تئوریسین‌های بسیار متفاوتی با عنوان «مارکسیست‌های غربی» نامیده می‌شوند که تنها مرزبندی آن‌ها با مارکسیسم «کلاسیک» و یا «ارتودکس» وجه اشتراک آنان است. دومنیکو لوسوردو بر این عقیده است که علت این امر جدایی آن‌ها از مبارزات آزادی‌بخش دوران‌ساز است.