دولت اسرائیل در حال جمع آوری طرح هایی برای اسکان مجدد مردم فلسطینی غزه در کشورهای دیگر است، اما همه این طرح ها مستلزم مشارکت سایر کشورها در یک جنایت سنگین است. انتقال مردم نوار غزه در واقع اقدامی برای پاکسازی قومی است.
دولت اسرائیل در حال جمع آوری طرح هایی برای اسکان مجدد مردم فلسطینی غزه در کشورهای دیگر است، اما همه این طرح ها مستلزم مشارکت سایر کشورها در یک جنایت سنگین است. انتقال مردم نوار غزه در واقع اقدامی برای پاکسازی قومی است. هم اکنون ارتش اسرائیل جابجایی فلسطینی‌ها را از محلی به محل دیگر آغاز کرده است، بدون اینکه امنیت آنها در مکانی تامین باشد. اقدامی که علناً کاهش جمعیت غزه از طریق تبعید را دنبال می‌کند، می‌تواند به حمله‌ای تبدیل شود که از طریق نسل‌کشی به کاهش جمعیت بیانجامد.
در ۴ نوامبر، BIP-Aktuell طرح جامعی در مورد بیرون راندن کل جمعیت نوار غزه به مصر منتشر کرد که توسط اندیشکده اسرائیلی Misgav Center، فراهم شده و از طرف وزارت اطلاعات اسرائیل به تصویب رسید بود، (به BIP-Aktuell شماره ۲۷۹ مراجعه کنید). این طرح همچنان در دستور کار دولت اسراییل قرار دارد زیرا تاکنون پس گرفته نشده است. ارتش اسرائیل حملات خود به بخش جنوبی نوار غزه که تمام جمعیت نوار غزه به زور در آن متمرکز شده را تشدید کرده و هزاران فلسطینی را که بیشتر آنها غیرنظامی هستند، به شهادت رسانده است.
چون مصر اجازه اسکان فلسطینیان در شبه جزیره سینا را نمی دهد، طرح های دیگری برای بیرون راندن مردم از غزه نیز پیشنهاد شده است. سرلشکر بازنشسته Giora Eiland پیشنهاد کرد که کل جمعیت غزه به ساحل رانده شده و در آنجا متمرکز گردد و سپس تمام ساختمان ها تخریب گردد تا مردم چاره ای جز ترک غزه نداشته باشند. رام بن باراک، عضو کنست از حزب یش آتید، پیشنهاد کرد که صد کشور جهان هریک ۲۰ هزار پناهجوی فلسطینی از نوار غزه را سرپناه دهد. او گفت: « پناهنده بودن در کانادا بهتر است تا پناهنده بودن در غزه». ولی همه این طرح ها در یک امر مشترکند: آنها در جستجوی کشورهای دیگری هستند که در نقض فاحش قوانین بین المللی مشارکت نمایند. یک روزنامه راستگرای اسرائیلی گزارش می دهد که برخی از سیاستمداران آمریکایی می خواهند حمایت مالی آمریکا از کشورهای عربی را مشروط به پذیرش پناهجویان از غزه کنند.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۶ نشان می دهد که تمایل به بیرون راندن فلسطینی ها از سرزمین‌های خود در بین مردم اسرائیل بسیار قوی است. ۴۸ درصد از اسرائیلی ها گفتند که از انتقال کل جمعیت فلسطین حمایت می کنند. قانون دولت ملی ۲۰۱۸ دولت را ملزم می کند که از شهرک سازی های یهودی در تمام بخش های “سرزمین اسرائیل” – از جمله نوار غزه، حمایت کند. نخست وزیر اسرائیل، نتانیاهو، ران درمر، سفیر سابق اسرائیل در ایالات متحده و وزیر کنونی امور استراتژیک (نگاه کنید به اخبار BIP شماره ۱۷۴) را موظف به جمع آوری ایده ها و راهبردهایی برای “تخلیه جمعیت” یا “کاهش مشهود جمعیت” مردم در نوار غزه کرده است.
ارتش اسرائیل نشان داد که جابجایی مردم فلسطین به معنای پاکسازی قومی است. حمله به شمال نوار غزه، غیرنظامیان را مجبور به نقل مکان به بخش جنوبی نوار غزه که از قبل دارای تراکم جمعیت بوده، کرد. ارتش مطابق با نظر وزیر دفاع گالانت که گفت: «نوار غزه دیگر مانند گذشته نخواهد بود. ما همه چیز را نابود خواهیم کرد» (به BIP-Aktuell شماره ۲۷۷مراجعه کنید) نشان می دهد که تنها جایگزین برای فرار، انقراض و نابودی است. تاکنون بیش از ۱۵۰۰۰ نفر از جمله بیش از ۵۵۰۰ کودک کشته شده اند. در بخش شمالی نوار غزه دیگر هیچ پناهگاه امنی وجود ندارد، حتی بیمارستان ها نیز امن نیست ( BIP News ۲۸۱).
آوی دیشتر، وزیر کشاورزی و رئیس سابق اطلاعات اسرائیل ، اخراج فلسطینیان از غزه را «نکبه دوم» و تکرار پاکسازی قومی ۱۹۴۸ خواند. ولی، این یک برداشت نادرست از اصطلاح “نکبه” است، زیرا برای فلسطینیان، نکبه تا زمانی که پناهندگان نتوانند به سرزمین‌های خود بازگردند ادامه دارد. اکثر ساکنان غزه پناهندگانی هستند که خانواده هایشان در سال ۱۹۴۸ از سرزمین خود بیرون رانده شدند و علیرغم قطعنامه ۱۹۴ سازمان ملل هرگز اجازه بازگشت به آنها داده نشد. بیرون راندن آنها برای بار دوم، ادامه نکبه است، نه نکبه دوم.
اکنون که توقف جنگ پایان یافته و ارتش اسرائیل حمله خود به جنوب نوار غزه را آغاز کرده است، فلسطینی ها هیچ گزینه ای برای فرار ندارند. شمال نوار غزه ویران شده است. حدود ۱٬۷ میلیون نفر هم اکنون آواره شده اند و اکثر آنها مسکنی برای بازگشت ندارند. فلسطینی ها گزارش داده اند که با پیشروی نیروهای اسرائیلی مدام مجبور به ترک محل توقف خود هستند. شهر رفح در مرز با مصر بسته شده است. امیره هاس، روزنامه نگار هاآرتص مایوسانه سئوال می کند: «چند نفر را می توان در رفح مانند لانه مرغ سکنی داد؟» اگر حمله متوقف نشود، رفح به اردوگاه مرگ تبدیل خواهد شد. خطر نسل کشی هرگز بزرگتر از این نبوده است.
سرنوشت گرایی وحشتناکی در بین مردمی که دیگر امیدی به زنده ماندن نمی بینند در حال گسترش است. دولت اسراییل قصد دارد از این سرنوشت گرایی برای ترغیب مردم به خروج از منطقه استفاده کند. الی کوهن، وزیر امور خارجه اسرائیل به صراحت گفت که این یک جنگ برای گسترش سرزمین است. اسرائیل برای کسانی که از رفتن سرباز می‌زنند و یا قادر به رفتن نیستند، تنها یک گزینه باقی می گذارد: مرگ.