پوتین، رییس‌جمهور روسیه، قطعاً از آن پسرهای تخس و شیطون است. او همیشه غیرقابل اعتماد و منبع غیر رسمی اطلاعات دروغی دولت بوده است. روزنامه دِ هیل گزارش می‌دهد که مسکو معادل ۳۰۰ میلیون دلار برای «تأثیر» بر سیاست‌های جهانی به سود خود، هزینه کرده است. این داستان متکی بر گزارش ویژه نیویورک تایمز است و ادامه دهنده و احیاءکنندۀ این ادعاست که کرملین به طور مؤثری در انتخابات آمریکا دخالت می‌کند. آیا این اتفاقی است که همه حملات علیه روسیه حالا پیش از انتخابات آمریکا، وقتی دولت رییس‌جمهور جو بایدن آن‌را «حمایت خارجی» از افراطیون داخلی توصیف می‌کند، بروز پیدا می‌کند؟ من فکر نمی‌کنم.
گزارش هیل چارچوبی را ایجاد می‌کند و ادعا می‌کند که «وزارت امور خارجه آمریکا ادعا می‌کند که «روسیه از سال ۲۰۱۴ حداقل ۳۰۰ میلیون دلار به احزاب سیاسی و رهبران سیاسی کمک کرده است تا بتواند بر سیاست خارجی تأثیر بگذارد.
روزنامه هیل با ادعای این‌که «وزارت خارجه ایالات متحده مدعی است که روسیه از سال ۲۰۱۴ تاکنون حداقل ۳۰۰ میلیون دلار برای احزاب سیاسی و رهبران سیاسی به طور پنهانی صرف تأثیرگذاری بر سیاست‌های خارجی کرده است، یک چارچوب ایجاد می‌کند. چندین شبکه خبری گزارش کرده اند که خبر منتشر شده از سوی وزارت خارجه حاکی از آنست که روسیه احتمالاً حداقل صدها میلیون بیش‌تر برای احزاب و مقام‌های دارای نظر موافق با روسیه خرج کرده است … به گزارش آسوسیتد پرس … روسیه از سازمان‌های صوری برای فرستادن پول به سیاست‌مداران و مقاصد مورد علاقه‌اش استفاده می‌کند. این سازمان‌ها شامل اندیشکده‌ها در اروپا، نهادهای دولتی در آمریکای مرکزی، خاورمیانه، و شمال آفریقا می‌شود. سخنگوی وزارت خارجه، ند پرایس، روز سه‌شنبه در یک مصاحبه مطبوعاتی گفت که دخالت روسیه در انتخابات “حمله به استقلال است… کوششی برای تضعیف توانایی‌های مردم در انتخاب دولت دلخواه خود، نماینده منافع آن‌ها، و نماینده ارزش‌هایشان در جهان است.”’» [خنده مجاز است، به خصوص وقتی به «دمکراسی» آمریکایی، بهترین چیزی که پول می‌تواند بخرد، فکر می‌کنید.-ویراستار]
برای این‌که روس‌ها بتوانند دمکراسی آمریکایی را تخریب کنند، ابتدا باید ما دمکراسی اصیل داشته باشیم، چیزی که در واقع وجود ندارد.
حالا چرا روسیه آن‌طور رفتار می‌کند که ادعا می‌شود؟ طبق نظر منبع وزارت خارجه که با روزنامه هیل صحبت کرده است نگرانی دولت جو بایدن متوجه هیچ کشور منفردی نیست، بلکه متوجه کل جهان است، «ما با چالش‌هایی علیه جوامع دمکراتیک مواجه هستیم.»
از عجایب است که روسیه باید بی‌میل به اتلاف پول و منابع دیگرش در باره چنین اهداف خیال پردازانه‌ای باشد که هرگز در مورد وزارت خارجه یا سردبیران هیل اتفاق نیافتاده است.
معمولاً، وزارت خارجه اطلاعاتش را با رسانه‌های منتخب در میان می‌گذارد، اما از انتشار عمومی هیچ بخشی از اخباری که ظاهراً مؤید ادعای اداره اطلاعات مبنی بر دخالت روسیه باشد، امتناع کرده است. روزنامه هیل شاید از روی سهل‌انگاری در نتیجه‌گیری مقاله‌اش واقعیت کل ماجرا را برملا می‌کند و می‌نویسد: «ارزیابی اداره اطلاعات نشان می‌دهد که روسیه در سال ۲۰۱۶ در انتخابات ریاست جمهوری به منظور کمک به نامزدی دونالد ترامپ علیه مخالفش هیلاری کلینتون به انتشار اطلاعات دروغ در فضای مجازی دست زده است. روسیه هم‌چنین کوشید در مبارزه انتخاباتی مجدد ترامپ در سال ۲۰۲۰ میلادی در مقابل جو بایدن به وی کمک کند.» به این ترتیب بله، قضیه مربوط به کمک مسکو به ترامپ علیه کاندیداهای حزب دمکرات است. اما جالب است اغلب منابع غیر هم‌سو با حزب دمکرات موافقند که دمکرات‌ها در سال ۲۰۱۶ تلاش می‌کردند از طریق برنامه‌های دروغ‌پردازی ترامپ را تخریب کنند و شخصیت او را زیر سؤال ببرند و او را به عنوان آلت دست روسیه جلوه دهند. و حتی خیلی بدتر از این، آن‌ها از دستگاه امنیت ملی استفاده کردند تا ترامپ را «از پا درآورند.»
روزنامه تایمز جزییات بیش‌تری به آن می‌افزاید و به مثابۀ مقاله‌ای برای سیاست خارجی دولت بایدن در برابر روسیه عمل می‌کند. اساساً این اظهارات از سوی منابع و مقام‌های دولتی بی‌نام مطرح می‌شود و عمدتاً عاری از شاهد واقعی است، اگر چه در آن از چند نام روسی استفاده می‌کنند تا به آن اصالت بخشند. این یک حیله معمول است که رسانه‌ها و دولت، به ویژه آژانس‌های اطلاعاتی، برای موثق و معتبر نشان دادن کارشان به کار می‌برند. موردی که گزارش را مشکوک می‌کند در اولین پاراگراف است که می‌گوید: «روسیه از سال ۲۰۱۴ به طور پنهانی حداقل ۳۰۰ میلیون دلار به احزاب سیاسی، مقامات و سیاست‌مداران ده‌ها کشور داده است، و در نظر دارد صدها میلیون دلار دیگر هزینه کند، با این هدف که در نتایج انتخابات اثرگذار باشد.» اگر نیویورک تایمز حتی از طریق نشت اطلاعات سازمان مرکزی اطلاعات، سیا، و دیگر منابع دولتی، از برنامه‌ریزی‌های سطوح بالای روسیه آگاه باشد، جای تعجب است که آمریکا چنین قابلیتی داشته باشد. اگر آژانس امنیت ملی (NSA) به طور پنهانی ارتباطات امنیتی روسیه را شکسته تا به چنین اطلاعاتی برسد، این خود یک نقض اساسی و زیر پا گذاشتن قانون جاسوسی سال ۱۹۱۸ برای هر شبکه خبری است که آن را القاء کند، این یعنی همان گزارش قلابی.
به علاوه موضوع محتوا مطرح است. پس از پایان جنگ دوم جهانی آمریکا پیوسته به کاری که روسیه را برایش سرزنش می‌کند، پرداخته است. و آن‌را در سطح بسیار بزرگ‌تری از مبلغ ناچیز ۳۰۰ میلیون دلار انجام می‌دهد. تنها هزینه تلاش آمریکا برای تغییر رژیم در اوکرائین ۵ میلیارد دلار است. دخالت در انتخابات و سیاست‌های کشورهای خارجی، در واقع بخش عمده عملکرد سیا است. به آن می‌گویند «عملیات مخفی.» عملیات مخفی، در قانون امنیت ملی ۱۹۴۷ آمریکا به عنوان «یک فعالیت یا فعالیت‌های دولت ایالات متحده برای نفوذ در اوضاع سیاسی، اقتصادی یا نظامی در خارج، که در آن قرار است نقش دولت ایالات متحده آشکار نباشد یا علناً تصدیق نشود است،» تعریف شده است .
اغلب مراکز سیا و حتی پایگاه‌های بزرگ‌تر در خارج قابلیت‌های عملیات مخفی دارند و عملیات آن‌ها مکرراً با رهنمودهای مدیریتی آن در کشوری که آژانس امنیت ملی در آن فعال است، پیاده می‌شود. در عمل، عملیات مخفی اغلب شامل استخدام، پرداخت پول، و هدایت روزنامه‌نگاران و دیگر ایده‌پردازان برای نوشتن موضوع‌ها و روایت‌های مورد پسند و منافع ایالات متحده است. بستگی به شرایط معین، مأموران عمیات مخفی مستقیماً یا غیرمستقیم به تأمین مالی گروه‌ها و افرادی که مخالف دولت مستقر هستند، می‌پردازند. اگر عملیلت عمده‌ای، مانند اوکرائین، در جریان باشد و به تغییر رژیم بیانجامد، موفقیت حاصل شده است.
و ارزش پول برای عملیات مخفی چقدر است؟ گفتنش سخت است، اما بودجه امنیتی دولت ایالات متحده ۸۴.۱ میلیارد دلار به علاوه مقادیر اضافی نامعلومی است، که در تأمین بودجه‌های متفاوت دولتی نهفته که شامل پنتاگون و امنیت میهن می‌شود. مأموران سیا بخش عمده آن‌را دریافت می‌کنند و از آنجا که عملیات مخفی هزینه بالایی دارد، بیش‌تر پول‌ها صرف حمایت از عملیات‌ها می‌شود. بنا بر این، صحبت بر سر هزینه میلیاردها دلار در حمایت از «عملیات» مشابه آن چیزی‌ست که پوتین را برایش طی یک دهه در ده-بیست کشور در جهان با ۳۰۰ میلیون دلار متهم می‌سازند! موفق باشی وِلاد!
می‌شود به طور معقولی از شواهد نتیجه گرفت که تلاش دولت آمریکا و یاوه‌سرایی درباره آن‌چه در دنیا می‌گذرد چیزی جز فریب مردم آمریکا نیست، و می‌توان خودِ این کار را عملیات مخفی توصیف کرد. به ویژه جالب توجه است که این خود از سوی مالیات دهندگان آمریکا تأمین مالی می‌شود. در تاریخ هیچ‌گاه مردم آزاد یا تا حدودی آزاد به تأمین مالی در جهت تخریب خود اقدام نکرده اند، اما برای هر چیز یک اوّلینی وجود دارد.
ـــــــــــــــــــــ
فیلیپ جرالدی ستون‌نویس آمریکایی، مفسر و مشاور امنیتی است. او از سال ۲۰۱۰ مدیر اجرایی شورای منافع ملی است. او پیش از این به عنوان افسر امنیتی در استخدام سازمان اطلاعات مرکزی، سیا، بود.