تازه می فهمیم که چرا محمد ضیف، رهبر شاخه نظامی حماس در نوار غزه، پس از عملیات “شمشیر اورشلیم” نزدیک به دو سال پیش، به ناگاه از دید عموم ناپدید شد. او برنامه ها و تدارکاتی برای ضدحمله علیه اسرائیل تهیه کرده بود.
تازه می فهمیم که چرا محمد ضیف، رهبر شاخه نظامی حماس در نوار غزه، پس از عملیات “شمشیر اورشلیم” نزدیک به دو سال پیش، به ناگاه از دید عموم ناپدید شد. او برنامه ها و تدارکاتی برای ضدحمله علیه اسرائیل تهیه کرده بود. او روز شنبه به همراه ابوعبیده سخنگوی حماس در انظار عمومی ظاهر شد تا برنامه تدوین شده را اعلام کند.
آن دو شروع “عملیات طوفان الاقصی” را اعلام کردند و آن را مبارزه ای برای پایان بخشیدن به طولانی ترین اشغال در جهان توصیف کردند. در عرض چند دقیقه، هزاران موشک شلیک شد و سیستم‌های تعریفی دفاع هوایی اسرائیل را به لرزه درآورد، زیرا مبارزین مقاومت فلسطینی از قلمرو محاصره‌شده بیرون آمدند و به شهرک‌های اسرائیلی در نوار غزه یورش بردند.
تصاویر منتشر شده از این عملیات در شبکه های اجتماعی حیرت انگیز بود: تانک های مرکاوا در شعله های آتش. سربازان اشغالگر اسرائیلی که به بیرون کشیده می شوند و برای رحم و ترحم التماس می کنند. شهرک نشینان وحشت زده اسرائیلی که فرار می کنند و فریاد کمک آنها به گوش کسی نمی رسد. در این مرحله، بیش از ۱۰۰ اسرائیلی (اکنون بیش از ۷۰۰ نفر) کشته، هزاران نفر زخمی و تعداد زیادی اسیر شده اند تا برای آزادی اسرای فلسطینی در تل آویو مبادله شوند.
تأثیر بر روحیه نخبگان و افکار عمومی اسرائیلی بسیار زیاد بود. تشکیلات سیاسی، امنیتی و نظامی کشور بدترین ضربه را از زمان جنگ اکتبر ۱۹۷۳ در ۵۰ سال پیش متحمل شد. وقتی که ارتشی که چهارمین ارتش قوی در جهان محسوب می شود، نتواند از حمله به شهرک نشینان به ظاهر امن خود در اسرائیل جلوگیری کند یا به آن پاسخ دهد، جز نشانه ای از افول جدی چه تعبیر دیگری می توان کرد؟
فارغ از اینکه روند وقایع در روزها و هفته های آینده چگونه باشد، هم اکنون جنبش مقاومت به پیروزی بزرگی دست یافته است. این یک جنگ طولانی است. اسرائیل ممکن است در مقیاسی عظیم مرگ و ویرانی به پا کند، اما خود آن نیز بی نصیب نخواهد ماند. و اگر این جنگ به یک جنگ منطقه ای در چند جبهه تبدیل شود، پیامدهایش برای اسرائیل بسیار سنگین تر خواهد شد.
فکر، برنامه‌ریزی و مدیریتی که در این عملیات انجام شد، با کلیه دانشی که در بهترین آکادمی‌های نظامی جهان آموزش داده می‌شود، مطابقت دارد. هنگامی که فیلم‌هایی از آموزش رزمندگان در شبکه‌های اجتماعی منتشر میشد، اسرائیل و متحدان «تربیت‌شده» عرب آن را مورد تمسخر قرار می دادند. این هم کنایه به همه فارغ التحصیلان سندهرست و وست پوینت. محمد ضیف هرگز مدعی داشتن یک عنوان و درجه نظامی نبوده است، اما او به مراتب از هر فرمانده شکم گنده ارتش های عربی که سینه هایشان با انواع مدال هامزین شده و کاری بیش از برگزاری رژه و کسب کمیسیون در معاملات تسلیحاتی فاسد انجام نمی‌دهند، شایسته‌تر به دریافت درجه «ژنرالی» است.
تاریخ ۷ اکتبر را خوب به خاطر بسپارید. این روز می تواند نقطه عطفی تاریخی در جهان عرب باشد، از دوره گردن نهادن، تسلیم، عادی سازی و توهم در مورد دشمن به عنوان محافظ، به دوره عزت و آزادی: یعنی آزادی کامل فلسطین.
اکنون بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، وضعیت جنگی اعلام کرده و با یک ضدحمله ویرانگر تهدید نموده و نیروهای ذخیره ارتش خود را فراخوانده است. اما فی الواقع چه کاری می تواند انجام دهد که قبلا انجام نداده باشد؟ کشتن صدها غیرنظامی بی گناه دیگر در غزه؟ این که اولین بار نیست. اما این بار می تواند واکنشی ویرانگر به همراه داشته باشد که تل آویو، حیفا و اورشلیم را نیز دربر گیرد.
در این نبرد جهاد اسلامی فلسطین، مانند تمامی جناح های مسلح گروه های بزرگ فلسطینی دیگر نیز به حماس پیوسته. تیپ های مقاومت در کرانه باختری – در جنین، نابلس، تولکرم و احتمالا الخلیل – از این حرکت الهام گرفته و با پایگاه های محکم مردمی خود ، رفته رفته به مبارزه می پیوندن. و بعید نیست که بخش‌هایی از محور مقاومت در لبنان و سوریه و حتی یمن و عراق نیز در آینده‌ای قابل پیش‌بینی، و شاید حتی زودتر، به این مبارزه بپیوندند.