آنچه سایه برای امروزیان و آیندگان کشورش به جا گذاشت، اندیشۀ نامیرایی است که در قالب جملاتی موزون به نگارش در آورد و به گوش زمانه سپرد. یاد و نامش نامیرا است. سا‌يه‌اش بر پهنۀ فرهنگ و ادبیات مترقی، عدالت‌پرور و آزادیخواه ایران گسترده و مانا است.
در نظم جدید جهانی، ایران و روسیه باید در مسیر همگرایی حرکت کنند. فعالیت مرکز فرهنگی روسیه گام مهمی برای انجام اقدامات متقابل فرهنگی این کشور برای معرفی ظرفیت‌های متنوع و فراوان این کشور سه‌قاره‌ای است.
ما در زمینه ورزشِ باستانیِ ایرانی فرهنگِ بسیار غنی و سرشاری داریم که هنوز به ظرایف و نکاتِ اصلیِ آن، در حدِّ لزوم، از جمله رسیدگی به میدانِ جغرافیایِ آن کاری نشده است و بیمِ آن است که این گوشه از فرهنگِ ملّیِ ما فراموش شود و نسل‌های آینده از لطایف و ظرایفِ آن محروم شوند.
کسانی که تبار ایرانی دارند اما مدافع تحریم یا حمله نظامی علیه ایران هستند، درحقیقت کسانی‌اند که هرچه کرده‌اند نتوانسته‌اند از سد خویش‌بیش‌بینی غربی‌ها بگذرند و مثل آنها یک شهروند عادی آن کشورها باشند. آنها ابتدا تلاش می‌کنند که در چشم همشهری‌های جدیدشان صرفا یک همشهری باشند نه ایرانی
گلخند «ناوی انوشه»
در دهان تو شکفت ناخدا
بمان بمان
که فردا
ما بهار را در آغوش می‌کشيم