مصاحبه با سیف الاسلام ‌القذافی در نیویورک تایمز

تیتر روزنامه نیویورک تایمز در ۳۰ ژوئن ۲۰۲۱: «پسر قذافی زنده است و می خواهد لیبی را دوباره احیأ کند». در این مصاحبه که در ماه مه سال جاری در “الزنتان” (در ۱۳۰ کیلومتری جنوب غربی طرابلس) انجام شده بود سیف‌الاسلام در مورد دورانی که در حسر بود و امکان نامزدیش در انتخابات ریاست جمهوری لیبی در ماه دسامبر آینده سخن گفت.
سیف گفت که او یک مرد آزاد است. کسانی که ده سال پیش او را اسیر کردند و مراقب و محافظ او بودند، اکنون دوستان او هستند. او در حال آماده کردن بازگشت خود به عرصه سیاست است.
 روزنامه نگار “رابرت اف ورث” در مقاله نیویورک تایمز می نویسد:

شما به کشور ما تجاوز کردید –  اکنون کشور به زانو درآمده است…  نه پولی هست و نه امنیتی … اینجا زندگی ممکن نیست. به پمپ بنزین بروید – دیزل وجود ندارد در حالی که ما نفت و گاز به ایتالیا صادر می کنیم – در حالی که نیمی از برق ایتالیا را تامین می کنیم – در اینجا با خاموشی روبه رو هستیم…

“سیف از غیبت خود در زندگی عمومی برای بررسی جریانات سیاسی در خاورمیانه و سازماندهی بی سر و صدای نیروی سیاسی پدرش، جنبش سبز استفاده کرده است. وی در مورد نامزدی خود در انتخابات ریاست جمهوری محتاطانه اظهار نظر می کند، اما معتقد است که این حرکت می تواند وحدت از دست رفته کشور را بازگرداند. […] شعار انتخاباتی او شعاری است که در بسیاری از کشورها از جمله کشور ما نیز عمل می کند: «سیاستمداران چیزی جز بدبختی برای شما به ارمغان نیاورده اند. زمان بازگشت به گذشته فرا رسیده است». او به من گفت: «شما به کشور ما تجاوز کردید –  اکنون کشور به زانو درآمده است…  نه پولی هست و نه امنیتی … اینجا زندگی ممکن نیست. به پمپ بنزین بروید – دیزل وجود ندارد در حالی که ما نفت و گاز به ایتالیا صادر می کنیم – در حالی که نیمی از برق ایتالیا را تامین می کنیم – در اینجا با خاموشی روبه رو هستیم… این دیگر ناکامی نیست. این یک فیاسکو یا شکست افتضاح آمیز است». ده سال پس از سرمستی انقلابشان، اکثر لیبیایی ها احتمالاً با ارزیابی سیف موافق هستند.
“ورث” خاطرنشان می کند که بسیاری از لیبیایی ها – مسلماً به حق – می ترسند که آتش بس فعلی دوام نیاورد و باید اهداف سیاسی سیف را  جدی گرفت. طرفداران سیف اخیراً در مذاکرات درباره دولت موقت GNU حضور داشتند و از این رو حذف سیف از انتخابات دشوار به نظر می رسد. علاوه بر این ، نظرسنجی ها در لیبی نشان می دهد که تعداد زیادی از مردم لیبی – تا ۵۷ درصد – به سیف اعتماد دارند. «دو سال پیش شواهد سنتی بیشتری مبنی بر قدرت سیاسی سیف ارائه شد زمانی که رقیب او ۳۰ میلیون دلار برای کشتن وی پرداخت کرد.» (و این اولین سوءقصد علیه او نبود.)
“ورث” محبوبیت زیاد سیف را تأیید می کند: «من فقط چند روز در لیبی بودم که سخنرانی سرهنگ معمر قذافی در دهه ۱۹۸۰ را در ایستگاه خدمات بزرگراهی، که از ایستگاه تلویزیونی جنبش سبز در قاهره پخش می شد دیدم.  یک شب در شام افطار ماه رمضان در طرابلس، از چهار لیبیایی در سنین بیست پرسیدم که چه کسانی را به عنوان رئیس جمهور انتخاب خواهند کرد. سه نفر هوادار سیف الاسلام بودند. یک خانم وکیل لیبیایی به من گفت که نظرپرسی های غیررسمی او برای درک جو حاکم در بین انظار عمومی نشان می دهد که از هر ده شهروند لیبی هشت یا نه نفر به سیف رای می دهند». برای بسیاری از مردم لیبی “سیف” «سالم ترین» نامزد انتخاباتی محسوب می شود و حضور مجدد او  می تواند نقطه پایان “دهه از دست رفته” باشد.
 همانطور که در مقاله توضیح داده می شود ، سیف در دوره جماهیریه در لیبی اغلب دارای ماموریت های دیپلماتیک بود. او دکترای خود را از دانشکده اقتصاد لندن دریافت کرد. در سال ۲۰۰۵ به همت او دیده بانان حقوق بشر وارد این کشور شدند تا قتل عام مفروض زندان ها را مورد بررسی قرار دهند. او از آزادی زندانیان سیاسی حمایت کرد و «علنا خواستار اصلاحات در سیستم تادیبی و نظام حکومتی مشروطه» شد.

جنگ ۲۰۱۱ ناشی از تداخل تنش های مزمن داخلی و بازیگران خارجی فرصت طلب، از جمله نیکولا سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه بود.

در سال ۲۰۱۱ ، سیف هشدار داد که لیبی به دلیل ساختارهای قبیله ای خود به راحتی می تواند از هم بپاشد. او جنگ داخلی ، فروپاشی مرزها ، مهاجرت گسترده و پناهگاه گروه های تروریستی را پیش بینی کرد. “ورث” در این نکته با سیف موافق است که مسئولیت نهایی ویرانی لیبی بر عهده دولت باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا بوده است.
سیف رویدادهای سال ۲۰۱۱ را “وقوع یک سلسله از بحران های غیر واقعی” توصیف می کند. او در ابتدا، تقریباً هر روز  به ملاقات پدرش در چادر در محوطه وسیع  با دیوارهای بلند خود که به باب العزیزیه معروف بود، می رفت. گهگاه با اعضای مطبوعات بین المللی که در هتلی در طرابلس سنگر گرفته بودند ملاقات می کرد. سیف می گوید همچنین از سوی سران کشورهای خارجی که احتمالاً او را به عنوان رابطی با پدرش می دانستند ، با او تماس گرفته می شد. او به من گفت که یکی از سران که کراراً تماس می گرفت، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه بود. سیف گفت: «اردوغان ابتدا با ما و مخالف مداخله غرب بود ولی بعد سعی کرد مرا مجاب  به ترک کشور کند». سیف براین عقیده  بود که جنگ ۲۰۱۱ ناشی از تداخل تنش های مزمن داخلی و بازیگران خارجی فرصت طلب، از جمله نیکولا سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه بود. سیف گفت: «اتفاقات زیادی بود که به طور همزمان رخ داد، در واقع یک طوفان کامل بود».  
سیف همچنین دوران اسارت خود را در الزنتان به تصویر می کشد. او کاملاً تنها در زیرزمین خانه ای در بیابان های الزنتان به سر می برد. او می دانست که هرلحظه می تواند بمیرد و متدین تر شده بود. در آغاز سال ۲۰۱۴ دو نفر از اعضای تیپ الزنتان از وی دیدن کردند. آنها بسیار مایوس و تلخکام بودند و انقلاب را نفرین  می کردند و آن را اشتباه می دانستند: در تمام این مدت حق با سیف و پدرش بوده است.

اردوغان ابتدا با ما و مخالف مداخله غرب بود ولی بعد سعی کرد مرا مجاب  به ترک کشور کند

 نه ، سیف در این مصاحبه از پدرش فاصله نمی گیرد. فقط مصاحبه کننده است که این امر را شگفت انگیز می داند. سیف گفت «ممکن است که برخی از اقدامات سوسیالیستی دهه ۱۹۸۰ زیاده روی بود ، اما پدرش آنها را تشخیص داد و سپس تغییر داد.» سیف همچنین از کتاب سبز قذافی دفاع کرد: «در این کتاب چیزهایی بود که امروز همه آنها را به رسمیت می شناسند… انواع ایده هایی که امروز در غرب رایج شده است – همه پرسی عمومی ، برنامه های مشارکت کارکنان، خطرات بوکس و کشتی – ریشه در حکمت کتاب سبز دارد. “»
مقاله ورث با این کلمات سیف به پایان می رسد: «ما ماهی هستیم و مردم لیبی برای ما دریا. بدون آنها ما می میریم. از آنجا حمایت می شویم. ما اینجا پنهان می شویم. ما اینجا می جنگیم. و از آنجا حمایت می شویم. مردم لیبی دریای ما هستند.»
به طور کلی، سیف الاسلام قذافی با تفاهم کمی از طرف مصاحبه کننده خود مواجه شد. با این که “رابرت اف ورث” سالهای زیادی را در لیبی و کشورهای عربی گذرانده، ولی دیدگاه وی نسبت به این کشور ها همچنان یک دیدگاه غربی است. برای او ممکن نیست ببیند که معمر قذافی برای مردم لیبی چه کرده بود، چه ثروت و غروری را برای آنها ممکن ساخته بود و آنها را  از چه فقر و نادانی تلخی بیرون کشیده بود. ضرب المثلی می گوید: «انسان تنها آن چه را که دوست دارد، درک می کند». کاملاً روشن است، “ورث” لیبی را دوست ندارد.
انسان  از خود می پرسد چرا “ورث” به مصاحبه خود، که در واقع یک مصاحبه نیست بلکه توصیف بسیار ذهنی یک برداشت است، پرتره هایی از اعضای اخوان مسلم،  “فتحی باشقا” و بانگستر “الکبیر” را اضافه می کند. او می خواهد سیف الاسلام قذافی را به چه طیفی نسبت دهد؟
از سال ۲۰۱۱، غرب یکی پس از دیگری کشور عربی را ویران کرده و ساکنان آنها را با بمب به قعر یاس و ناامیدی کشانده است. لیبی یکی از آنها است – با ده ها هزار کشته جنگی.

پس از ۱۰ سال ، اولین مصاحبه. پسر معمر قذافی پیرتر و با لباس سنتی.