نشست سران کشورهای عضو سازمان پیمان امنیت جمعی در مسکو

 

 ولادیمیرپوتین رئیس جمهور روسیه، نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان، الکساندر لوکاشنکو رئیس جمهور بلاروس، قاسم توکایف رئیس جمهور قزاقستان، صادیر جاپاروف رئیس جمهور قرقیزستان و امامعلی رحمان‌اف رئیس جمهور تاجیکستان حضور داشتند.

توجه اصلی در این اجلاس به موضوعات کلیدی تعامل در چارچوب سازمان پیمان امنیت جمعی، مشکلات کنونی بین المللی و منطقه ای و همچنین اقدامات برای بهبود بیشتر سیستم امنیت جمعی معطوف شد رهبران در این دیدار بیانیه شورای امنیت جمعی را در رابطه با سی امین سالگرد معاهده و بیستمین سالگرد امضا کردند. تصمیم «در مورد اعطای جایزه به شرکت کنندگان عملیات حفظ صلح در قلمرو جمهوری قزاقستان» نیز امضا ء شد.

در آغاز ولادیمیر پوتین رئیس جمهور فدراسیون روسیه ضمن خوش آمد گویی مختصرسخن را به پایان رساند و مدیریت جلسه را به رئیس شورای سازمان پیمان امنیت جمعی – نخست وزیر ارمنستان- واگذار کرد .نیکولای پاشینیان: با تشکر از، ولادیمیر پوتین ، با توافق جمعی اولین سخنران را معرفی نمود.

سخنرانی رئیس جمهور بلاروس الکساندرلوکاشنکو دراین نشست :

همانطور که ولادیمیر ولادیمیروویچ گفت، نشست امروز در شرایط دشواری برگزار می شود. زمانیکه جهان درحال شکل گیری جدید است.  نظم جهان به طورغیرقابل برگشت دیگرمتعلق به گذشته نیست. با این حال، غرب جمعی برای حفظ مواضع  گذشته خود پا فشاری می کند. همه ابزارها ،از شمشیربازی ناتو در مرزهای غربی گرفته تا جنگ هیبریدی( جنگ ترکیبی ) تمام عیار از جمله مواردی که در حوزه مسئولیت سازمان ما قرار دارد در درجه اول علیه روسیه و بلاروس، تا کنون بکار گرفته است.

ناتو به شدت در حال تقویت عضلانی خود است و نیروهای بی طرف دیروز – فنلاند و سوئد – را به  تور خود می کشاند، وبر اصل «هرکس با ما نیست، علیه ماست» عمل می کند. ناتو ریاکارانه به جهت گیری تهاجمی ادامه می دهد. در پشت این پس‌زمینه ها موضع  تدافعی و واقعا صلح طلبانه سازمان پیمان امنیت ‌جمعی را متضاد با خود می داند.

حضور نظامی ایالات متحده درغرب کشورما درحال تقویت است . ساختار نظامی غرب به سرعت  مدرنیزه شده ،و ناتو درحال تمرینات متعدد است. حال حاضر، در قلمرو ۱۹ کشور اروپایی، از جمله در نزدیکی مرزهای ما در لهستان، یک رزمایش بزرگ که ( تا کنون در تاریخ بی سابقه بود )  برای»منافع اروپا – ۲۰۲۲″ در حال برگزاری است.  خودتان حدس بزنید از چه کسانی محافظت می شود .

اکنون گروهای متشکل از ۱۵۰۰۰ پرسنل نظامی در مرز بلاروس و لهستان وجود دارد که سال گذشته به بهانه بحران مهاجرت مستقر شده اند. علاوه بر این  نیروهای دائمی در لهستان قرار دارد که اکثرا آمریکایی هستند. در مرز لهستان – بلاروس دیگر مهاجران نیستند ولی این نیروها درآنجا چه کار می کنند سئوال؟

بدیهی است امروز تهدیدی برای بلوک آتلانتیک شمالی وجود ندارد. علاوه بر این، ۱۵ هزار نفری که در قلمروهای لهستان و کشورهای بالتیک در عملیات نیروهای مسلح ایالات متحده  با «تصمیم اتلانتیک» و نیروهای مسلح ترکیبی «حضور » دارند و یک گروه تقویتی بیش از ۱۰۰۰۰  نفر پرسنل نظامی دربخش شرقی اضافه شد . اگر ۷ سال پیش ۳۵۰۰ نیرو در این مکان وجود داشت، اکنون حدود ۴۰۰۰۰ نفردر قلمرو لهستان، کشورهای بالتیک وجود دارد . من هنوز در باره اوکراین صحبت نکردم.

در اینجا تعامل نظامی ما در چارچوب اتحادیه بلاروس و روسیه وعضویت بلاروس در سازمان پیمان امنیت جمعی هشیاری خاصی برسر آن سوی مرزها است. این هوشیاری نشان می دهد که اگر این اتفاق و نگرانی برای یک جنگ در خاک بلاروس رخ می داد چه اتفاقی می افتاد. به هر حال، آنها در سال ۲۰۲۰ (دربرگذاری انتخابات )آنرا تجربه کردند

 امروز هیچ موضوعی مهم ، مهمتر از درگیری اوکراین در جهان نیست . از سال ۲۰۱۴، همه ما تمام کمک های لازم را برای راه حل مسالمت آمیز ارائه داده ایم. در اصل، ما با هرکسی که پشت میزمذاکره نشست آماده است ، این مذاکره را در قالبی انجام می دهیم.( بلاروس وشخص رئیس جمهورالکساندر لوکانشکو اولین کشور میانجی صلح بود و دراین مسیر بافراهم نمودن امکانات  درمینسک ا و۲ طرفین درگیر را بر میز مذاکره پذیرفت . م)

واضح است وقتی مردم زنده در اودسا –( توسط باندرا ،فاشیسم اوکراینی و روس هراسان) – سوزانده شده اند وباسلاح (گرم وسرد )درخیابان های اوکراین همراه تحریکات مملو از ناسیونالیسم، نازیسم، تحت کنترل آنان همانطوریکه مردم اوکراین هم  اکنون ناظراند، پس از انتخابات بلاروس در سال ۲۰۲۰، با توجه به تعامل  بلاروس، اوکراین ما در طول دو سال دائماً  با اقدامات غیردوستانه همسایه جنوبی خود روبرو هستیم . اوکراین بر علیه ما فعالانه تحریم ها را اعمال کرد. درصورتیکه غربی ها از جمله آمریکایی ها هنوزعلیه ما اعمال نکرده بودند.

 به خاطربیاوریم  پروازها درآسمان ما  بسته شد ، ارتباطات راه آهن  به مشکل روبرو گردید سپس آنان مقدمات آماده سازی شبه نظامیان بطرف ما را فراهم کردند. اسلحه از مرزها عبور کرد. اقدامات تحریک آمیز توسط هوانوردی با انجام پهپاد های شناسایی در حریم هوایی بلاروس بخوبی روشن شد که واقعیت ها با تهدیدهائیکه برای امنیت ملی ما وجود دارد غیرقابل انکار است.

به همین دلیل ما به درستی مکانیسم حمایت در چارچوب اتحاد با روسیه را فعال کردیم. حتی قبل از شروع عملیات ویژه روسیه، بلاروس به رشد غیرقابل توجیه حضور نظامی غرب در اوکراین و در کل منطقه توجه داشت . ما بارها در این مورد صحبت کرده ایم و هشدار داده ایم که اوضاع به سمت درگیری پیش می رود.

با توجه به این انتظار می رفت غرب و بالاتر از همه ایالات متحده از پیشنهاد معروف روسیه برای آغاز مذاکره بر سر تضمین های امنیتی استفاده کند. هر چند دیر یا زود در آینده روند قابل پیش بینی گفتگو به نتیجه خواهد رسید. اما اینکه تا آن زمان از اوکراین چیزی باقی خواهد ماند قابل سوال است.

ا کنون، ما در غرب، از جمله در واشنگتن، تنها میل به طولانی کردن درگیری را می بینیم. بر این منظور، اوکراین همچنان با تسلیحات پمپاژ می شود چرا ؟

تضعیف روسیه تا حد امکان، غرق کردن او، همانطور که در این درگیری ، جنگ را می سازند تا گسترده تر شود . اگر هدف این است، احتمالاً هیچ کس نمی تواند بی طرف بماند.

خطرناک ترین تلاش برای تجزیه اوکراین است. هزاران زیرمجموعه ایجاد شده تحت پوشش نیروهای حافظ صلح وارد اوکراین می شوند تا از آنان «حفاظت» کنند. اصول حقوق بین الملل، اتحاد و همبستگی همفکران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کشورهای عضو سازمان پیمان امنیت جمعی چنین همبستگی و کمک را در روزهای سخت در ژانویه سال جاری نشان داده اند. آیا حوادث قزاقستان را به خاطر دارید؟ بهنگام بودن و کارآمدی این گام ها به وضوح روابط متحدان نزدیک، قابلیت دوام و پتانسیل سازمان ، تضمین امنیت کشورهای عضو را برای تمام جهانیان به نمایش گذاشت . هیچ کس در غرب حتی جرأت نکرد در آن وضعیت دخالت کند. چون ما همه با هم هستیم قوی ترهستیم.

با این حال، آیا امروز می توان ادعا کرد که ما در سازمان خود همچنان به پیوندهای همبستگی  وابسته هستیم. همانطور که رویدادهای اخیر نشان می دهد، از دیدگاه ما (شاید من اشتباه می کنم)، به نظر نمی رسد. چیزی ارزش ممنوعیت پروازهای خطوط هوایی ملی سایر کشورهای عضو این سازمان را دانسته باشد که در شدیدترین فشارها، تحریم‌ها از سوی غرب یکپارچگی را حفظ کرد. اصول وحدت و همبستگی همیشه کارساز نیست. این را متأسفانه در رای گیری سازمان های بین المللی می توان ضمنی از شرکای ما دید، بلاروس و روسیه برخلاف تمام قوانین زندگی بین المللی، به میل غرب بدنام می شوند و از سازمان های بین المللی کنار می روند.

بله، فشار وجود دارد. فشار سخت و ناجوانمردانه است. برای شما – اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی هم دقیقا چنین موقعیت های وجود دارد.

بدون تقویت روابط سیاسی، اقتصادی و نظامی، بدون تشکل، فردا ممکن است  وجود نداشته باشیم، چرا که نشانه های از سوی دشمنان و مخالفان ما، برای سست کردن پایه های استحکام  و روابط متحدانه ما  به طور سیستماتیک وجود دارد، در این امر ما با عدم تقویت روابط خود تاحدی به غرب کمک می کنیم. من مطمئن هستم اگربه عنوان یک جبهه متحد عمل می کردیم، این تحریم های جهنمی به قول خودشان نمی توانست درجلوی ما قرار گیرد.

توجه کنید اتحادیه اروپا چگونه یک پارچه عمل می کند و رای می دهد و چگونه،دارای نظم درونی حتی به کسانیکه با تصمیمات موافق نیستند .این سوال مطرح می شود که چه کسی ما را از این سر چشمه نزدیکی باز می دارد. در اینجا لازم به یاد آوری است . چرا به سادگی له می شویم و از هم می پاشیم.

در ژانویه، من هشدار دادم که هدف اصلی نیروهای خارجی تضعیف ثبات و برهم زدن مسیر تکاملی ما در سراسر فضای پسا شوروی است. ما از بلاروس شروع کردیم، سپس عفونت به قزاقستان سرایت کرد و اکنون روسیه در ردیف بعدی قرار دارد. همانطور که می بینیم در ارمنستان نیز مشکلاتی ایجاد شده است.

نیاز به بازگویی نیست اکنون کاملاً واضح است که غرب جمعی در سازمان ها وانجمن های همگرایی در فضای پس از شوروی، فشار خود را افزایش خواهد داد .

آنچه باید برای تقویت سازمان پیمان امنیت جمعی در شرایط بی سابقه کنونی انجام شود:

 من می‌توانم مراحل بعدی را ببینم ، اولویت‌های، بسیاری وجود دارد. امامعلی شریپوویچ (رئیس جمهور تاجیکستان ) در زمان خوددر منطقه از مشکلات بسیاری صحبت کرد.

اولین : تقویت تعامل سیاسی، هماهنگی کشورهای عضو برای افزایش کارایی ، سازوکار و رایزنی در زمینه مسائل سیاست خارجی و امنیتی وجود دارد. ما باید بیشتر در تریبون های بین المللی صحبت کنیم تا صدا و مواضع سازمان ما دیده و شنیده شود. موضعگیری و صدای ما  باید مثل غربی ها متحدانه انجام شود.

بگذارید وزرای خارجه ما فکر کنند که کجا و چگونه این کار را انجام دهند تا به نتیجه مطلوب برسند. بگذارید آنها فکر کنند چگونه باید به موج جدیدی از گسترش ناتو پاسخ سیاسی دهیم . ما باید از قبل موضع سازمان پیمان امنیت جمعی را بررسی کنیم و منافع خود را به گوش جامعه جهانی برسانیم. ما باید در این امر متحد باشیم. تنها روسیه نباید نگرانی خود را ابراز کند و تنهاعلیه گسترش ناتو بجنگد.

دومین : مقابله با چالش‌ها و تهدیدها در فضای اطلاعاتی، از جمله مبارزه با جعل اطلاعات . اکنون جنگ هیبریدی (ترکیبی )علیه ما راه اندازی شده و مولفه جنگ اطلاعاتی اصیل ترین آن است. مقابله با این امر، ضروری است حداکثر استفاده از پتانسیل توافقنامه ۲۰۱۷ سازمان پیمان امنیت جمعی در زمینه همکاری های امنیتی اطلاعاتی، برای ترویج و فعالیت در شبکه های اجتماعی که از طرف مخالفان غربی به شدت مورد استفاده قرار می گیرد. برای پاسخگویی موثر به جعلیات وضد تبلیغ، ما باید به طور جدی دراین باره  فکر کنیم و شاید راه ومتد چین در مبارزه ضد اطلاعاتی به ویژه در شبکه های مجازی واینترنتی را دنبال کنیم.

باید وظایف مناسب برای همه – وزارتخانه های خارجه، خدمات ویژه دردبیرخانه سازمان پیمان امنیت جمعی – تعیین شود.

سوم : بدیهی است که نیاز به تقویت مؤلفه پیش بینی و تحلیلی در کار دبیرخانه سازمان پیمان امنیت جمعی وجود دارد. من مطمئن هستم که ساختارهای مشابهی در سازمان ملل، اتحادیه اروپا و ناتو وجود دارد. ایجاد واحد های در دبیرخانه مسئول تجزیه و تحلیل و برنامه ریزی استراتژیک ممکن است . من فکر می کنم که دبیرکل باید روی این موضوع کار کند.

چهارم : توصیه می شود در مورد ترکیب و پتانسیل مراکز تحلیلی کشورهای عضو با تشکیل شبکه ای از این ساختار برای تهیه اسناد ودسته بندی آنها در مورد موضوعات مختلف در دستور کار بین المللی فکر شود.

دوستان عزیز، آنچه من دراین شرایط سخت پیشنهاد می کنم، چیز ساده ای است، زیرا ما در مرحله  پیچیده تر به توافق نخواهیم رسید. شاید با گام های اولیه همانطور که قبلاً گفتید بتوان با کندوکاو بیشتری پیش رفت .

همکاران عزیز، همه می دانند که دوران تاریخی(جهان تک قطبی) که قبلا وجود داشت به پایان می رسد. هیچ بازگشت با سفارش قبلی وجود نخواهد داشت. ما نمی توانیم بدون حضوردر یک معماری جدید جهانی،آنچه را که توسط غرب درحال انجام دادن است اجازه دهیم . من معتقدم که سازمان پیمان امنیت جمعی باید جایگاه خود را در سیستم بین المللی  توازن قوا درجهان برقرار کند . سازمان پیمان امنیت جمعی پتانسیل قدرتمندی برای توسعه دارد. اما چگونه باید از آن به طور مؤثر استفاده شود. آیا در ۱۰-۲۰، شاید ۳۰ سال آینده اصلاً می توانیم سازمان پیمان امنیت جمعی را حفظ کنیم، امروز  بستگی به خود ما دارد.

پس از ارمنستان، ریاست سازمان پیمان امنیت جمعی به بلاروس خواهد رسید. علاوه بر زمینه های کاری امیدوارکننده که در بالا ذکر شد، ما در حال حاضر به طور جدی در حال بررسی پیشنهادات جدید به منظور توسعه هستیم . این دستورالعمل  به زودی به اطلاع شما خواهد رسید. ما روی همه همکاران حساب باز کردیم ما چاره ای جز حداکثر حمایت و کار سازنده نداریم.

با تشکر از توجه شما!

برگرفته از سخنرانی در نشست سازمان پیمان امنیت جمعی « CSTO»همراه با لینک ویدئو بزبان روسی http://www.kremlin.ru/events/president/news/68418

م . چابکی :

۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۱  برابر با ۲۰۲۲٫۰۵٫۱۷