رویای آمریکایی مدتهاست که به پایان رسیده. شهر نیویورک این متروپول مشهور جهانی دارای ۸۰ هزار بی‌خانمان است و شهر وقعی به آنها نمی‌نهد. در بین آنها ۱۸ هزار کودک وجود دارد.
با استناد به داده‌های رسمی، میسیون بووری اعلام کرد که تعداد بی‌خانمان‌ها در شهر نیویورک در سال‌های اخیر به ۸۰ هزار نفر رسیده است. این میسیون موسسه‌ای در محله بووری در مان‌هاتان قرار دارد و اکنون بیش از ۱۵۰ سال است که غذا و محل خواب برای بی‌خانمان‌ها ارایه می‌دارد. بنابر آمار اخیر بحران بیش از همه فقیرترین عناصر جامعه را زیر ضربه قرار داده است.
در وب‌سایت اداره نیویورک برای خدمات اجتماعی و امداد شهروندان بی‌خانمان آمده بود که روز ۱۱ سپتامبر سال جاری ۵۵۳۳۸ نفر به دلیل فقر و بی‌خانمانی در اماکن دولتی شب را سر کرده بودند. ائتلاف برای بی‌خانمان‌ها، که یک موسسه اجتماعی دیگر است تشابه زیادی با بحران اقتصادی دهه ۱۹۳۰ که به رکود عظیم انجامید مشاهده می‌کند:
این موسسه اعلام کرد: «بی‌خانمانی در شهر نیویورک از رکود عظیم دهه ۱۹۳۰ تاکنون به بالاترین سطح خود رسیده است. سناتور براد هویلمان نیز همین تشابه را مطرح کرد و خاطر نشان کرد که افراد زیادی وجود دارند که از این وضعیت تراژیک سوءاستفاده کرده و به کسب ثروت مشغولند ولی در عین حال خدمات لازم اجتماعی را که شهر به آن محتاج است، ارایه نمی‌کنند.
ائتلاف برای بی‌خانمان‌ها در این رابطه در گزارش سالانه خود نوشت که سیاست‌های شهری در همه زمینه‌ها با شکست روبه‌رو شده است و از این رو از شهردار، اریک آدامز و خانم فرماندار هوکل مصرانه خواست که بیش از این با مردمان بی‌خانمان مانند یک مزاحمت عمومی رفتار نکنند، که واکنش خشنی را از طرف سازمان‌های مجری قانون طلب می‌کند. چنین برخوردی نه تنها انسانی نیست، بلکه بی فایده است. به جای آن باید راه حل‌هایی یافت «مثل مسکن دایمی حمایت شده، منابع لازم برای سلامت روان بیشتر و مسکن ایمن‌تر و قابل دسترس»، که کارایی آنها به اثبات رسیده است.
این گزارش در ضمن مشخص می‌کند که شهردار آدامز «یک سیستم معیوب و خطرناک خوابگاه‌ها را به ارث برده» و کماکان آن را برقرار نگاه می‌دارد که تعداد رکوردشکنی از افراد بالغ مجرد به طور موقت در محل‌های اقامت عمومی را ماوا بخشیده و ساکنین آن را با این خطر بزرگ روبه رو ساخته که از طریق هوا به بیماری‌های عفونی و کووید-۱۹ مبتلا شوند و در عین حال امنیت و منزلت انسانی محل اقامت خصوصی‌تر و در دسترس را از آنها سلب می‌نماید.