در ستایش کمونیسم

کمونیسم پرهیزه (تابو) است. هیچ‌کس مجاز نیست متصور شود و یا حتا بیان کند که این ایده ممکن است منطقی باشد. هیچ‌کس اجازه ندارد به این نتیجه برسد که ایده‌های کمونیستی می‌توانند درست و مفید باشند. هر کس که علیه این پرهیزه خلاف کند، باید پیه حملات خصمانه شدید علنی و انزوا را به تن خود بمالد…

برای آنانی که نمی‌خواهند تخریب و بی‌عبث جلوه دادن چشم‌انداز و راه به سوی آینده را بپذیرند، شاید نگاهی به گذشته مفید و مطلوب باشد.

تاریخ نشان داده که ایده جهانی کمونیستی را، که هر روز از نو مطرح می‌گردد، نمی‌توان از بین برد و نشان می‌دهد که این‌گونه افکار و ایده‌ها مطابق با نیازهای اساسی انسان‌ برای هم‌زیستی است؛ هم‌زیستی انسانی. این رویکرد حداقل مبین این آرزو است که باید روابطی که بود و هست به کلی تغییر یابد و در عین‌حال نمای سیاستی  چپ و سوسیالیستی و نهایتاً مناسبات زندگی کمونیستی را ترسیم کند.

ما در این کتاب جملات اساسی بزرگانی را منتشر خواهیم کرد، که هر چند همگی خود را کمونیست نمی‌دانستند، ولی اکثر آن‌ها مخالف شدید استثمار، سرکوب و تحمیق جامعه دوران خود بودند و برخی از آنان حتا جان خود را در این راه باختند.

البته اگر به اطراف خود بنگریم و در نظر بگیریم که در جهان امروز چه می‌گذرد، آنگاه «ستایش کمونیسم» یک پرووکاسیون به نظر می‌رسد. ولی کدام انسان فرهیخته‌ای حاضر است از اندیشیدن پرهیز کند، زیرا نمی‌خواهد زیر بار پرووکاسیون برود؟