مالی، بورکینافاسو و نیجر اعلام کردند که جامعه اقتصادی غرب آفریقا را به قید فوریت ترک خواهند کرد. ۴۹ سال پس از تأسیس، این سازمان که قرار بود نیک بختی کشورهای عضو و شهروندان آن را تضمین کند، از آرمان‌های پدران بنیان‌گذار خود دور شده و زیرنفوذ قدرت های خارجی به تهدیدی برای آنان تبدیل شده است.
یک چیز محرز و آشکار است که افریقای فرانسوی، سیستم چسبناک نفوذی فرانسه در مستعمرات سابق افریقایی خود در سال جاری با شکاف‌های عظیم و بی سابقه‌ای روبه‌رو شده است.
«اوت سیاه» به ویژه در جامعه آفروآمریکایی در ایالات متحده آمریکا زمانی است که باید یادآور خیزش و شورش و رهایی سیاهان شد. این قیام در دهه ۱۹۷۰ با قتل عضو سازمان ببرسیاه، جورج جکسون طی شورشی در زندان کالیفرنیا آغاز شد و امروز بیش از همیشه مصداق دارد.
با مردم قاره آفریقا مانند حیوانات رفتار شد، ما به بردگی رفتیم، ربوده شدیم و میلیون ها نفر از ما به قتل رسیدند. و افرادی که ما را به بردگی گرفتند چینی و روس نبودند، بلکه اروپایی و آمریکایی بوده اند. در برلین در سال ۱۸۸۵، آنها به دلخواه قاره ما را مانند یک کیک به قطعات کوچک تقسیم کردن و ما مستعمره شدیم.
سانکارا تنها با فراخوان خود از کلیه کشورهای افریقایی در ژوئیه ۱۹۸۷مبنی بر این که دیگر به دستورات بانک جهانی و صندوق بین‌المللی وقعی ننهند و پرداخت‌ها را متوقف سازند، بورژوازی فرانسه را به دشمن خونی خود تبدیل نکرد. غیرمحتمل به نظر می‌رسد که دولت فرانسه و سازمان‌های جاسوسی آن نقشی در کودتا علیه "چه‌گوارای افریقایی" نداشتند.