هستند. او گفت که اقدام حماس در اسرائیل در ۷ اکتبر «هرگز نمی‌تواند مجازات دسته‌جمعی مردم فلسطین را توجیه کند.» دبیرکل سازمان ملل پیش‌تر چنان خشم اسرائیل را برانگیخت که خواستار استعفای وی شدند. چون در نشست پیشین شورای امنیت خطاب به جهانیان گفت که حمله حماس «در خلأ» اتفاق نیفتاده است، بلکه پس از ۵۶ سال اشغال غزه و کرانه غربی از سوی اسرائیل و محروم کردن مفرط فلسطینیان از حقوق بنیادی‌شان برای احراز خودمختاری رخ داده است. علاوه بر این، حق دفاع از خود برای فلسطینیان و فلسطین هرگز از سوی هیچ‌کس لغو نشده است. یا باید فرض کرد که حق دفاع از خود تنها برای اسرائیل وجود دارد، در حالی‌که فلسطینی‌ها به قول یکی از وزرای اسرائیلی «این حیوانات» باید با استفاده از سلاح اتمی نابود شوند؟ دنیا با شنیدن این اسرائیلی غارنشین چه احساسی می‌کند؟ آن هم از زبان یک وزیر؟ ظاهراً این تنها نظر شخصی وی نیست، بلکه نظر غالب در کل کابینه تحت رهبری «رییس نتانیاهو» است.
آنتونیو گوترش با اشاره به حملات گسترده و مداوم اسرائیل از هوا، زمین و دریا که در نتیجه آن بر اساس اطلاعات ناقص به دست آمده ۳۳۹ مؤسسه آموزشی، ۲۶ بیمارستان، ۵۶ درمانگاه، ۸۸ مسجد و ۳ کلیسا نابود شده اند، به تشریح «کابوس انسانی»ای که مردم فلسطین در غزه با آن روبه‌رو هستند، پرداخت. بر اساس گزارش‌ها بیش از ۶۰ درصد ساختمان‌ها در غزه نابود شده یا خسارت دیده اند، ۸۵ درصد از جمعیت غیرنظامی مجبور به ترک خانه‌هایشان شده اند، نظام سلامت در حال فروپاشی است، و «هیچ جای غزه امن نیست.»
با این حال، به نظر می‌رسد همه این حقایق برای نماینده آمریکا در جلسه شورای امنیت بی‌معنا هستند، وی مانند یک طوطی آموزش دیده، همان جملات و استدلال‌های نادرست را تکرار کرد که پایان دادن به جنگ به حماس اجازه می‌دهد تا در آینده حملات جدیدی را به اسرائیل تدارک ببینند. روشن است که امنیت اسرائیل تنها با ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی که بتواند روابط مسالمت‌آمیزی با اسرائیلی‌ها برقرار کند، تضمین می‌شود. مقامات آمریکایی با تکرار سخنان کذب و مضحکِ نخست‌وزیر اسرائیل، به طور ابلهانه و غیر مسؤولانه‌ای اظهار داشتند که از توهم «حذف حماس» حمایت می‌کنند، هرچند می‌دانند که این کار عملاً غیرممکن است. هم اسرائیل و هم دولت بایدن، متکبرانه و ظالمانه بر سیاست‌های خود پافشاری می‌کنند و این واقعیت را نادیده می‌گیرند که تنها راه جلوگیری از حملات آینده علیه دولت اسرائیل و توقف هر نوع خشونت پایان دادن به اشغال نژادپرستانه سرزمین‌های مردم فلسطین است.
حتی اگر حماس در تئوری ناپدید شود، تا زمانی که درد و رنج مردم فلسطین تحت نظام اشغالگر و آپارتاید ادامه یابد، مانع ظهور گروه‌های جدید مقاومت فلسطینی نخواهد شد. بنابراین، به جای استفاده از استدلال‌های کهنه در مورد حفاظت از امنیت و حق موجودیت اسرائیل، راهبرد جایگزین باید این باشد که اسرائیل را بالاتر از تمام قوانین بین‌المللی قرار ندهد. برای نمونه این واقعیت را در نظر بگیرید که اسرائیل تنها کشوری در غرب آسیا است که پیمان عدم اشاعه تسلیحات هسته‌ای را امضاء نکرده است و توانسته است هم تسلیحات هسته‌ای بسازد، هم ابزار حمل آن‌را «زیر چتر حمایت آمریکا» داشته باشد. شاید این توضیحی باشد بر این‌که اسرائیل به خود اجازه می‌دهد از قوانین بین‌المللی و مقررات سازمان‌های بین‌المللی سرپیچی کند و هم‌چنان مانع ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی شود.
ایالات متحده با استفاده از حق وتو برای جلوگیری از آتش‌بس فوری در غزه، بسیاری از دوستان خود را در منطقه عربی و نیز در سراسر جهان از دست داد. این ادعا که حقوق بشر در برنامه سیاست خارجی آمریکا جایی دارد نیز بی‌اعتبار شده است. واشینگتن کاملاً نقاب کشور صلح‌طلب و قهرمان حقوق بشر را کنار زده است و به شکل واقعی، خودخواهانه و ناخوشایندی چهره خود را نشان داده است، و هر قدر تلاش کند، اعتبار، احترام و حرمت سابق را باز نخواهد یافت.