چارلز ریچارد، رئیس فرماندهی استراتژیک ایالات متحده، که بر زرادخانه هسته ای آمریکا نظارت می کند، روز چهارشنبه به کنگره هشدار داد که واشنگتن «شدیدا با خطر بازدارندگی هسته ای در مورد روسیه و چین» مواجه است و مدعی شد که چین «جنگ در اوکراین را از نزدیک تماشا می کند.» احتمالاً در آینده از امکان هسته ای به نفع خود استفاده می کنند.» او همچنین به قانونگذاران هشدار داد که ایالات متحده در حال حاضر با یک پویایی بازدارنده بحران مواجه است که ما فقط چند بار در تاریخ کشور خود شاهد آن بوده‌ایم.
هیجان انگیز کردن «تهدید هسته ای» چین برای توجیه توسعه واقعی هسته ای ایالات متحده به ترفند آشنای واشنگتن تبدیل شده است. ماه گذشته، ریچارد در یک جلسه استماع پشت درهای بسته به قانونگذاران گفت که «توسعه نفسگیر» زرادخانه استراتژیک و هسته ای چین خطری است که به سرعت برای ایالات متحده تشدید می شود. او در ماه مارس گفت که درباره «تجاوزات مشترک» احتمالی چین و روسیه «بسیار نگران» است. این تلاش‌ها برای افزایش بودجه ها صورت میگیرد. طبق آمار رسمی بودجه دفاعی سال مالی ۲۰۲۳ دولت بایدن که اخیراً ارائه شده است، شامل کل هزینه‌های مربوط به تحقیقات و تدارکات تسلیحات و سیستم‌های هسته‌ای از ۲۷.۷ میلیارد دلار به ۳۴.۴ میلیارد دلار در سال مالی ۲۰۲۲ افزایش یافته است.
البته، این بخشی از مجموعه راه‌های واشنگتن برای توجیه «آزادی هسته‌ای» و «هژمونی هسته‌ای» خودسرانه‌اش با تظاهر به نگرانی است با این توجیه که «بازدارندگی دیگر کافی نیست».
به همین دلیل است که سیاستمداران و رسانه‌ها در واشنگتن یا اطلاعات نادرست مانند «چین در حال ساخت سیلوهای موشکی در شمال غربی این کشور است» را تبلیغ می‌کنند یا خیال‌پردازی‌های مضحکی مانند «ممکن است چین از سلاح هسته‌ای در تنگه تایوان استفاده کند» را تبلیغ می‌کنند که کاملاً بر اساس فرضیات و شایعات است. در مناقشه روسیه و اوکراین، این رسانه‌ها و سیاستمداران آمریکا و غربی بودند که خطر جنگ هسته‌ای را مطرح کردند و می‌خواستند چین را به روسیه «پیوند» بزنند، حتی اگر چین هیچ ربطی به این جنگ نداشته باشد.
این کمپین های افکار عمومی با فرسایش گام به گام قابل توجه محدودیت های تسلیحات هسته ای از سوی ایالات متحده «تکمیل» شد. دولت بایدن از یک سو به تلاش های نوسازی تسلیحات هسته ای که از دولت ترامپ به ارث برده است ادامه می دهد. سرمایه گذاری برای تسریع ارتقای سلاح های هسته ای و سیستم تحویل آنها و حفظ آستانه و بهانه پایین برای استفاده از سلاح های هسته ای را افزایش می دهد. از سوی دیگر، دولت بایدن رفتار سلف خود مبنی بر خروج از معاهده نیروهای هسته ای میان برد را که سیستم کنترل تسلیحات بین المللی را تضعیف کرده است، اصلاح نکرده است. تحت رهبری واشنگتن، ناتو دامنه ترتیبات «اشتراک هسته ای» خود را گسترش داده و به طور فعال استقرار سلاح های هسته ای را ترویج می کند. و صداهایی در کشورهایی مانند ژاپن شنیده می شود که خواستار «اشتراک هسته ای» با ایالات متحده هستند.
همه می دانند که ایالات متحده در حال حاضر «غول هسته ای» روی زمین است. بر اساس برآورد اندیشکده خارجی کنترل تسلیحات، تعداد کلاهک های هسته ای در آمریکا و کشورهای عضو ناتو حدود ۲۰ برابر چین است. میزان تسلیحات هسته ای چین و آمریکا و متحدانش در ناتو در یک سطح نیست. ایالات متحده بر روی بزرگترین زرادخانه هسته ای جهان نشسته است، مبالغ هنگفتی را برای نوسازی سلاح های هسته ای خود هزینه میکند و دائما محدودیت های استفاده از سلاح های هسته ای را کاهش می دهد. خطر اشتباه گرفتن یک تصمیم استراتژیک نادرست با توجه به این همه سلاح های هسته ای غیر قابل پیش بینی خواهد بود.
سیاست هسته ای چین باز و شفاف است. از بین هر پنج کشور دارای سلاح هسته ای در جهان، چین تنها کشوری است که متعهد شده است که از همان ابتدا از سلاح هسته ای استفاده نکند. چین به صراحت اعلام کرده است که در هیچ مسابقه تسلیحات هسته ای با هیچ کشور دیگری شرکت نخواهد کرد و توانایی های هسته ای خود را در حداقل سطح مورد نیاز برای امنیت ملی حفظ خواهد کرد.
این بدان معنی است که توسعه نیروی هسته ای چین سرعت خود را دارد و چین به آهنگ هیاهوی آمریکا نخواهد رقصید. در مقابل، واشنگتن عمداً ابهام راهبردی در مورد استفاده از تسلیحات هسته‌ای را تأیید کرده است، و تلاش میکند فضایی برای تفسیر شخصی برای استفاده از سلاح‌های هسته‌ای در آینده باقی بگذارد. به نظر می رسد مردم می بینند که واشنگتن با یک دست به بینی دیگران اشاره می کند، در حالی که دست دیگرش به آرامی پیچ درب بطری را باز می کند و شیطان را از آن بیرون می آورد.
جنگ هسته ای را نمی توان برد و هرگز نباید در آن وارد شد. در ابتدای سال جاری، رهبران پنج کشور دارای سلاح هسته‌ای، چین، روسیه، آمریکا، انگلیس و فرانسه بیانیه مشترکی در مورد جلوگیری از جنگ هسته‌ای و اجتناب از مسابقات تسلیحاتی صادر کردند که مجدداً بر آن تأکید کردند. همچنین تمایل مشترک برای اجتناب از رویارویی نظامی و جلوگیری از مسابقه تسلیحاتی را ابراز کرد. واشنگتن باید به تعهد خود احترام بگذارد، نه اینکه در حالی که «بحران بازدارندگی» را فریاد می زند، مسابقه تسلیحاتی خود را به جلو ببرد. در موضوع هسته ای «مزیت مطلق» و «امنیت مطلق» که دنبال می کند اصلا وجود ندارد.