س: این روزها برای خانواده شما چه معنایی دارد؟
پ: این روزها برای ما بیان بی عدالتی و یادآوری خاطرات آن روزها است. پدربزرگ من یاکوبو اربنز یک رئیس جمهور انقلابی بود که سعی کرد مردم گواتمالا را از فقر و بدبختی نجات دهد. با فرمان ۹۰۰ که اصلاحات ارضی را به تصویب مجلس رساند، توانست ۶۰۰ هزار هکتار زمین را در یک سال تقسیم کند. ۱۰۰ هزار کشاورز کوچک و مردم بومی برای خانواده های خود زمین دریافت کردند. این فرمان حدود ۵۰۰ هزار نفر ، یعنی حدود یک ششم جمعیت گواتمالا در آن زمان را تحت تأثیر قرار داد. هر خانواده میبایست حدود هفت مانزانا(۱ مانزانا = تقریباً ۰،۷ هکتار) زمین دریافت کند، که در تاریخ گواتمالا بی نظیر بود. این اقدام به شرکت آمریکایی یونایتد فروت و شرکت های فراملیتی ضرر زد. یاکوبو اربنز فرزند مهاجران سوئیسی بود که قصد داشت گواتمالا را به یک کشور مدرن «جهان اول» تبدیل کند.
س: در این کودتا کشورهای غربی چه نقشی ایفاء کردند؟
پ: ایالات متحده آمریکا و سرویس مخفی خارجی آن، سیا، مسئول اصلی آن وقایعی بودند که به یک کودتای موفق ختم شد. پیش از این ۴۸ کودتا علیه “خوان خوزه آرِوالو”، سلف وی صورت گرفته بود. ولی ما از سوئیس هم انتقاد می کنیم و معتقدیم که عذرخواهی و جبران مافات از طرف این کشور لازم است. سوئیس در سیاست خارجی خود در کنار آمریکا قرار گرفت. با اینکه پدربزرگ من اصلاً سوئیسی بود، ولی سوئیس در برابر سرنگونی خشونت آمیز او موضعی نگرفت و حتی به او فرصت زندگی در سوئیس را نداد. در عوض، خانواده من آواره کشورهای مختلف شد.
س: Jacobo Árbenz چه اهمیتی برای جامعه معاصر گواتمالا دارد؟
پ: او نماد دموکراسی، ضدیت با الیگارشی در گواتمالا و امپریالیسم ایالات متحده است. او نماد امید برای کشاورزان، مردم بومی و طبقه کارگر بود. پس از سقوط دیکتاتوری در ۲۰ اکتبر ۱۹۴۴، وی به یک خونتای انقلابی تعلق داشت. با این حال، آنها هرگز سعی نکردند خودشان در قدرت بمانند، بلکه در سال ۱۹۴۵ انتخابات دموکراتیک را آماده کردند. در طی پنج ماه، حکومت نظامی تفکیک قوا را اعلام کرد، قانون اساسی جدیدی تهیه نمود و وضعیت خودمختاری را برای دانشگاه عمومی سن کارلوس اعلام نمود. وقتی او در سال ۱۹۵۱ به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، دقیقاً سه سال و سه ماه و دوازده روز تا کودتا باقی مانده بود. در این مدت جاده آتلانتیک ساخته شد و ساخت بندر سانتو توماس د کاستیا در اقیانوس اطلس و نیروگاه برق آبی Jurún Marinalá آغاز شد. همه اینها باید به نفع کل جامعه، نه فقط طبقه کارگر، بلکه همین‌طورکارآفرینان می‌بود.
س: در سال ۱۹۹۹، ویلیام کلینتون، رئیس جمهور وقت ایالات متحده، به خاطر کودتا و حمایت از دیکتاتوری های پس از آن از گواتمالا عذرخواهی کرد. سال گذشته، در جریان کودتای فنی علیه “برناردو آروالو”، ایالات متحده به وضوح آن را محکوم کرد. آیا ایالات متحده اکنون طرفدار دموکراسی در گواتمالا شده است؟
پ: من دقیقا نمی دانم انگیزه آمریکا از رفتار سال گذشته خود چه بوده است. اما فکر نمی کنم در حال حاضر یک کودتای مستقیم و خونین مانند سال ۱۹۵۴ رخ دهد، محافل پیرامون مفسدین اقتصادی به حمایت ارتش نیاز دارند. وضعیت سیاسی جهانی امروز نسبت به سال ۱۹۵۴، زمانی که پدربزرگ من موضع مستقیمی علیه اولین قدرت جهانی گرفت نیز متفاوت است.
س: شما در کاستاریکا زندگی می کنید، پنج ماه اول “آرِوالو” را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
پ: من سالی یک بار به گواتمالا می روم، اغلب در حوالی ۲۰ اکتبر، سالگرد انقلاب یا به مناسبت شرکت در رویدادهایی دانشگاه، که اغلب از من دعوت می شود. آروالو ۷۰ سال فساد و شرایط فاجعه بار در آموزش و بهداشت را به ارث برده است. من فکر می کنم او در حال حاضر در حال تجزیه و تحلیل است و می خواهد ببیند چگونه می تواند ایده های خود را اجرا و تامین مالی و مشکلات ساختاری را حل کند. اما من همچنین فکر می‌کنم که حلقه‌های اطراف باند مفسدین، حتی اگر نتوانند مستقیماً کودتا کنند، هرجا که بتوانند دولت آروالو را بی‌ثبات خواهند کرد.