«هم اينک جنگ را متوقف کنید! فقط پایان محاصره و اشغال، امنیت را برای هر دو ملت به ارمغان می آورد.» - تظاهرات هداش در ۶ اوت سال جاری در تل‌آویو. (عکس: هداش)

گفت‌وگو درباره نتیجه انتخابات اسرائیل، احزاب مختلف و هم‌چنین وضعیت و چشم‌انداز جنبش صلح با نمرود فلاشنبرگ، مشاور سابق آیدا توما-سلیمان، عضو کنست و مدیر کمپین انتخاباتی عبری‌زبان لیست متحد/هداش و عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست اسرائیل

عصر ما: در طول مبارزات انتخاباتی، احزاب دست راستی اغلب خود را به عنوان مخالفان نخبگان معرفی می‌کردند. شما در مورد آن چه فکر می‌کنید؟
نمرود فلاشنبرگ: از آنجایی که دولت‌های بنت و لاپید برای اسرائیلی‌های فقیر بسیار بد بودند، کمپین‌های انتخاباتی احزاب لیکود و افراطی ارتدوکس، دولت قبلی را «دولت نخبگان و اعراب» نامیدند. احزاب دست راستی خود را نماینده «اسرائیل واقعی» در مقابل نخبگان توصیف کردند. از نظر جامعه‌شناسی، راست نماینده لایه‌های پایین طبقه کارگر یهودی و چپ صهیونیست نماینده طبقات بالای جمعیت یهودی است. از این نظر، این خودنمایی از راست بی‌جهت نيست.

عصر ما: فهرست مشترک هداش-تعال (Chadasch-Ta‘al) پنج کرسی در کنست به دست آورد. آیا می‌توانی مختصر برای ما توضیح دهی که هداش-تعال چه مواضعی دارد، چه سازمان‌هایی را شامل می‌شود و چه کسانی تشکیل دهندۀ آن هستند؟
نمرود فلاشنبرگ: هداش-تعال (نه دیگر «فهرست مشترک») پیوندی است بین «جبهه دمکراتیک برای صلح و برابری» (هداش) و «جنبش عربی برای تغيير» (الحركة العربية للتغيير) (تعال). هداش یک سازمان یهودی-عربی چپ است که از حزب کمونیست اسرائیل و سازمان‌های دیگر تشکیل شده است. تعال یک حزب عربی به رهبری احمد طیبی، سیاستمدار برجسته فلسطینی است. هداش چهار کرسی و تعال یک کرسی به دست آورد. ایمن اوده، احمد طیبی، آیدا توما-سلیمان و اوفر کاسیف انتخاب شدند. همه آن‌ها در آخرین دوره‌های قانونگذاری انتخاب شدند. چهارمین نماینده هداش، یوسف التراونه است که نماینده جامعه بادیه نشینان در نقب، یکی از محروم‌ترین گروه‌ها در اسرائیل است.

عصر ما: آیا هداش-تعال متحدان احتمالی در کنست دارد؟
نمرود فلاشنبرگ: پس از این‌که حزب لیبرال-صهیونیست «چپ» مرتز (Meretz) - که بخشی از دولت گذشته بود – پشت حد نصاب ۳.۲۵ درصدی متوقف شد، هداش-تعال تنها نیروی چپ در کنست است که با سیاست اشغالگری و برای اهداف سوسیالیستی مبارزه می‌کند. تنها حزب چپ‌گرای دیگر در کنست، حزب کارگر (هم‌چنین بخشی از دولت گذشته) با چهار کرسی است - یک سطح بسيار پایین برای حزبی که برای دهه‌ها رهبری اسرائیل را بر عهده داشته است.

عصر ما: قبل از تبلیغات انتخاباتی، هداش-تعال همراه با «بلاد» (التجمع الوطني الديمقراطي) در «لیست متحد» بود. چرا حزب «بلاد» منشعب شد؟
نمرود فلاشنبرگ: بلاد با پروژه «نفوذ سیاسی» که «فهرست مشترک» از آن حمایت می‌کرد، مخالفت کرد. منظور از این امر این بود که جامعه عرب می‌خواست از قدرت سیاسی خود برای تأثیرگذاری بر جهت‌گیری سیاست اسرائیل استفاده کند. بلاد در پاسخ به تمایل حزب رعام (فهرست متحد عربی-ألقائمة العربية الموحدة) به فراموشی همه اصول و نگفتن یک کلمه از سیاست اشغالگری، فقط برای ورود به دولت، موضع مخالفی گرفت. احزاب جامعه عرب نباید با هیچ نیروی سیاسی از طیف صهیونیستی همکاری کنند. بلاد در واقع اظهار داشت که تفاوتی بین لیکود و جایر لاپید وجود ندارد. از سوی دیگر، هداش و تعال، خط «سنتی» «فهرست متحد» را نمایندگی می‌کردند: تمایل به همکاری و تأثیرگذاری بر نظام - در شرایط سیاسی ما. یعنی: خواستار تغییر سیاست به عنوان پیش‌شرط همکاری سیاسی خود باشیم.

عصر ما: آیا این بر انتخابات تأثیر گذاشت؟
نمرود فلاشنبرگ: قبل از انشعاب، سه طرف بر اساس خواسته‌های اصولی به توافق رسیدند. اما در آخرین لحظه، اختلافات داخلی باعث شد بلاد تصمیم بگیرد کاندیدای مستقل خود را معرفی کند. این ۱۴۰.۰۰۰رأی - همراه با ۱۵۰.۰۰۰ رأی که مرتز (Meretz) هدر داد - دلیل اصلی پیروزی بزرگ نتانیاهو و متحدان فاشیستش بود.

عصر ما: حزب عربی رعام، که از آن قبلاً صحبت شد، چه نقشی دارد؟
نمرود فلاشنبرگ: در حال حاضر، هدف رعام کمی نامشخص است. او می‌خواهد بخشی از هر دولتی باشد تا حقوق اجتماعی و مدنی اقلیت فلسطینی در اسرائیل را ارتقاء دهد. این بخشی از دولت گذشته بود، اما موفقیت کمی به دست آورد. اکنون او وارد اپوزیسیون خواهد شد، زیرا لیکود هیچ علاقه‌ای به مشارکت او در دولت ندارد - بخش بزرگی از مبارزات نژادپرستانه جناح راست حول امتیاز بنت و لاپید به راعام می‌چرخید. اتفاقاً این مانع از آن نمی‌شود که رعام با فکر شرکت در دولت بازی نکند.

عصر ما: مرتز، حزب چپ صهیونیستی، پشت حد نصاب ۳.۲۵ درصدی متوقف شد. آیا هنوز یک جنبش چپ یا صلح در اسرائیل وجود دارد؟
نمرود فلاشنبرگ: مرتز در حال ناپدید شدن است - و مدت زیادی است که در اين جهت حرکت می‌کند. موج عظیمی از ناسیونالیسم یهودی و حس برتری‌ظلبی یهودیان، کشور را فرا گرفته است. و جبهۀ رو به کاهش صلح مستأصل است. علاوه بر این، گفتمان عمومی در مورد مسأله بزرگ اشغال نیست، بلکه در مورد مسايل داخلی یا واقعیت روزمره اشغال و خشونت از هر دو طرف است. رسانه‌های اسرائیلی روایت ارتش را تکرار می‌کنند و فضای زیادی به ایتامار بن-گویر می‌دهند. این تحولی است که هر گونه امکان برای جنبش صلح را بیش‌تر محدود می‌کند.

با این حال، در چپ کوچک اسرائیل يک روند رادیکالیزه شدن مشاهده می‌شود. ما شاهد افزایش فعالیت یهودیان اسرائیلی در کرانه باختری و حرکت به سمت مبارزات مشترک یهودی و فلسطینی هستیم.

عصر ما: تمرکز کار شما در ماه‌ها و سال‌های آینده چیست؟
نمرود فلاشنبرگ: هداش خود را وقف مبارزه با سیاست‌های راست رادیکال دولت جدید و سازماندهی مجدد چپ در اسرائیل - تحت پرچم پيکار مشترک یهودی و فلسطینی - خواهد کرد.