تغییر تمرکز سیاست ایالات متحده آمریکا از غرب آسیا به منطقه هندوپایسفیک فضايی فراهم کرده است تا چین بتواند نفوذ خود را در این منطقه گسترش دهد. اکنون چین با ایفای نقش برجسته‌تری در منطقه، بیش از همیشه در حال تغییر شکل دینامیسم‌های منطقه‌ای در غرب آسیا است.
اقداماتی نظیر تسلیح بیشتر تایوان، جدا کردن اقتصاد تایوان از بقیه چین، توسعه و گسترش حضور نظامی آمریکا در منطقه، همه و همه به منظور جلوگیری چین از متوقف کردن آن چیزی است که اساساً تسخیر سیاسی تایوان از سوی واشینگتن است. مسلماً حفظ کنترل تایوان کلید حفظ «نفوذ» آمریکا و «دسترسی» آن به آسیا است.
گنجاندن افغانستان در ابتکار یک کمربند و یک جاده از یک سو گامی منطقی است، از سوی دیگر قدمی کاملاً بدون مشکل نیست. توسعۀ پروژۀ زیرساختی عظيم در اين کشور از نظر استراتژیک مهمِ آسیای مرکزی در نشست مشترک وزرای خارجه چین، پاکستان و افغانستان در اسلام آباد در ۲۸ مه، تصمیم‌گیری شد.
با در نظر گرفتن فاصله جغرافیايی و نیاز واقعی به مدرن‌سازی حمل‌ونقل، هم‌چنین با توجه به فرصت‌های مالی فراوان بازار اروپايی، چین بر پروژه‌های جدید توسعه چند جانبه در مناسبات با کشورهای مختلف و ارتباطات بازرگانی جایگزین در ابتکار یک کمربند و یک جاده، تأکید دارد.