سخنرانی پاتریس لومومبا روز ۳۰ ژوئن ۱۹۶۰ سخنانی بود که می توان آن را در آینده نه چندان دور در روز رهایی خلق ستمدیده فلسطین تکرار کرد. رژیم آپارتاید اسرائیل نیز مانند رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی در خود فرو خواهد ریخت و خلق رنجدیده و مصیبت کشیده فلسطین سرانجام حاکمیت و استقلال خود را به دست خواهد آورد.
سخنرانی پاتریس لومومبا روز ۳۰ ژوئن ۱۹۶۰
مردان و زنان کنگو،
مبارزان پیروز استقلال
من از طرف دولت کنگو به شما سلام می کنم.
از همه شما دوستانی که در صفوف ما به طور خستگی ناپذیر جنگیده اید، می خواهم که این روز ۳۰ ژوئن ۱۹۶۰ را تاریخی درخشنده بدانید که برای همیشه در قلب شما حک خواهد شد، تاریخی که شما معنای آن را با افتخار برای فرزندان خود تعریف خواهید کرد، تا آنها نیز به نوبه خود داستان باشکوه مبارزه ما برای آزادی را برای نوه ها و نتیجه های خود بازگو کنند.
حتی اگر امروز این استقلال کنگو در توافق با بلژیک، کشور دوستی که اکنون با آن حقوق مساوی داریم، اعلام شود، هیچ فرد کنگوئی هرگز فراموش نخواهد کرد که استقلال با مبارزه به دست آمد، مبارزه ای پیگیر و الهام گرفته که روز به روز ادامه داشت. مبارزه ای که طی آن نه از محرومیت و رنج و نه از نیرو و خون دریغ کردیم.
این مبارزه مملواز اشک و آتش و خون بود. ما عمیقاً به مبارزه خود افتخار می کنیم زیرا این مبارزه نجیب و عادلانه بود و برای پایان دادن به اسارت تحقیرآمیز تحمیل شده بر ما ضروت داشت.
این سرنوشت ما در طول هشتاد سال حکومت استعماری بود، و زخم های ما هنوز تازه و دردناک تر از آن هست که فراموش شود.
ما کار اجباری را در قبال دستمزدهایی پذیرفتیم که به ما اجازه نمی داد گرسنگی خود را رفع کنیم، لباس تهیه کنیم، مسکن مناسبی داشته باشیم یا فرزندان عزیزمان را بزرگ کنیم.
صبح، ظهر و شب ما را مورد تمسخر، توهین و ضرب و شتم قرار داشتیم، زیرا «کاکاسیاه» بودیم. چه کسی هرگز فراموش خواهد کرد که مردم سیاه پوست “تو ” خطاب می شدند نه به این دلیل که با او دوست بودند، بلکه به این دلیل که “شمای” مؤدبانه فقط برای مرد سفید محفوظ بود؟
ما زیر لوای قوانین به ظاهر عادلانه‌ای که فقط حق قدرت را به رسمیت می شناخت، شاهد مصادره زمین هایمان بوده ایم.
فراموش نکرده‌ایم که قانون هرگز برای سفیدپوستان و سیاه‌پوستان یکسان نبود، این قوانین برای برخی ملایم و با اغماض و برای برخی دیگر ظالمانه و غیرانسانی بود.
ما به خاطر عقاید سیاسی و مذهبی رنج وحشتناک، آزار و اذیت و تبعید از وطن را تجربه کردیم: سرنوشت ما بدتر از مرگ بود.
فراموش نکرده‌ایم که در شهرها ویلاها برای سفیدپوستان و کلبه‌های فرسوده مختص سیاه‌پوستان بود. فراموش نکرده ایم که یک فرد سیاه پوست اجازه ورود به سینماها، رستوران ها و مغازه های مختص “اروپایی ها” را نداشت، که مرد سیاه‌پوست در انباری های زیر کابین‌های مجلل سفیدپوستان سفر می‌کرد.
چه کسی تیرباران‌هایی را که باعث کشته شدن تعداد زیادی از برادران ما شد، فراموش خواهد کرد، چه کسی زندان هایی را فراموش خواهد کرد که کسانی که دیگر نمی خواستند تسلیم رژیم بی عدالتی، ظلم و استثمار شوند را مدفون می کرد؟ زندان هایی که توسط استعمارگران به عنوان ابزار حاکمیت از آنها استفاده می شد.
همه این ها، برادران من، رنج بی پایانی را برای ما به ارمغان آورده است.
اما ما که با رای نمایندگان شما، نمایندگان مردم برای رهبری وطنمان انتخاب شدیم، ما که با جسم و جان زیر ظلم استعماری رنج کشیده‌ایم، به شما می‌گوییم که از این به بعد همه اینها پایان یافته است.
جمهوری کنگو اعلام شد و آینده کشور عزیز ما اکنون در دستان مردم این کشور قرار گرفته است.
برادران، بیایید یک مبارزه جدید را با هم آغاز کنیم، مبارزه ای متعالی که کشور ما را به صلح، رفاه و عظمت خواهد رساند.
ما با هم عدالت اجتماعی را ایجاد خواهیم کرد و تضمین می کنیم که هر فرد برای کار خود دستمزد عادلانه ای دریافت کند.
ما به دنیا نشان خواهیم داد که انسان سیاه پوست وقتی آزاد است قادر به انجام چه کارهایی خواهد بود و کنگو را به افتخار آفریقا تبدیل خواهد کرد.
ما تضمین خواهیم کرد که سرزمین میهن ما واقعاً به فرزندان آن تعلق داشته باشد.
ما در تمام قوانین قدیمی تجدید نظر خواهیم کرد و آنها را به قوانین جدید، عادلانه و والا تبدیل خواهیم کرد.
ما به پیگرد افکار آزاد پایان خواهیم داد. ما تضمین خواهیم کرد که همه شهروندان به طور کامل از آزادی های اساسی مندرج در اعلامیه حقوق بشر برخوردار شوند.
ما هرگونه تبعیض را از بین خواهیم برد و برای همه شهروندان در زندگی جایگاهی را تضمین خواهیم کرد که با کرامت انسانی آنها و شایسته کار و وفاداری آنها به کشور باشد.
ما صلحی را در کشور ایجاد خواهیم کرد که متکی بر اسلحه و سرنیزه نباشد، بلکه مبتنی بر وحدت و حسن نیت باشد.
و در همه این امور، هموطنان عزیز، نه تنها می‌توانیم به نیروی عظیم و ثروت بی‌نظیر خود، بلکه به کمک کشورهای خارجی متعددی که همکاری آنها در جهت تحمیل سیاست خارجی خود بر ما نباشد، تکیه کنیم.
حتی بلژیک که سرانجام از تاریخ درس آموخت و دیگر نیازی به مخالفت با استقلال ما ندارد، حاضر است در برابر ما دوستی و کمک ارایه کند. به همین منظور، به تازگی توافقنامه ای بین دو کشور برابر و مستقل ما امضا شده است. مطمئنم که این همکاری به نفع هر دو کشور خواهد بود. ما به نوبه خود تلاش خواهیم کرد به تعهداتی که آزادانه پذیرفتهایم احترام بگذاریم و در عین حال هوشیار باشیم.
بنابراین، کنگوی جدیدی که توسط دولت من برپا خواهد شد، هم در داخل و هم در خارج غنی، آزاد و مرفه خواهد بود. اما برای اینکه بدون تاخیر به هدف خود برسیم، از همه شما قانونگذاران و شهروندان کنگو می خواهم که به هر طریق ممکن به ما کمک کنید.
من از همه شما می خواهم که دشمنی های قبیله ای خود را از میان بردارید. این دشمنی ها ما را ضعیف می کند و می تواند در خارج از کشور باعث تحقیر ما شود.
ازهمه شما می خواهم که برای تضمین موفقیت این اقدام بزرگ از هیچ فداکاری کوتاهی نکنید.
در پایان از شما می خواهم که بی قید و شرط به جان و مال هموطنان و خارجیانی که در کشور ما ساکنند احترام بگذارید. اگر رفتار این بیگانگان جای تامل داشته باشد، قوه قضاییه ما بلافاصله آنها را از قلمرو جمهوری اخراج خواهد کرد. از طرف دیگر اگر رفتارآنها خوب باشد، باید آنها را به حال خود گذارد زیرا آنها هم برای رفاه کشور ما تلاش می کنند.
استقلال کنگو گامی مهم در جهت آزادی کل قاره آفریقا است.
دولت ما، حکومت وحدت ملی و مردمی، به کشور خود خدمت خواهد کرد. من از همه شهروندان کنگو، از مردان، زنان و کودکان می خواهم که قاطعانه خود را وقف کار ساختن اقتصاد ملی و تامین استقلال اقتصادی کشور کنند.
سربلندی ابدی برای مبارزان راه آزادی ملی!
زنده باد استقلال و اتحاد آفریقا!
زنده باد کنگوی حاکم و مستقل!
برگرفته از: پاتریس لومومبا، حقیقت در مورد جنایت وحشتناکی که توسط استعمارگران صورت گرفت (مسکو: انتشارات زبان های خارجی، ۱۹۶۱، ۴۴-۴۷٫)