عدالت-تارنگاشت پیروان سوسیالیسم علمی

«تارنگاشت عدالت» عید نوروز را به همۀ خوانندگان و هم‌میهنان گرامی صمیمانه شادباش می‌گوید و موفقیت مردم و زحمتکشان ایران را در مبارزۀ خود برای صلح، استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی آرزومند است.

هستند اقتصاددان‌هایی در داخل کشور که می‌گویند: «برای چه به کسانی که ندارند کمک می‌شود. بگذارید این‌ها بمیرند.» من می‌شناسم این‌ها را. ولی من می‌گویم نمی‌توانم این‌ها را قبول کنم. عرض کردم سیاست حتی در سیگار من هم هست. ولی مسئله بیان غیرمستقیم است. اساساً هنر غیرمستقیم است. این را هم بگویم که ما اساساً هنر غیرسیاسی نداریم. کسی که می‌گوید هنر سیاسی نیست، این خودش یک سیاست است.»

کشور باید تصمیم بگیرد. باید به جایی سپرده شود که حرف آن تضمین باشد، نه اینکه دولت بگوید این کار را انجام نمی‌دهم. نه فقط این دولت فعلی بلکه هر دولتی، هر مجلسی و هر شورای عالی انقلاب فرهنگی‌ای با هر ترکیبی. ما به یک وحدت سیاست‌گذارانه احتیاج داریم. از نظر من به عنوان فردی که در این صحنه‌ها بوده‌ام و تمام این‌ها را دیده‌ام، هیچ‌کدام از این‌ها کارشناس‌تر و دقیق‌تر از شورای عالی انقلاب فرهنگی نیستند.

هر‌چند مالکیت فکری عرصه‌های مختلفی را شامل می‌شود، اما تمرکز در ایران بیشتر به حوزه ثبت اختراع محدود می‌شود، به‌طوری‌که اگر بگوییم مالکیت فکری در ایران به معنی ثبت اختراع است، گزافه نگفته‌ایم.

بیش از یک دهه است که صندوق کمک‌های مالی وزارت امور خارجه آمریکا با برنامه (دمکراسی منطقه‌ای خاورنزدیک NERD)، صدها میلیون دلار به طور مخفیانه به منظور تغییر رژیم در ایران صرف کرده است و جنگ دیجیتال و بودجه مخالفان را به نام «ترویج دمکراسی» پنهان کرده است – اما توقف ناگهانی بودجه، این عملیات را به هرج‌ومرج کشانده است.

این روزها کشور نیاز به یک اتاق فرمان جدی، مانیتورینگ و نظارت دقیق دارد؛ چرا که شرایط دیگر عادی و هنجارمند نیست که سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها بتوانند مانند ساعت کار کنند. ساختار موجود ایجاب می‌کند که وزرا، معاون اول و رئیس‌جمهور در صورت بروز تعارض، دخالت کرده و امور را حل‌وفصل کنند.