جنگ مبین بحران عمومی سیستم سرمایه‌داری است. این نتیجه‌گیری  دبیر ملی حزب کمونیست ایتالیا PCI، «مائورو البورِسی» در کنگره حزب در لیوورنو بود که در مورد وظایف حزب  در «وضعیت بحران‌زده» موجود مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت. در سند نهایی روی «احیای حزب کمونیست، وحدت کمونیست‌ها در درون یک جبهه طبقه چپ  برای خروج از بحران» تاکید شد و گفته شد که حزب کمونیست ایتالیا « در کنار کارگران، زنان و جوانان» قرار دارد و  «جنگ، ناتو و اتحادیه اروپا کنونی را نفی می‌کند» و برای «احیای وحدت کمونیست‌ها و نیروهای ضدسرمایه‌داری» مبارزه می‌نماید.

«آلبورسی» که به عنوان دبیر ملی حزب در مقام خود مجدداً تایید شد، سیاست ریاضت اقتصادی که در یک دهه اخیر  زیر لوای  فرهنگ نولیبرالی که توسط رئیس سابق بانک مرکزی اروپا و نخست وزیر کنونی ایتالیا "ماریو دراگی" تشدید یافت و هم‌چنین همکاری «چپ میانه" با دولتی که از عناصر فاشیست تشکیل شده است، را محکوم کرد. به ویژه «جنبش ۵ ستاره» یکی از ستون‌های این سیستم از آب درآمد. در دوران همه‌گیری کورونا  این سیاست فقر توده‌ای و مرگ بسیاری از مردم را به دنبال داشت.

در وب‌سایت حزب  آمده که، کنگره «گسترش ناتو به شرق و هم‌چنین بیراه رفتن نظامی اتحادیه اروپا را محکوم می‌کند و خواستار تشنج‌زدایی، گفتمان و تعامل  به عنوان اساس  یک راه‌حل صلح‌آمیز است تا دمکراسی و آنتی‌فاشیسم در اوکراین تضمین گردد و این کشور یک موضع بی‌طرف اتخاذ کرده و سیاست همکاری بین کشورهای اروپایی و روسیه  را پیشه خود سازد.»

حزب کمونیست ایتالیا که تعداد رسمی اعضای آن ۱۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود یکی از سه حزب کمونیست دیگر در ایتالیا است:
•    حزب احیأ PRC  که در سال ۱۹۹۰ به عنوان جانشین  حزب کمونیست قدیم  ظهور کرد که به حزب سوسیال دمکرات چپ‌ها PDS  تبدیل شد و به حزب چپ اروپایی EL تعلق دارد.
•    حزب کمونیست کارگری  PCL که دارای گرایشات تروتسکیستی است و در سال ۲۰۰۶ از PRC جدا شد
•    و حزب کمونیست PC  که در سال ۲۰۱۴ توسط رهبر کارگران شرکت خودروسازی فیات «مارکو ریزو» تشکیل شد.

PCI خود را پرچمدار سنن کمونیستی و ادامه دهنده راه آنتونیو گرامشی می‌داند و به همین دلیل انتخاب محل کنگره تاکیدی براین امر بود. در ژانویه سال ۱۹۲۱ در لیوورنو گرامشی حزب کمونیست اولیه را تاسیس کرد. PCI  همان‌طور که در سند اصلی کنگره ذکر شده  خواستار همکاری  کلیه کمونیست‌ها  در درون یک اتحاد چپ  با چشم‌انداز درازمدت احیای وحدت حزب  که هدفش ساختمان یک جامعه سوسیالیستی مدرن است می باشد.

به گزارشاتی که در کنگره مطرح شد تعداد زیادی از اعضای حزب در پایه ، در جهت پایان بخشیدن به اختلافات با احزاب کمونیستی دیگر فعالیت می‌کنند. اعضای حزب در پیمان‌هایی چون Potere al Popolo (قدرت برای خلق) شرکت دارند و در مبارزه کنشگران محیط زیست و جنبش علیه ساختمان خط قطار بسیار سریع بین تورین و لیون که توسط سندیکای پایه USB و مراکز اجتماعی سازمان داده شده و همین‌طور اعتصابات شرکت می‌کنند.