حزب کمونیست ونزوئلا، با مبانی ایدئولوژیک، سیاسی و خودگردانی و استقلال سازمانی خود، به رویارویی با تجاوز ایالات متحده-اتحادیۀ اروپایی متعهد است. حزب کمونیست ونزوئلا هم‌چنین به رویارویی با سیاست‌های اقتصادی، کارگری و کشاورزی که رییس‌جمهور نیکولاس مادورو به سود سرمایه و زمینداران اعمال کرده است متعهد است.
از این منظر است که حزب کمونیست ونزوئلا گفتمان و سیاست ارتباطاتی دولت را ارزیابی می‌کند، به ویژه هنگامی که صحبت از پاسخ‌های قوۀ مجریه به مواضعی می‌شود که آشکارا سیاست واگذار نمودن دستاورهای مردمی را به سرمایه محلی و فراملی زیر سؤال می‌برد. این مواضع از جانب جنبش انقلابی مردمی، شامل جریانات انقلابی چپ و سازمان‌های سیاسی مارکسیست-لنینیست، مانند حزب کمونیست ونزوئلا، بیان شده است.
در پاسخ، اظهارات فاقد استدلال و انتقاد از خودِ دولت، و هم‌چنین عدم تمایل به داشتن یک مناظره ملی صریح مشاهده می‌شود. بطور کلی این پاسخ‌ها با بدبینی، تکرار مکررات، توهین و مزیت رسانه‌ای همراه است.
در ماه‌های اخیر، اعمال رئیس‌جمهور نیکولاس مادورو به طور فزاینده‌ای پرخاشگرانه‌تر و تهدیدآمیزتر شده است. این از زمانی تشدید شد که حزب کمونیست ونزوئلا و دیگر جریانات انقلابی و جنبش مردمی چپ تصمیم گرفتند «گزینه انقلابی مردمی» را تشکیل دهند و در «پیمان اولیگارشی-بورژوازی» جدیدی که بر زحمتکشان ونزوئلا تحمیل شده است (برنامه نولیبرالی تعدیل ساختاری که در سانتو دومینگو به مثابۀ بخشی از «میزگرد گفت‌و‌گو» بین دولت و آپوزیسیون تهیه شد) شرکت نکنند.
در طی کارزار انتخاباتی گذشته، این رفتار مشهود و بی‌رحمانه بود. در ابتدا سعی شد دسترسی حزب کمونیست ونزوئلا/گزینه انقلابی مردمی به رسانه‌های عمومی و خصوصی محدود و مسدود شود. سپس کار به جایی رسید که خود رییس‌جمهور مادورو در یک سخنرانی تلویزیونی کارت انتخاباتی حزب کمونیست ونزوئلا را با دست پوشاند و از مردم خواست به نامزدهای حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا یا به نامزدهای راست رأی بدهند.
اکنون، جرم‌انگاری سیاسی به دستورکار بازگشته است، و ممکن است به حملات شخصی و حتا حذف فیزیکی سازمان‌های کمونیستی و اعضای آن‌ها بیانجامد. این جرم‌انگاری هم‌چنین ممکن است جنبش انقلابی مردمی، چپ ثابت‌قدم و همه ما را که با سیاست‌های جانبدار سرمایه دولت رئیس‌جمهور مادورو مخالف هستیم و خواستار اجرای سیاست‌هایی به نفع طبقه کارگر و زحمتکشان شهر و روستا می‌باشیم، هدف قرار دهد.
حزب کمونیست ونزوئلا و «گزینه انقلابی مردمی» می‌دانند که هدف اصلی این نقشه هستند. هدف‌های دیگر شامل جریانات انقلابی و انتقادی دانشگاه‌ها، کارگران و جنبش سندیکایی آگاه طبقاتی، دهقانان، کموناردها و کل جنبش مردمی، هم‌چنین هسته‌های میانی و وسیع پایگاه مردمی چاوزیست است، که از منظر چپ میهن‌دوست، ضدامپریالیست و انقلابی از پروژۀ اصلی چاوز که رهایی ملی ضدامپریالیستی مشخصۀ آن است حمایت می‌کند.
این بسیار خطرناک است که رئیس‌جمهور نیکولاس مادورو مفاهیم قدیمی (به عنوان مثال، استفاده از عبارت «چپ منسوخ شده» ) را نبش می‌کند که در دهۀ ۱۹۶٠ به وسیله راست در تلاش برای انگ‌زدن و به سخره گرفتن کسانی از ما ساخته شد که پایداری، مواضع ضدامپریالیستی و طبقاتی خود را رها نکردند و برای رهایی ملی و سوسیالیسم-کمونیست مبارزه کردند.
حزب کمونیست ونزوئلا از مضمون ارتجاعی و ضدکمونیستی این عناوین آگاه است، اما ما سعی کرده‌ایم با این انتقاد که می‌خواهد ما را از هدف‌های سیاسی مرکزی ما در این مرحله- از «مقابله، فاصله‌گیری، گردآوری دوباره و انباشت نیروها برای مقابله و شکست تجاوز امپریالیستی و رفرمیستی» که دولت و دستگاه‌های حکومتی را کنترل می‌کند- منحرف نماید درگیر نشویم.
اما، رییس‌جمهور نیکولاس مادورو در مراسمی که به مناسبت سالگرد ۲۳ ژانویه در کاخ میرافلورس برگزار شد و پس از آن در نشست رهبری ملی حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا/جوانان حزب سوسیالست متحد ونزوئلا (با استفاده از رسانه عمومی که گویا دارایی اوست)، با نخوت بسیار سخنانی ایراد نمود که در آن علاوه بر دلاریزه کردن و دیگر موضوعات، مستقیماً به «مارکسیست-لنینیست‌ها» اشاره کرد.
آن اظهارات، چه به دلیل مضمون آن و چه به دلیل شخصی که آن را به زبان آورد بسیار جدی است. در حال‌حاضر، ما به این بخش اشاره می‌کنیم که وی گفت: «… مراقب کسانی باشید که سعی دارند بین ما تفرقه بیاندازند، کسانی که سعی می‌کنند خود را مارکسیست-لنینیست بنامند و خود را بیش‌تر از چاوز چاوزیست می‌دانند. مراقب باشید زیرا دست امپریالیسم آمریکا در پشت آن‌ها است. مراقب تفرقه‌افکنی باشید. خطر فوری در حلبی‌آبادها، کارخانه‌ها، دانشگاه‌ها، خیابان‌ها، مراقب تفرقه‌افکنی باشید. من برای نخستین‌بار به شما هشدار می‌دهم. من اطلاعات زیادی دارم.»
ممکن است هدف این اظهارات مهار مبارزۀ ایدئولوژیک، سیاسی و توده‌ای طبقاتی باشد که در درون حزب طبقات چندگانه حاکم حادتر می‌شود، اما این هنوز روشن نیست. با این حال، اظهارات به این مبارزه اعتبار نمی‌بخشند، زیرا خلاف شیوه مناظره صادقانه و صریح جمعی، باز، برادرانه، دمکراتیک، انتقاد و انتقاد از خودی است که انقلابیون آموخته‌اند، شیوه‌ای که به نظر می‌رسد در حال جایگزین شدن با توهین و مطالبه اطاعت بی‌قید و شرط است.
با این وجود، با اشاره به «مارکسیست-لنینیست‌ها»، حزب کمونیست ونزوئلا خود را مخاطب مستقیم این سخنرانی می‌داند، زیرا سازمان ما از این جهان‌بینی علمی جانبداری می‌کند. برنامه، مشی سیاسی، عمل انقلابی وماده ۱ اساسنامه ما بوضوح می‌گوید: «حزب کمونیست ونزوئلا، که در ۵ مارس ۱۹۳۱ تأسیس شد، حزب سیاسی طبقه کارگر، پیشاهنگ آن، شکل برتر سازمان آن است که پیوسته و سرسختانه از منافع طبقه کارگر و زحمتکشان شهر و روستا در ملت ونزوئلا دفاع می‌کند. حزب کمونیست ونزوئلا اتحاد داوطلبانه و سازمانیافته کمونیست‌ها بر اساس منافع و مأموریت تاریخی طبقه کارگر است. راهنمای آن اندیشه علمی مارکسیسم-لنینیسم، ایده‌آل رهایی‌بخش، ضدامپریالیستی و هم‌گرایانه سیمون بولیوار و اصول انترناسیونالیسم پرولتری، همبستگی بین‌المللی با خلق‌هایی است که برای رهایی ملی خود، برای دمکراسی مردمی، سوسیالیسم و کمونیسم مبارزه می‌کنند. (…)»
این اشاره مستقیم به مارکسیست-لنینیست‌ها ما را وامی‌دارد موارد زیر را از رئیس‌جمهور نیکولاس مادورو بطلبیم:
۱- به صراحت برای کشور و جهان روشن کند، آیا اتهامات او علیه کسانی که آن‌ها را به مثابۀ «تفرقه‌افکنانی که سعی می‌کنند خود را مارکسیست-لنینیست بنامند و خود را از بیش‌تر ازچاوز چاوزیست می‌دانند» محکوم می‌کند و آن‌هایی که «دست امپریالیسم آمریکا» را در پشت خود دارند، شامل حزب کمونیست ونزوئلا می‌شود.
۲- فوراً شواهدی را که وی ادعا می‌کند در مورد شهروندانی دارد که خود را مارکسیست-لنینیست می‌دانند و به این متهم شدهاند که دارای روابط، تعهدات یا هر نوع معامله با امپریالیسم هستند منتشر کند، شواهدی که موجب شدهاند او تأیید کند که آن‌ها «دست امپریالیسم آمریکا» را در پشت خود دارند. حزب کمونیست ونزوئلا بلندکردن پرچم‌های دروغین علیه فعالین و انقلابیون منتقد را بسیار جدی تلقی می‌کند.
۳- «اطلاعات زیادی» را که وی مدعی داشتن آن است به مردم ونزوئلا نشان بدهد. هم‌چنین، برای همه سازمان‌ها و افرادی که او از آن‌ها نام برده است حق پاسخگویی عمومی و دفاع از خود را در همان رسانه و تحت همان شرایط تضمین کند. هم‌چنین، مناظره عمومی باز و شفاف را جایگزین حملات یک‌جانبه و تحریک‌آمیزی نماید که حزب کمونیست ونزوئلا از جانب کسانی که از قدرت سیاسی خود سوء استفاده می‌کنند، قربانی آن است.
۴- سیاست خود را که به نفع سرمایه است تصحیح کند، و حقوق زحمتکشان را به مثابۀ شرط اصلی بازگرداندن اتحاد انقلابی ضدامپریالیستی و مردمی بازگرداند. راه در پیش گرفته‌شده به نفع اولیگارشی قدیمی و به‌اصطلاح «بورژوازی انقلابی» را، که تعهد آن در «پیمان نخبگان» جدید و در اجرای یک برنامه وحشیانه نولیبرالی تعدیل ساختاری بیان شده است تصحیح کند. این برنامه، سیاست‌ها و حکمرانی او است که موجب تفرقه نیروهای میهن‌دوست و فاصله گرفتن جنبش انقلابی مردمی، چپ ثابت قدم و سازمان‌های سیاسی مارکسیست-لنینیست، مانند حزب کمونیست ونزوئلا شده است.
۵- دعوت به عدم‌تحمل، نفرت، پیگرد و بی‌احترامی به رعایت حقوق سیاسی و دموکراتیک مندرج در قانون اساسی جمهوری بولیواری ونزوئلا را تصحیح کند. در زمانی که ما باید یک مناظره خلاقانه و متحد‌کننده داشته باشیم، آنچه که تحمیل می‌شود رفتار بدون تأمل است، که بسیار شبیه فرمانی است که روملو بتانکورت رییس‌جمهور پیشین ونزوئلا در دهۀ ۱۹۶٠ برای پیگرد، انزوا، جدایی و ترور اعضای حزب کمونیست ونزوئلا، جنبش چپ انقلابی (MIR) و هر کس که در سمت چپ اتحاد جمهوریخواه دمکراتیک (URD) قرار داشت صادر کرد. این هم‌چنین شبیه سیاست «اول شلیک کن بعد بپرس» است، که تحریک به نفرت و نقض حقوق مندرج در قانون است، که باید بوسیله همه نیروهای اصیل دمکراتیک، مترقی، میهن‌دوست، ضدامپریالیست، مردمی و انقلابی در سطح ملی و سطوح بین‌المللی رد شود، زیرا این راه می‌تواند به فاشیسم-ارتجاعی‌ترین دیکتاتوری سرمایه بزرگ-ختم گردد.
رییس‌جمهور مادورو، معضل واقعی این است که شما با طبقه کارگر هستید یا با سرمایه‌داران.
به موارد فوق که بخودی خود بسیار جدی است، بهانه‌ای افزوده شده است که می‌خواهدسخنرانی ما در نشست‌های وسیع مجلس ملی را به پیوستن ما به یکی از دو بلوک اصلی پارلمانی (یکی تحت رهبری حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا یا به بلوک آپوزیسیون) مشروط کند. پنج‌شنبه گذشته، ۲۱ ژانویه ۲٠۲۱، لوئیزا گونزالز معاون حزب کمونیست ونزوئلا و گزینه انقلابی مردم با متانت و بزرگ‌منشی، به درستی به این موضوع برخورد کرد.
رییس مجلس ملی در سخنان خود می‌گوید در پارلمان «۲۵۶ نماینده قطب بزرگ میهنی و ۲۱ نماینده آپوزیسیون» وجود دارد. او هم‌چنین می‌گوید که «هیچ راهی برای مرکزگرایی وجود ندارد» و سپس از ضرب‌المثل عامیانۀ «یا شیر و شربت هستی یا لیموناد» برای توجیه دوقطبی کاذب بین بلوک دولت و «آپوزیسیون» در پارلمان استفاد می‌کند. با این وصف، شواهد تجربی و اظهارات عمومی خود ریاست جمهوری به روشنی نشان داده‌اند که اتحاد این دو جناح سیاسی به اصطلاح «آنتاگونیست» چقدر نزدیک است و زمینه مشترک بین آن‌ها چقدر است. یک نمونه را با نگاه به رییس کمیسیون روابط خارجی مجلس ملی می‌توان دید، او که یک نماینده آپوزیسیون راست است و روابط نزدیکی با حزب دمکرات و وزارت امور خارجه ایالات متحده دارد، با تصمیم رهبری بالای حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا منصوب شد. به همین ترتیب، دولت در اینجا حتا دربارۀ تشکیل یک «دولت وحدت ملی» با همان نیروهای آپوزیسیون صحبت کرده است.
در این راستا، حزب کمونیست ونزوئلا بر رد دستکاری ایدئولوژیک و سیاسی که می‌خواهد زحمتکشان را با دوگانگی کاذب دوقطبی سیاسی سطحی که از مبارزه طبقاتی جداست فریب دهد، مجدداً تأکید می‌کند. در سیاست، از زمانی که جامعه از نظر تاریخی به طبقات متضاد تقسیم شد، و در جامعه‌سرمایه‌داری وابسته و رانتی ونزوئلا، قلب مسئله یکی است: شما یا با طبقه کارگر هستید یا با سرمایه‌داران. احزاب سیاسی به مثابۀ بیان منافع طبقات اجتماعی وجود دارند. از اینرو، اقدامات سیاسی آن‌ها یا به سود طبقه کارگر است یا به سود بورژوازی و زمینداران. در این موضوع، آقای رییس‌جمهور هیچ حد وسط واقعی یا «مرکزگرایی» وجود ندارد. معضل سطحی که شما مطرح کردید نیز وجود ندارد. حزب کمونیست ونزوئلا از حقوق کارگران شهر و روستا دفاع می‌کند، و با اصل کثرت‌گرایی قانون اساسی، از حق قانونی خود برای سخنرانی در مجلس ملی با صدای قانونی و به نمایندگی «گزینه انقلاب مردمی» در همه بحث‌ها و مسائلی که در آ نهادن بررسی می‌شوند دفاع می‌کند.
بدین ترتیب، حزب کمونیست ونزوئلا برای کسانی که ریاست مجلس را بر عهده دارند تصریح و روشن می‌کند که این مجلس به هیچ یک از دو بلوک ظاهراً «آنتاگونیست» تعلق ندارد. این بدین دلیل است که سیاست‌هایی که این دو گروه از سیاستمداران اقشار بالایی پیشنهاد می‌کنند هیچ ارتباطی با اجرای خط متعهد به عمل در دفاع از منافع و آمال طبقه کارگر و زحمتکشان ونزوئلا ندارد. ما اجازه نخواهیم داد از این مانورها برای مسدود کردن حق قانونی بلوک حزب کمونیست ونزوئلا/گزینه انقلابی مردمی برای سخنرانی و اتخاذ موضع پیرامون همه نکات در دستورکار این نشست‌ها استفاده شود.
سیاست‌های دولت و آپوزیسیون فقط در خدمت منافع سرمایه خصوصی ملی و بین‌المللی است. هر دو در دفاع و تقویت سیاست اقتصادی بورژوا-لیبرال که سنگینی بحران سرمایه‌داری و تحریم‌های غیرقانونی امپریالیستی را بر دوش طبقه کارگر، و به طور کلی، همه مردم قرار می‌دهد، هماهنگ هستند.
همانطور که علناً دیده شده است، هیچ سخنگوی اقشار بالایی از هر دو بلوک تمایلی به بحث در مورد مشکلات مهمی که مردم ونزوئلا از آن رنج می‌برند، به ویژه نابودی دستمزدها، حقوق بازنشستگی، پوشش اجتماعی و سایر حقوق طبقه کارگر، نشان نداده است. به همین ترتیب، آن‌ها وضعیت خانواده‌های دهقانی ونزوئلا و تولید ملی را نادیده گرفته‌اند.
برای کشور و مردم ونزوئلا سودمند خواهد بود اگر تنوع احزاب سیاسی و بخش‌های اجتماعی حاضر در بلوک پارلمانی «قطب بزرگ میهعنی» تناقضات سیاست اقتصادی دولت را با یک نگاه انتقادی ارزیابی نمایند.
ما از آن‌ها می‌خواهیم پیش از آن‌که برای انجام اقدامات تصحیحی خیلی دیر شود، تأمل و عمل کنند. هر روز، تضاد بین قانون اساسی که حقوق مترقی مقدس را به نفع اکثریت عظیم مردم ما تضمین می‌کند و سیاست‌های آشکارا واپس‌گرایانه، لیبرال و نئولیبرالی که فقط به سود سرمایۀ، فراملی و امپریالیسم است، روشن‌تر می‌شود.
رییس‌جمهور نیکولاس مادور بیایید، بویژه برای مردم انقلابی، رُک و راست باشیم. عدم حضور در فراکسیون پارلمانی «قطب بزرگ میهنی» عامل تعیین‌کننده‌ای نیست که مشخص کند یک نیروی سیاسی راست یا متحد امپریالیسم است. ما دستکاری مضحکی را که به دنبال ایجاد پرچم‌های دروغین علیه اعضاء و رهبران حزب کمونیست ونزوئلا، و علیه اعضاء و رهبران جنبش انقلابی مردمی و دیگر بخش‌های چپ است رد می‌کنیم. شخص باید بپرسد چرا این کینه‌توزی علیه آدمکشان راست خشونت‌بار ۲٠۱۴ و ۲٠۱۷ یا علیه عوامل امپریالیسم آمریکا در ونزوئلا، که محاصره اقتصادی را بکار گرفته‌اند، دارایی‌های جمهوری را به سرقت برده‌اند و حملات خارجی را ارتقاء می‌دهند بکار گرفته نشد؟ چرا این افراد عفو شدند و به آن‌ها اجازه داده شد علناً علیه مردم ونزوئلا توطئه کنند؟
ما به کارگران ونزوئلا، احزاب کمونیست و کارگری جهان و نیروهای مترقی و ضدامپریالیستی در اینجا و خارج از کشور دربارۀ تدارک احتمالی نقشه‌ها برای پیگرد و حمله علیه کمونیست‌ها با زمینه‌سازی‌های نفرت‌انگیز هشدار می‌دهیم.
امروز، دولت سیاست اقتصادی را پیش می‌برد که با منافع طبقه کارگر و منافع ملی مغایرت دارد. سیاست اقتصادی کنونی آن را می‌توان در امتیازات غیرقابل‌تصور به نفع سود سرمایه خصوصی، در یک سو، و مسدود کردن دستمزد و حقوق بازنشستگی، حذف قراردادهای جمعی و شرایط کار بطور فزاینده انعطاف‌پذیر، در سوی دیگر، خلاصه کرد. دولت در تلاش است چرخش به راست خود را بپوشاند، و از اینرو خشم متکبرانه خود را علیه هر نیرویی که خود را نشان دهد و با سیاست اقتصادی رفرمیستی آن مقابله کند بکار گرفته است.
حزب کمونیست ونزوئلا، بدون نگرانی از پیامدها، در سمت منابع طبقه کارگر، دهقانان و زحمتکشان بوده است و همیشه خواهد بود. این همیشه از ما دشمن استراتژیک امپریالیسم و رفرمیسم داخلی ساخته است. متحدین امپریالیسم کسانی می‌توانند باشند که قصد خود را برای رهاکردن منافع ملی و منافع زحمتکشان و مصالحه بر سر آن با سرمایه انحصاری، نشان می‌دهند. حزب کمونیست ونزوئلا تردید ندارد که این راهِ عدم‌تحمل در برابر انتقاد و عمل آگاهانه طبقاتی فقط موج جدیدی از نفرت ضدکمونیستی، سانسور، و پیگرد را به راه خواهد انداخت. حزب کمونیست ونزوئلا آماده است با اتحاد و بسیج کارگران، دهقانان، کموناردها و سازمان‌های مردمی انقلابی با این موج جدید مقابله کند و آن را شکست دهد.
همانطور که رفیق آرگیمیرو گابالدون گفت:
راه دشوار است، بسیار دشوار، اما راه است!
برای ادامه ساختمان «گزینه انقلابی مردمی»!
برای مقاومت، مبارزه، سازماندهی، تجدید سازمان، اتحاد نیروها و پیروزی با کارگران در قدرت!
هیأت سیاسی کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست ونزوئلا
کاراکاس، ۲۵ ژانویه ۲٠۲۱
——————————————————
متن انگلیسی:
متن اسپانیایی: