مادورو با حمله به حزب کمونیست در نهایت موقعیت خود را تضعیف می‌کند.
بسیاری از سازمان‌های مترقی در ونزوئلا و سراسر جهان به تسخیر قضایی حزب کمونیست ونزوئلا (PCV) از سوی رهبری ایالتی با اعتراض و اعلامیه‌های همبستگی واکنش نشان داده اند. در ۱۲ اوت، دادگاه عالی حکم داد که رهبری حزب به گروهی از افرادی که به اتهام نقض حقوق خود به عنوان عضو شکایت کرده بودند، واگذار خواهد شد. هنری پارا، که در سال ۲۰۲۱ به طور علنی از حزب جدا شده بود و متعاقباً از PCV اخراج شد، به عنوان «رییس» جدید منصوب شد. دادگاه سیکستو رودریگز را که بیش از ده سال پیش PCV را ترک کرده بود به عنوان «دبیرکل» معرفی کرد.
حکم دادگاه به این افراد این حق را می‌دهد که از طرف حزب اظهارنظر کنند و در مورد شرکت در انتخابات تصمیم بگیرند. «پارا» بلافاصله در توییتر اعلام کرد که برای حمایت از انتخاب مجدد رییس‌جمهور نیکلاس مادورو، به «قطب بزرگ میهنی» – اتحاد حول حزب حاکمPSUV – باز خواهند گشت. این دلیل واقعی مانور قانونی بود و هست که نیروی محرکه آن دیوسدادو کابلو (Diosdado Cabello) نایب رییس حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا PSUV بود. مسأله بر سر اینست که حزب کمونیست ونزوئلا را به عنوان مهم‌ترین نیروی چپ اپوزیسیون کنار بگذارند.
کمونیست‌های ونزوئلا از همان ابتدا از «انقلاب بولیواری» به رهبری هوگو چاوز حمایت کردند. حتی پس از مرگ او در سال ۲۰۱۳، حزب کمونیست ونزوئلا در کنار جانشین او مادورو، که در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۸ نیز از او حمایت کرد، باقی ماند. در این مرحله، حزب قبلاً از سیاست‌های متناقض رییس دولت انتقاد کرده بود و او را متهم کرد که به طور فزاینده‌ای به سمت نئولیبرالیسم حرکت می‌کند. بنابراین، برای حفظ اتحاد، حزب کمونیست ونزوئلا و حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا در آستانه انتخابات یک سیاست مشترک امضاء کرده بودند که از جمله، رهبری جمعی روند انقلابی را پیش‌بینی می‌کرد. هیچ‌کدام از این‌ها اجراء نشد. در عوض، کاراکاس برای پذیرش از سوی ایالات متحده و اتحادیه اروپایی رقابت کرد و با بخش‌هایی از اپوزیسیون دست راستی سازش کرد. شرکت‌های دولتی بدون یک بحث عمومی به بخش خصوصی واگذار شدند، در حالی‌که سندیکالیست‌های معترض تحت تعقیب و زندان قرار گرفتند.
کمونیست‌های ونزوئلا پس از این ضربۀ قضات به حزبشان حاضر به تسلیم شدن نیستند. آن‌ها اعلام کردند که از ساختمان کمیته مرکزی، تئاتر Cantaclaro در کاراکاس، «به هر قیمتی» دفاع خواهند کرد. علاوه بر این، یک میلیون امضاء جمع‌آوری می‌شود تا بتوان در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده با نامزد خود شرکت کرد. بسیاری از هسته‌های حزبی با بیانیه‌هایی مبنی بر این‌که که آن‌ها فقط رهبری منتخب شانزدهمین کنگرۀ حزب در سال گذشته را در کنار دبیرکل اسکار فیگوئرا به رسمیت می‌شناسند، صادر کردند. پارا با تهدید پاسخ داد: «کسانی که رهبری جدید را به رسمیت نمی‌شناسند خود را “خارج از حزب” قرار داده اند.» در واقع، او و دولت نگران این سازمان نیستند، آن‌ها فقط می‌خواهند از نام قدیمی‌ترین حزب ونزوئلا برای تظاهر به حمایت مستمر از سیاست‌های دولت سوءاستفاده کنند. دیگر گروه‌های چپ مانند PPT، Podemos و Tupamaros و هم‌چنین احزاب مخالف جناح راست مانند AD و Copei قبلاً قربانی چنین حملاتی شده اند.
در سطح بین‌المللی، احزاب کمونیست پشت رفقای مورد حمله قرار گرفته اند. در مکزیک، اعضای حزب کمونیست محلی به طور موقت ساختمان سفارت ونزوئلا را اشغال کردند تا علیه غیرقانونی کردن حزب کمونیست ونزوئلا موضع بگیرند. بیانیه‌های همبستگی نیز از بولیوی، اروگوئه، آرژانتین، لوکزامبورگ، اتریش، اسپانیا و بسیاری از کشورهای دیگر صادر شد. حزب کمونیست آلمان اعلام کرد: «دولت مادورو با حمله به حزب کمونیست در نهایت خود و هم‌چنین موضع خود را در برابر حملات و تحریم‌های امپریالیسم تضعیف می‌کند.»