اوایل مارس حزب کمونیست ونزوئلا ۹۰مین سالگرد تاسیس خود را جشن گرفت. در این مورد و در مورد وضعیت جاری در ونزوئلا هفته‌نامه عصر ما با کارلوس ویمر، مسئول روابط خارجی کمیته مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا مصاحبه‌ای ترتیب داد.
س: در آغاز ماه مارس شما ۹۰مین سالگرد تاسیس حزب را جشن گرفتید. آیا همه‌گیری محدودیت‌هایی برای شما به وجود آورد؟
پ: امروز ما شاهد دوران تهدید شدید خلق‌ها و طبقه کارگر در سطح جهان هستیم. بحران عمومی سیستم سرمایه‌داری در فاز امپریالیستی در اثر همه‌گیری هولناک کووید−۱۹ شتاب پیدا کرده است با این حال جشن ۹۰ سالگی تاسیس حزب باوجود این محدودیت به خوبی برگزار شد. می‌توان از مشکلات برنامه‌ریزی شده‌ای سخن گفت که موفقیت مراسم را به خطر نیافکند. ما ۵۲ شادباش کتبی و ویدئویی و آن لاین از ۳۳ حزب دریافت کردیم. بویژه شادباش حزب کمونیست آلمان که توسط رئیس حزب، “پاتریک کوبله” شخصاً تقدیم شد. علاوه براین سفرای ۴ کشور سوسیالیستی از چین، کره، لائوس و ویتنام نیز شرکت داشتند. دبیرکل حزب کمونیست ونزوئلا “اسکار فیگوئرا” خلاصه‌ای از تاریخ ۹۰ ساله حزب کمونیست و وضعیت سیاسی جاری ارایه کرد. من در مقام دبیر امور بین‌المللی حزب در مورد خصلت بین‌المللی حزب کمونیست ونزوئلا دیروز و امروز سخن گفتم.
س: در آستانه انتخابات مجلس تهمت‌های فراوانی به حزب کمونیست زده شد. رسانه‌ها در مورد نامزدی و شرکت حزب در انتخابات سکوت پیشه کردند. اکنون از نماینده شما خواسته می‌شود که به یکی از دو فراکسیون در مجلس شورا بپیوندد. چرا؟
پ: در ونزوئلا نیز استثمار کارگران و توده مردم تشدید پیدا می‌کند و شرایطی به وجود می آورد تا بورژوازی بتواند با درنظر گرفتن کنترل ارضی و اجتماعی حزب سوسیالیست کنونی ، به اصطلاح «وضعیت نرمال جدید» خود را تحمیل کند که چیز دیگری جز کنترل کار توسط سرمایه نیست.
حزب کمونیست ونزوئلا در داخل و خارج به عنوان حزب طبقه گسترده کارگر و دهقان شناخته شده، حزبی با ۹۰ سال تاریخ در پشت ولی در عین حال حزب آینده سوسیالیستی. از این رو در دوران بحران‌های سرمایه‌داری و چالش‌ها مبارزه طبقاتی در ونزوئلا، جای تعجب نیست که ضدکمونیسم پرخاشجوی طبقات حاکمه آشکارتر گردد. ریشه طبقات سرمایه‌داری حاکم را می‌توان هم در درون نیروهای راست‌گرا و محافظه‌کار و هم در درون احزاب سوسیال دمکراسی یافت. هردو جریان دارای یک هدفند: تثبیت شیوه تولید سرمایه‌داری. موضع حزب کمونیست ونزوئلا درست در مقابل موضع این دوجریان قرار دارد.
باید تاکید کرد که سانسور و تحریکات دیگر علیه حزب کمونیست نه در دولت و نه در حزب سوسیالیست مورد تائید کامل نیست. کاهش شدید آرای مردم در انتخابات مبین این واقعیت است.
س: رئیس جمهور نیکولاس مادورو کراراً اشاره کرده که حزب کمونیست «بازوی دراز امپریالیسم آمریکاست». او چرا انظار عموم را از توجه به دشمن واقعی خلق ونزوئلا منحرف می‌سازد؟
پ: کسانی که با گفتمان چپ تمامی بحران سرمایه‌داری در ونزوئلا را به یک توطئه امپریالیستی کاهش می‌دهند، که واقعاً هم هست و ما آن را محکوم می‌کنیم و باید با آن مبارزه کنیم، وجود مشکل، یعنی خصلت وابسته و سودمحور اقتصاد و مکانیسم‌های موجود غصب خصوصی سود استخراج نفت و اشکال بورژوایی مدیریت کشور را کتمان می کنند.
کاهش درآمدهای نفتی ، عدم وجود امکان پرداخت بدهی‌های خارجی و مشکلاتی که به دنبال تحریم‌های جنایتکارانه امپریالیستی پدیدار می‌شود، در خدمت توجیه تعمیق گرایشات بورژوا−لیبرال سیاست‌های اقتصادی دولت است.
برای احیای اقتصاد دولت چندین وعده نولیبرالی داده، که اکنون قرار است به واقعیت تبدیل شود. از جمله این وعده‌ها ارجحیت سرمایه‌های محلی و خارجی، کاهش مخارج نیروی کار و همین‌طور خصوصی‌سازی شرکت‌های دولتی و آزادی سرمایه از پرداخت مالیات و عوارض و دلاریزه ساختن اقتصاد و انعطاف‌پذیری روابط کاری است. تضمین‌های گسترده‌ای که دولت به سرمایه‌های خصوصی و سودهای آن می‌دهد، به معنی قربانی کردن دستاوردهایی است که طبقه کارگر طی حکومت رئیس جمهور هوگو شاوس به دست آورده بود.
با درنظر گرفتن واقعیت بحران، حزب کمونیست ونزوئلا لزوم گفتمان ملی و یافتن یک راه‌حل انقلابی را مطرح کرد. به دلیل عدم پاسخ به پیشنهادات ما، تصمیم گرفتیم همراه با سوسیالیست‌ها و سازمان‌های سیاسی دیگر که با آنها دارای برداشت مشترکیم، ایجاد آلترناتیو انقلابی خلق را به پیش رانیم. این سازمان این هدف را دنبال می‌کندکه روند رهایی ملی ونزوئلا را احیأ کند، که واقعاً چشم‌اندازی برای بنای سوسیالیسم در ونزوئلا ایجاد می‌کند.
طبیعی است که اقدامات خصمانه علیه حزب کمونیست پیامدهای منفی برای کار ما به دنبال دارد. برای حزب دولتی سوسیالیستی ناگهان حزب کمونیست به دشمن اصلی تبدیل شده است. در حالی که همزمان با آن تعامل با کودتاگران سال ۲۰۰۲ و ۲۰۱۴ با موفقیت پیشرفت می‌کند.
حزب کمونیست ونزوئلا دارای تجربیات عظیم تاریخی و سیاسی است و بازی پینگ‌پونگ لفظی را مردود می‌شمارد. ما از اظهارات رئیس جمهور مادورو که مخرب است و بویژه باعث تردید و دودلی اعضای حزب سوسیالیست و همین‌طور همبستگی بین‌المللی می‌گردد، متاسفیم. در سیاست، همیشه اختلاف نظر در مورد موارد مختلف وجود دارد و به این علت تبادل نظر بازو گشاده ضروریست. حال، حزب کمونیست از سه سال پیش منتظر این تبادل نظر است. در مبارزه انقلابی ما از وحدت ضروری در تنوع سیاسی و ایدئولوژیکی سخن می‌گوییم. در دوران رئیس جمهور هوگوشاوس گهگاه گفتمانی سخت ولی همواره سازنده بین دو هم‌پیمان استراتژیک، بین حزب کمونیست ونزوئلا و شاوس وجود داشت. بحث و گفتمانی در سطح عالی سیاسی و ایدئولوژیکی. این طور به نظر می‌رسد که برخی از همرزمان سابق شاوس توان این‌کار را ندارند.
س: برخورد شما با وضعیت کنونی چگونه است؟
پ: ما کمونیستها وظیفه اصلی خود را فراموش نمی‌کنیم.
تنها انقلابی که توسط طبقه کارگر صورت گیرد که بورژوازی را از سریر قدرت پایین کشد، می‌توان چرخه شیطانی مدل سرمایه‌داری ونزوئلایی را شکست و برای همیشه بر وابستگی و حرص و آز کسب سود فایق آمد. تنها تضمین برای اجرای روند تکامل ملی و صنعتی‌سازی، آن است که طبقه کارگر و مردم زحمتکش در شهر و ده بر اریکه قدرت تکیه زنند و یک برنامه‌ریزی متمرکز و علمی اقتصاد زیر کنترل کارگران و دهقانان و بخش‌های دولتی و محلی به اجرأ درآید.
بدون‌این که این هدف استراتژیک را از دیده دور کنیم، باید طبقه کارگر امروز نیروی خود را با دیگر اقشار استثمار شونده اجتماع متحد سازد تا علیه تجاوز امپریالیستی و همزمان با آن علیه بی‌نوایی و فقر فزاینده‌ای، که مشی اجتماعی و اقتصادی تحمیلی دولت، مسبب آن است، مبارزه کند.