چه کسی هنوز مذاکرات برای پیمان‌نامه‌ای را که قرار بود جهانی‌سازی نامحدود بازارها را تحمیل کند و استحکام بخشد، به یاد دارد؟ با «مشارکت تجارت و سرمایه‌گذاری فراآتلانتیک» (TTIP)، اقتصاد به عنوان دروازه‌ای برای نفوذ به دولت‌های ملی هدف قرار گرفت. با این حال، مقاومت سیاسی مذاکرات را متوقف کرد. تلاش دیگری از سوی «پیمان جهانی برای مهاجرت ایمن، منظم و قاعده‌مند» که از طرف کشورهای عضو سازمان ملل در سال ۲۰۱۸ تصویب شد، آغاز شد. در اینجا نیز مقاومتی در سطح ملی در برابر قصد کنترل مشترک و سازماندهی مهاجرت برون مرزی به صورت مشارکتی وجود داشت. و اکنون مراقبت‌های بهداشتی از جانب مرکزگرایان جهانی یا شاید دقیق‌تر، فرمانداران خود انتصابی هیأت دولت جهانی، هدف قرار گرفته است.
همه‌گیری کرونا به عنوان یک آزمایش میدانی؟
تاکنون، نه اقتصاد و نه جنبش‌های پناهندگان موفق نشده اند که دولت‌های ملی را به میزان مطلوب تسلیم کنند. با این حال، حق حاکمیت خلق‌ها قبلاً به حدی تضعیف شده است که نقشه راه تا حدودی متوقف شده است، اما زمینه برای مطالبات بیش‌تر برای قدرت از سوی نهادها و گروه‌های ذینفع جهانی در حال حاضر بسیار خوب آماده شده است. دولت‌های هرچه بیش‌تری، به دلایل مختلف، نشان می‌دهند که از کسانی که سرعت نفوذ جهانی بر امور داخلی دولت‌های ملی مستقل را تنظیم می‌کنند، بسیار تبعیت می‌کنند. همه‌گیری کرونا در این زمینه پیشرفتی را به وجود آورد که به سختی انتظار می‌رفت. مبارزه با ویروس به دستور سازمان جهانی بهداشت (WHO) از سوی اکثر دولت‌های جهان غرب – بدون توجه به سلامت مردم، مالیات‌دهندگان، عواقب اقتصادی و قانون اساسی – کمابیش با جدیت به عنوان قانون لازم‌الاجرا اعلام شد. یک معجون عاطفی از ترس، اطلاعات نادرست و تهدید که منجر به محرومیت شد، فضای اطاعت مقاومت ناپذیر را در بخش‌های زیادی از مردم ایجاد کرد. پیش از این هرگز شکاف در جمعیت بین افراد خوب و بد اینقدر آشکار نبوده است. هر گونه اظهارنظر آشکار و آزاد در نطفه خفه شد.
نظر منتشر شده هیچ استدلالی را تحمل نمی‌کرد. دستکاری و تقلب به جای شکل‌گیری آزادانۀ عقیده، زبان مردم را بُرید. مقاومت شکسته شد و شرط اساسی دمکراسی مستقیم از بین رفت. نتیجه: آزمون میدانی موفقیت‌آمیز بود!
نظر منتشر شده هیچ استدلالی را تحمل نمی‌کرد. دستکاری و تقلب به جای شکل‌گیری آزادانۀ عقیده، زبان مردم را بُرید. مقاومت شکسته شد و شرط اساسی دمکراسی مستقیم از بین رفت. نتیجه: آزمون میدانی موفقیت‌آمیز بود!
نگرانی شخصی و مستقیم، آمیخته با اعمال نفوذ فراوان در احساسات، مردم را مطیع ساخت. بنابراین جای تعجب نیست که نخبگان امیدوارند با این رویکرد به موفقیت‌های بیش‌تر در شکستن حاکمیت ملی از طریق ظلم و ستم هدایت شدۀ جهانی نائل گردند.
یک معاهدۀ الزام‌آور بین‌المللی به عنوان واکنشی به کرونا
از ۲۱ تا ۲۸ مه سال جاری، مقررات جدید بهداشت بین‌المللیِ International Health Regulations, IHR)) سازمان جهانی بهداشت در ژنو مورد مذاکره قرار گرفت. اطلاعات کمی در این مورد منتشر شده است. و با دلیل موجه، زیرا این مقررات می‌بایست مهم‌ترین تجاوزات به به اصطلاح «پیمان همه‌گیری» – با تأثیرات شدید بر آزادی و حاکمیت کشورهای عضو را مخفیانه دایر کنند.
در نتیجه ابتکار اتحادیه اروپایی و گروه۷ (G7)، سازمان جهانی بهداشت پیمانی را تنظیم کرد که رفتار الزام‌آور بین کشورها را در صورت شیوع بیماری‌های فرا‌گیر تنظیم می‌کند. این باید سال آینده تصویب شود. آن‌طور که معلوم است، شورای فدرال (سوئیس) قصد امضای این توافق‌نامه را دارد. قرارداد فراملی به سازمان جهانی بهداشت نقش رهبری در مبارزه با همه گیری‌ها را می‌دهد، که می‌تواند بدون شواهد یک بیماری همه‌گیر را اعلام کند، اقدامات اجباری را اعمال و تحریم‌هایی را علیه کشورهایی که امتناع می‌کنند، به اجراء درآورد. مایه‌کوبی اجباری برای همه می‌تواند مقرر گردد و می‌توان انتظار داشت که اقدامات رفتاری در ارتباط با تغذیه و گرمایش زمین نیز تحت عنوان دستورالعمل بهداشتی واحد به خلق‌ها دیکته شود.
نزدیکی سازمان جهانی بهداشت به بیل گیتس و در نتیجه به لابی داروسازی به درستی باعث ناراحتی می‌شود. چرا پشت درهای بسته مذاکره می‌شود؟ یا چرا مخالفان این پیمان حتی قبل از شروع مباحثات به عنوان نظریه‌پردازان توطئه بدنام می‌شوند؟ واقعیت این است که این پیمان سیستم مراقبت‌های بهداشتی ما را تحت دستور سازمان جهانی بهداشت (WHO) قرار می‌دهد. آیا این همان چیزی است که ما می‌خواهیم یا از حق خود برای تنظیم سیاست‌های بهداشتی در سطح ملی دفاع می‌کنیم؟
آزادی را با دیکتاتوری سازمان جهانی بهداشت مبادله کنیم؟
در چند سال گذشته، در دوران همه‌گیری کرونا، ما معنای دیکتاتوری سازمان جهانی بهداشت را تجربه کرده ایم. اگر این پیمان اجراء شود، می‌توانیم انتظار کاهش بیش‌تر آزادی خود را داشته باشیم. این مردم هستند که باید بار چنین پیمانی را به دوش بکشند. بنابراین این وظیفه دولت‌ها و هیأت‌های مذاکره کننده است که افکار عمومی را به طور کامل از جریان مذاکرات آگاه کنند.
چقدر هراس‌آور است که دولت‌ها با چه گستاخی حق اطلاع‌رسانی را پایمال می‌کنند، رسانه‌های گروهی خود را در خدمت قدرتمندان قرار می‌دهند و با سرکوب اطلاعات از شکل‌گیری کاملاً ضروری افکار عمومی جلوگیری می‌کنند. من فقط از طریق تحقیقات تصادفی با مقررات جدید بهداشت بین‌المللی (IHR) آشنا شدم. در خلال این کار، من متوجه شدم که شخص به سرعت به شکاف‌های اطلاعاتی این پیش‌نویس برای کشورهای عضو WHO پی می‌برد.
امروز زمان بیدار شدن است. بسیاری از سؤالات و مطالب هنوز در تاریکی قرار دارند. منتقدانی وجود دارند که بسته اقدامات استانداردسازی مقررات بین‌المللی بهداشت را غیرقانونی می‌دانند. در صورت تصویب، سوئیس باید در قانون اساسی خود تجدیدنظر کند.
امروز زمان بیدار شدن است. بسیاری از سؤالات و مطالب هنوز در تاریکی قرار دارند. منتقدانی وجود دارند که بسته اقدامات استانداردسازی مقررات بین‌المللی بهداشت را غیرقانونی می‌دانند. در صورت تصویب، سوئیس باید در قانون اساسی خود تجدیدنظر کند.
برای ایجاد مقاومت، باید بیش‌تر بیاموزیم و بدانیم که بر سر میز مذاکره چه توافق شده است. ما می‌خواهیم حرفی برای گفتن داشته باشیم و – طبق معمول در یک دمکراسی مستقیم – تصمیم بگیریم. شورای فدرال بالاخره کی خواهد فهمید که ما نمی‌خواهیم بر ما حکومت شود، بلکه می‌خواهیم به قوه مجریه فرمان بدهیم؟ این امر مستلزم شهروندانی مسؤول و فرهنگ باز گفت‌وگو است.