حمله ایران به اسرائیل یک نمونه‌ای کلاسیک از آن‌چه رسانه‌های آلمانی (و اساساً غربی) از خوانندگان خود پنهان می‌کنند، است. به همین دلیل خواندن رسانه‌های خارج از حباب رسانه‌های غربی جالب به نظر می‌رسد.
آلفردو خلیفه رحمه*: با وجود کارزار تبلیغاتی اسرائیل برای متقاعد کردن رسانه‌های غربی مبنی بر اینکه پاسخ ایران هیچ آسیبی نداشته است، حقیقت در حال آشکار شدن است.
برای حل مناقشه، یا باید به فلسطینی ها سرزمینی داده شود تا دولت تشکیل دهند یا راه حل تک دولتی را پذیرفت به این معنا که ساختار دو ملیتی عینی ایجاد شده بین نهر و بحر به طور دموکراتیک تایید گردد. مورد اول از نظر سرزمینی غیرممکن شده و مورد دوم به معنای پایان حیات دولت صهیونیستی است
آمریکا و خیلی از کشورهای غربی سیاست اعمال استاندارد دوگانه را در موضوعات مختلف دنبال می‌کنند. به یاد دارید در ماجرای فوت غم‌انگیز یک دختر ایرانی، چه هیاهویی در غرب به راه انداخته شد؟ اما امروز در حالی که بیش از پانزده هزار زن و چندین هزار کودک در غزه کشته می‌شوند، هیچ اتفاقی در این حوزه نمی‌افتد
اقدام تاریخی ایران برای گشودن آسمان فلسطین اشغالی، پیام‌هایی جدی به تل‌آویو و کل جهان سلطه فرستاد. فراتر از ارسال پیام «پایان صبر راهبردی ایران» در قبال شرارت‌های آمریکا و سگ هارش در منطقه که مضمونی سیاسی دارد اما در لحظه و در میدان نبرد، پیامد مستقیم عملیات موفق بامداد ۲۶ فروردین برای رژیم صهیونیستی چیزی شبیه قبض روح است.