آوای نسل پروسترویکا

درست مقارن با روز ملی روسیه، دو ستاره روسی با آهنگی نوستالژیک هواداران خود را دچار شگفتی کردند. به سختی می‌توان این آهنگ را بدون ریختن اشک گوش کرد. پوزش دیرهنگام از احتمالاً بهترین کشور جهان از قلب میلیونها نفر.

او یک ملکه پرجاه و جلال نبود
و شجره نامه‌اش نیز بسیار ساده بود
او هرگز به خوشبختی شخصی خود فکر نمی‌کرد
و شب و روز به کار و کوشش مشغول بود.
او در هرلحظه به فکر همه چیز بود، همین‌طور به فکر ما
او ما، جوانان نادان را بزرگ کرد،
و تا آنجا که در توانش بود، تامین ‌کرد.
دار و ندارش را در اختیار ما ‌گذارد.
غر می‌زدیم و بهانه می‌گرفتیم.
او می‌خواست  به ما اندیشیدن بیاموزد،
گه‌گاه شلوار جین و آدامس به ما می‌داد،
ولی ما بیشتر طلب می‌کردیم. ما زیاده خواه بودیم.
فکر می‌کردیم حق با او نیست
و  به او زخم زبان می‌زدیم و تحقیر می‌کردیم.
او ساکت و مغموم به ما ‌نگریست،
آهی کشید و برای همیشه رفت.
میهن. وطن مادری من. وطن سوسیالیستی من.
مادرم، مرا ببخش!

{“preview_thumbnail”:”/sites/default/files/styles/video_embed_wysiwyg_preview/public/video_thumbnails/gK1GLmfQ1jA.jpg?itok=HBYT_mz8″,”video_url”:”https://www.youtube.com/watch?v=gK1GLmfQ1jA”,”settings”:{“responsive”:1,”width”:”854″,”height”:”480″,”autoplay”:1},”settings_summary”:[“Embedded Video (Responsive, autoplaying).”]}