«دمکراسی غربی با بحران روبه‌روست.» طی مقاله‌ای در وب‌سایت روزنامه اسپانیایی “ال پائیس” اخیراً اشاره شده بود که شهروندان در جوامع غربی هرچند که کماکان دارای حقوق سیاسی چون حق شرکت در انتخابات هستند ولی این حق تضمین نمی‌کند که آنها بتوانند بر تصمیمات سیاسی تاثیرگذار باشند. به قدر کافی اختصاراتی وجود دارد که قدرتمندان را قادر می‌سازد انظار عمومی را دور زده و دور از چشم «اغیار» تصمیمات سیاسی اتخاذ کنند. این تحلیل لب کلام دمکراسی‌های غربی را آشکار می‌کند و به جهان نشان می‌دهد که این «دمکراسی انتخاباتی» که کشورهای غربی به آن افتخار می‌کنند در واقع یک «بازی» ثروتمندان است و یک دمکراسی واقعی نیست.
این سئوال مطرح می‌شود: پس دمکراسی واقعی چیست؟ در بیانیه اخیر ۶ مین پلنوم ۱۹همین کمیته مرکزی حزب کمونیست چین، ارزیابی از عملکرد ساخت دمکراتیک و سیاسی کشور ارایه شد. در این بیانیه تاکید شده که باید در طول فرایند، دمکراسی خلق بیشتر توسعه یابد و هم‌چنین حکومت مردم به عنوان حاکمان کشور تامین و تضمین شود.
برای جامعه چین دمکراسی یک «کالای وارداتی» به معنای واقعی کلام نیست. در تاریخ و فرهنگ دراز چین ایده‌های دمکراتیک ساده‌ای وجود داشته است. حزب کمونیست چین از زمان تاسیس خود تاکنون به طور مستمر دستاوردهای برجسته تمدن سیاسی در داخل و خارج را جذب کرده و به حکومت مردم به عنوان حاکمان اصلی سرزمین وفادار بوده است. به ویژه از سال ۲۰۱۲ حزب کمونیست چین ایده‌های دمکراتیک و عملکرد خود را به طور مستمر غنی ساخته و راه به سوی یک فرایند جامع دمکراتیک خلق را انتخاب نموده است. مدل دمکراسی چینی، عناصر سیاسی دمکراتیک چون دمکراسی از طریق انتخاب، دمکراسی مشورتی، دمکراسی در جامعه در سطوح پایه و بین مردم را دربر می‌گیرد. از این طریق یک زنجیره کامل نهادی ساخته می‌شود که ضامن دمکراسی جامع، واقعی و موثر برای خلق است.
در اکتبر ۲۰۲۰ قانون انتخاباتِ تجدیدنظر شده تعداد نمایندگان جدید را در سطح پایه به نفع مددکاران اجتماعی تغییر داد. در آوریل سال جاری مددکاران اجتماعی در شهرک “ییوو” در ایالت “ژی‌یانگ” متوجه شدند که سه پیشنهاد آنان برای ماندگاری مواد غذایی، در قانون جدیدِ مقابله با تفریط مواد غذایی منظور شده است. در چین «حکومت مردم به عنوان ارباب کشور» به هیچ‌وجه یک وعده توخالی نیست، بلکه پراتیک مشخص، قابل رویت و ملموس است.
مردم یک کشور بهتر از دیگران می‌توانند بگویند که آیا کشورشان دمکراتیک هست یا نیست. یک نظرسنجی توسط یک انستیتوی نظرسنجی آمریکایی اخیراً نشان می‌دهد که درجه رضایت مردم چین از حزب حاکم و دولت بین ۹۵ تا ۹۸ درصد می‌باشد. این بهترین پاسخ خلق چین در رابطه با برخورداری از حقوق دمکراتیک خود است.
سیاست‌مداران غربی که با اشتیاق از «دمکراسی» سخن می‌گویند بد نیست که داده‌های نظرسنجی دیگری را نیز مطالعه کنند. از نظر سنجی “آمریکن برودکاستینگ کامپنی” ABC که اواخر اکتبر سال جاری صورت گرفته چنین برمیآید که ۵۷٪ سئوال شوندگان در سطح جهان و ۷۲٪ در سطح ایالات متحده آمریکا براین عقیده‌اند که ایالات متحده آمریکا یک مدل خوب دمکراسی نیست و نقشه آمریکا برای تشکیل همایش جهانی دمکراسی در ماه آینده نیز «امید واهی» و «محکوم به شکست» است.
دمکراسی تنها مختص کشورهای غربی نیست. هرکشوری حق دارد راه توسعه و ترقی دمکراتیک خود را انتخاب کند. در طی قرن گذشته حزب کمونیست، خلق چین را در راه رسیدن به دمکراسی خلقی مشایعت کرده است. این راه «اسطوره دمکراسی» غربی را پشت سر می‌گذارد و اعتماد زیاد خلق چین به سیستم سیاسی خود را نمایان می‌کند و تجربیات سودمندی برای یافتن مدل‌های دمکراتیکی که مناسب شرایط ملی است، در اختیار بسیاری از کشورهای در حال رشد قرار می‌دهد.
در آینده نیز حزب کمونیست چین فعالانه از کلیه موفقیت‌های سودمند تمدن بشری فرا خواهد آموخت ولی هرگز موعظه «مرشد» را نخواهد پذیرفت. رهبری حزب کمونیست خلق چین به راه دمکراتیک خود که در آن مردم ارباب کشورند، ادامه خواهد داد.